En maar weer onlinegedoe! Deze keer was het de European Chess Club Cup, een online rapidgebeuren waarin niet minder dan 91 Europese schaakclubs om de begeerde beker (dan wel het prijzengeld) knokten. Nu ja, die clubs tellen nogal wat “buitenlanders”, die niet zelden de lokale leden ELO-gewijs zwaar overvleugelen, waardoor de link met het land van oorsprong vaak niet kraakhelder is, en ze zijn voor de meesten van ons niet zo bekend: weten wij veel wie of wat Novy Bor, Odlar Yurdu of Royale Prtsrs is. Wij kennen vooral spelers, zoals (de  respectievelijke topbordspelers van de genoemde clubs, m.n.) Harikrishna, Mamedyarov en, euh, Blndrmans. En wie veel van dat soort spelers heeft (behalve de laatste dan), is op papier een sterk team, hoe onbekend de club voor ons ook mag wezen. _LEESMEER_

Om dat hele zootje clubs op een drafje een heel tornooi te laten afwerken, was de zaak ingedeeld in fasen en groepen. In de eerste fase waren de clubs ingedeeld in groepen van 10, die telkens een enkele round robin speelden. De nummers 1 en 2 van elke groep gingen vervolgens naar de play-offs, waarin 3 groepen van 6 op gelijkaardige wijze 3×3 teams afvaardigden voor de finale. In die fase kregen de 9 gekwalificeerden nog het gezelschap van een damesteam, m.n. Cercle d’Echecs de Monte-Carlo, de winnaars van de  European Women’s Online Chess Club Cup, en die 10 vochten het dan uit voor de eindwinst.

Van dames gesproken. Zo’n clubding lijkt misschien een gedroomde kans om de bekende hokjes een beetje te doorbreken – waarom niet bv. ten minste één of twee vrouwen in elk team? – maar daar was in eerste instantie nul komma nul van te merken. Er waren in totaal liefst 523 deelnemers, en alle genderfluïde eventualiteiten daargelaten, was het op het eerste gezicht al m wat de klok sloeg. In de spelersstartlijst was de eerste v Goryachkina, na 88 heren. ELO-dingetje, natuurlijk: boven afgerond 2600 geen dames, tenzij Hou zou meedoen, quod non. Bij de eerste 200 participanten vond ik er uiteindelijk een zestal, en grappig detail, dat had dan nog deels te maken met die Cercle d’Echecs de Monte-Carlo van daarnet. Een ander heel-vrouwelijk team was SK Swabisch, met o.m. Batsiashvili. In de lagere regionen zaten nog wel dames, maar je kunt niet alle deelnemers op sekse gaan turven en, hoe helaas ook, alle dames lagen eruit voor de finale, behalve dan het team van Cercle d’Echecs de Monte-Carlo.

Om met het damesteam te beginnen, dat eindigde onbedreigd laatste, maar het had dan ook een serieuze ELO-kloof te overbruggen. Goryachkina (1,5/9), Cramling (1/7) en Paehtz (3/7) sprokkelden maar weinig punten, en presteerden daarbij niet per se ondermaats, terwijl hun 3 collega’s minder speelden maar niet beter. Er werd dus geen enkele confrontatie gewonnen, en de bordpunten reikten niet verder dan 8,5/36. Enfin, geen man over boord (dat kon ook moeilijk), gelet op de tegenstand.

Aan het andere einde van de rangschikking was het ‘Duitse’ SF Deizisau e.V. de ietwat verrassende winnaar. Niet de ronkendste namen (Bluebaum, Donchenko, Meier, Heimann, Keymer en Kollars), en pas de 10^de club op de startlijst (volgens gemiddelde rating). Zij veroverden  één punt meer (ondanks 2 bordpunten minder) dan runner-up Clichy Echecs 92, het Franse allegaartje met maar één Fransman (Van Foreest, Maghsoodloo, Amin, Van Wely, Hamdouchi en Delorme) dat als 6^de was begonnen. Het brons ging naar Mednyi Vsadnik, Russisch of wat dacht u, die daarmee perfect hun startorde bevestigden (Fedoseev, Matlakov, Vitiugov, Esipenko, Shimanov en Ponkratov). Als je de namen overloopt, zou je wel verwacht hebben dat die eerste drie in precies de omgekeerde volgorde zouden zijn geëindigd, maar daarmee is de verrassinkjeskous niet af. Wat bv. te denken van eerstgerangschikte OSG Baden-Baden e.V. (met alweer een zwakke Vachier-Lagrave – dat belooft voor de tweede helft van het kandidatentornooi in april – en verder Rapport, Bacrot, Shirov en Naiditsch), dat niet eens de finale haalde? Of van nummer 2, het ‘Tsjechische’ Novy Bor (Harikrishna, Vidit, Wojtaszek, Navara, Sasikiran en Ragger), dat dat wel deed maar voorlaatste werd?

Nog één dingetje willen we graag kwijt, wij Belgen onder elkaar. Ook wij waren enigszins vertegenwoordigd, en wel met Rochade Eupen (Nagy, Mihok, Glek, Harff en de Belgen  Meessen en Ahn), die de 1^ste fase niet overleefden (5^de in groep H) en De Pluspion Wachtebeke (Santos, Admiraal, Matnadze, De Rover, Grochal en – enige Belg – Van Vliet) die zich net niet wisten te plaatsen voor de play-offs van fase 2 (3^de in groep B).