Het BK 2025 zit erop en we mogen terugblikken op een prima georganiseerd toernooi met uitstekende speel- en analyseomstandigheden. Bij de experten kroonde de sympathieke Mortselnaar (!) Sim Maerevoet zich voor de eerste keer tot Belgisch kampioen. Verslaggeving daarover vind je uitgebreid op het zopas uit zijn as herrezen Schaakfabriek. In de Open reeks was de eindzege voor thuisspeler Mathias Philipsen die geen spaander heel liet van de concurrentie. Hij kon het zich zelfs permitteren om in ronde 8 afwezig te blijven (waar hij een goede reden voor had), want met 7/7 stond hij een vol punt voor op zijn naaste achtervolgers. Uiteindelijk pakte hij de titel op scheidingspunten met 7,5/9. Omdat hij onderweg de kaap van 2300 ELO-punten overschreed, mag hij zich vanaf nu ook Fide-meester noemen.

Hoe verliepen de twee laatste ronden voor onze clubgenoten? De prijzen worden aan de meet gedeeld, zegt het spreekwoord, en dat bleek andermaal: Wouter had de beste eindspurt in huis en schaakte zich met 1,5/2 en een totaal van 5,5/9 naar een verdiende ratingprijs in de categorie -1900. Wouter speelde een mooi toernooi tegen vaak sterkere tegenstanders, van wie er een handvol zelf ook een ratingprijs wonnen. Dan kun je niet zeggen dat je veel cadeaus hebt gekregen. Wouter speelde vaak creatief en ondernemend. Hieronder een voorbeeld:

En de fotograaf miste net Wouters vreugdesprong bij ontvangst van zijn ratingprijs…

Kiran haalde in zijn slotpartij alles uit de kast om in dezelfde categorie als Wouter een ratingprijs te winnen. Met 5/8 had hij mogelijk zelfs genoeg aan remise, maar een ultrascherpe Siciliaan maakte dat laatste wel heel onwaarschijnlijk. Onderstaande stelling is daar nog het beste voorbeeld van. We bekeken ze uitgebreid in de analyse en kwamen tot de conclusie dat dit computervoer was. Helaas tastte Kiran mis en ging zijn ratingprijs verloren. Gezien de tegenstand waarmee hij te kampen kreeg, mag hij hoe dan ook terugblikken op een goed toernooi. Na 4/9 vorig jaar nu 5/9, aan dit ritme is hij over drie jaar Belgisch kampioen (zeiden we na het consumeren van enkele Duvels).

Jan speelde een zeer ongelukkig toernooi met puntenverlies tegen uitsluitend lager gerangschikte tegenstanders. Na drie nederlagen die soms pijn deden aan de ogen, in de helft van de rit, herpakte hij zich wel met 2,5/3, maar met 4,5/9 scoorde hij ver onder zijn rating. Het is tekenend voor zijn toernooi dat hij in de laatste partij zijn enige kans op voordeel miste door een variant onvoldoende diep door te rekenen en vervolgens een verkeerd plan koos. In een quasi verloren eindspel (met wit) mocht hij zich gelukkig prijzen dat zijn tegenstander wegens tijdnood remise aanbood. Maar wat te denken van de volgende huizenhoge gemiste kans in dat eindspel:

Als zwart 1…Tg2 speelt, pakt wit wel de pion op h3 (wat anders?), maar dan volgt 2…Tb2 waarna b3 valt en de zwarte b-pion beslist de partij. Zwart speelde echter 1…Ta7?? In plaats van even na te denken pakte wit meteen zwarts h-pion (2. Txh3??). Ongetwijfeld vindt iedereen vanaf stap 2 wel wat hij beter gedaan had…

Gert speelde een toernooi naar zijn maat, met onder meer vijf remises. Gert is een vaak moeilijk te kraken tegenstander die goed weet waar zijn limieten liggen en niet te veel risico’s neemt. Of hij met 4,5/9 tevreden is, weet enkel hijzelf natuurlijk.

Alex speelde enkele opmerkelijke winstpartijen, maar ging soms even hard onderuit. Voor zijn leeftijd mag hij echter tevreden zijn over zijn toernooi – hij behaalde 4/9 waaronder weliswaar een forfaitzege. Het BK is voor hem vooral een goede leerschool.

Marc zal zich af en toe ongetwijfeld de haren hebben uitgerukt. Hij had wel de eer en het genoegen om tegen verscheidene benjamins van het toernooi te mogen spelen, probleemloos de punten binnenhalen zat er niet zomaar in. Net zoals Jan presteerde hij ver onder zijn rating. En een ongeluk komt nooit alleen: in zijn laatste partij liet hij een zelfmat toe (uit beleefdheid laten we de stelling achterwege).

Mocht een toernooi zich in een volstrekt vaccüum afspelen zonder het geluid van slaande deuren, de pssscccht-oprisping van geopende flesjes spuitwater en andere geluiden veroorzaakt door gehoest, genies, gesnuit, gefezel, voorbijrijdende auto’s, krijsende eksters, schuifelende voeten en voorbijzoevende boswachterdrones, dan zou Patrik ongetwijfeld hoger hebben gescoord dan 3,5/7, maar aangezien de werkelijkheid nu eenmaal niet overeenstemt met een wereld waarin slechts oordopjes soelaas bieden, moet hij daar tevreden mee zijn. Oordopjes, het blijft een waardevol advies, Patrik…

Herman scoorde 3,5/7 en mag daar gezien zijn rating tevreden over zijn. In zijn voorlaatste partij verloor hij een pion, maar hij wist alsnog het tijd te keren en zelfs te winnen. Afronden deed hij met remise tegen een meisje dat in oktober meespeelt op het jeugd-WK in Albanië. Tja, dan weet je dat je zo’n remise ooit misschien wel met enige fierheid zult inkaderen en boven je bed hangen…

Jan moest de laatste twee rondes om familiale redenen aan zich laten voorbijgaan en beëindigt zijn toernooi met 3/7. Zelf was hij daar best tevreden mee. Winnen tegen zwakkere tegenstanders, verliezen tegen sterkere, daar kwam het op neer. Joachim, ten slotte, trok zich halverwege terug uit het toernooi.

Hoewel mijn eigen toernooiprestatie niet over naar huis te schrijven is, kijk ik er toch met een prettig gevoel op terug. Negen dagen lang carpoolen met drie clubgenoten is op zich al prettig, want je deelt onderweg tal van anekdotes, analyses, beschouwingen, winstkreten en nederlaagtranen. Je ontmoet bekenden van andere clubs, leert weer nieuwe schakers kennen en je kunt ook wat bijkletsen met de arbiters (Sylvain De Vet en Luc Cornet leidden het toernooi weer op exemplarische wijze). Ten slotte heb ik met veel plezier verslag uitgebracht van het wel en wee van onze leden op dit BK. Speel je zelf niet goed, dan kun je nog altijd je hartje ophalen aan boeiende stellingen van clubgenoten.