In ronde 10 gingen alvast twee kogels door de kerk, maar wat het tweede ticket voor het  kandidatestornooi betreft, was de beslissing nog niet gevallen, sterker nog, zou die wellicht vallen in de laatste ronde, in de directe confrontatie tussen twee kanshebsters (zij het dat de tweede wellicht alleen nog mathematisch kans maakte). Een beetje spanning is nooit weg! Anderzijds viel die ook uit: kort na het begin legde een stroompanne de vijandelijkheden tijdelijk stil en konden de dames een gemoedelijk en ontspannen babbeltje slaan in het halfdonker, om 20 minuten later weer vastberaden ten strijde te trekken. Zeg niet dat er niets gebeurt in zo’n tornooi! _LEESMEER_

Om te beginnen – ze waren inderdaad nog maar amper begonnen – sloten Abdumalik en Lagno al vrede na 14 zetten, en dat middels een partijtje dat een exacte kopie was van So– Carlsen, 4^de partij, 2^de minitweekamp, finale FTX Crypto Cup, 3 dagen geleden, en overigens ook van die van talloze andere schuivers. Zien we dat hier door de vingers? Welzeker (we kunnen er ook niet echt veel tegen doen), want voor Abdumalik volstond een halfje voor de ongedeelde tornooizege en was het de kers op de taart van haar kersverse GM-titel – als eerste Kazakse GM ooit – en voor Lagno was het een stapje dichter bij de begeerde kwalificatie voor het kandidatestornooi: de kans dat iemand (maar vooral Dzagnidze) haar nu nog te pakken kon krijgen, was nu wel behoorlijk klein geworden.

Dat hing natuurlijk ook van Dzagnidze af, maar gelet op het feit – dat was nog niet bekend toen Lagno haar remise had beklonken – dat ze niet verder zou komen dan een oef-remise tegen Kashlinskaya zou ze met achterstand aan de laatste ronde moeten beginnen en ze had nu eenmaal een voorsprong nodig om het te halen van Lagno. Die kon er alleen nog naast pakken als ze in de laatste ronde verloor van (Mariya) Muzychuk en Dzagnidze zelf won van Gunina. Onmogelijk mag je dat niet noemen, net zoals het ook niet onmogelijk was dat Koneru zonder spelen toch haar tweede plaats in de GP-stand en het eerste ticket voor het kandidatestornooi zou behouden.

Of (Maria) Muzychuk, die dus nog tegen Lagno moet, nog kans kon maken, is weinig waarschijnlijk, ik had niet echt zin om het uit te rekenen. In ieder geval zouden vele toevalligheden samen moeten optreden, bv. dat ze ongedeeld tweede zou worden, Lagno verslaan in de laatste ronde en andere speelsters nog over Lagno zouden wippen of minstens gelijkkomen, zodat die zo weinig mogelijk GP-punten zou pakken, en hoogstwaarschijnlijk is dat van het goede te veel. Het hield de Oekraïense niet tegen om bij de eerste kans Gunina in het verweer te drukken en vervolgens consequent over de knie te leggen. Daarmee loopt ze weer uit op Lagno en is ze ongedeeld tweede.

Verder viel er nog weinig te rapen, uitgezonderd wellicht voor Mammadzada, die een eerste GM-norm kon behalen. Dat de andere partijen in remise eindigden, lijkt dan een evident gevolg, maar er werd wel degelijk gevochten. Stefanova zette druk op Paehtz, maar die had compensatie om het gevaar te neutraliseren. Mammadzada bevocht een positioneel plusje tegen Saduakassova, maar kon het niet omzetten. Bulmaga, ten slotte, had diverse kansen tegen (Anna) Muzychuk, maar niets heel evidents, en liet ze dus liggen.

De laatste ronde zou de ontknoping brengen. Nu ja, wat anders? Anna Muzychuk, die niets meer te winnen had, en Abdumalik, die de eindzege of haar GM-titel niet meer kon verliezen, gingen de strijd uit de weg en vergenoegden zich ermee om vanaf de 16^de zet de zetten te gaan herhalen. Lagno en Mariya Muzychuk gingen er wel voor, maar wilden ook niet te allen prijze winnen zodat ook hier het punt werd gedeeld. Daarmee was de kous van de kandidates af: ook al zou Dzagnidze haar partij winnen en op gelijke hoogte komen, de tiebreakregels waren in het voordeel van Lagno.

Paehtz–Mammadzada liep uiteindelijk goed af voor wit, omdat zwart haar positionele voordeel niet in winst kon omzetten. Kashlinskaya – hoe vaak zei ik al: “rottornooi” – mag dan veel minder gelukkig geweest zijn in dit tornooi dan ze verdiende, ze trakteerde Stefanova wel op haar 4^de nul, en zichzelf op haar 4^de zege (dat hadden er 6 of 7 kunnen/moeten zijn). Ook Saduakassova besloot met een overwinning, ten koste van hekkensluiter Bulmaga.

Dat Dzagnidze nog een marathonpartij wou spelen, alsof ze niet wist dat Lagno al klaar én gekwalificeerd was, zou kunnen verwonderen, maar dat heb je voor als je opponente Gunina heet. Die had amper twee ronden eerder met Abdumalik de langste partij van het tornooi gespeeld, maar dat record mocht alweer aan diggelen. Deze keer werden het 135 zetten, waarin Gunina het onderste uit de kan haalde om niet te verliezen, en en passant een ander record brak: het was haar allereerste remise in dit tornooi.

Slotsom. Abdumalik, 21 jaar, invalster in twee van de vier deeltornooien, wint de GP van Gibraltar met 1,5 punt voorsprong (8,5/11). Tegelijk gaat ze over 2500 ELO, goed voor de GM-titel (ze was al WGM), want de nodige normen had ze al eerder behaald. We horen nog van haar. Heel verdienstelijk 2^de is Mariya Muzychuk (7/11), die niet meteen nog werd verwacht in de strijd om het kandidatesticket, maar toch eventjes de indruk kon geven voor een verrassing te kunnen zorgen. Ex aequo op 3-4 eindigen de minstens even verdienstelijke Mammadzada, nog maar 20, en de ervaren krijgster Lagno, die met het tweede kandidatesticket aan de haal gaat – het eerste was voor Koneru, die in twee tornooien nog net iets meer punten sprokkelde dan Lagno in drie.

Nog even de GP-eindstand:

1. Aleksandra Goryachkina, 398 punten (al geplaatst als runner-up van het laatste WK)

2. Humpy Koneru, 293 punten (eerste voorziene kwalificatieticket)

3. Kateryna Lagno, 280 punten (tweede voorziene kwalificatieticket)

4. Zhansaya Abdumalik, 270 punten (invalster, geen recht op  kwalificatieticket)

5. Nana Dzagnidze, 255 punten

6. Mariya Muzychuk, 250 punten

7. Anna Muzychuk, 225 punten

8. Alexandra Kosteniuk, 193 punten

9. Dronavalli Harika, 180 punten

10. Alina Kashlinskaya, 180 punten

Daarmee zijn dus al drie deeneemsters bekend, en kijk, hier geen Radjabovs of andere wild cards: de vijf overige participantes zijn de drie besten uit de World Cup, de winnares van het Women’s Grand Swiss en de hoogst gerangschikte speelster op de wereldranglijst. Of hoe de dames (weer) het voorbeeld geven …