Je zou voor minder de draad kwijtraken: net één Grand Prix gehad (er komen er snel nog twee), of er komt al een Grand Chess Tour aan en tussendoor is de nieuwe Meltwater Champions Chess Tour weer begonnen. Weet u nog wat eigenlijk wat is? Niet aantrekken, we houden het vandaag op die laatste, en we zeggen er meteen bij dat we die hele cyclus niet uitgebreid gaan verslaan, omdat het enkel om online-rapidevenementen gaat en dat het klassieke, over the board-schaak al genoeg tijd opslorpt. Maar een periodieke update mag, natuurlijk.

_LEESMEER_

De Meltwater Champions Chess Tour 2022 is de vervolgeditie van de gelijknamige cyclus 2020-2021, al heette die aanvankelijk gewoon Champions Chess Tour, en dat was dan weer de opvolger van de Magnus Carlsen Chess Tour van 2020. De wereldkampioen heeft met zijn Play Magnus Group telkens een flinke organisatorische vinger in de pap gehad, en momenteel is er sprake van een vijfjarig contract tussen de Play Magnus Group en het Noorse TV-2, zodat de toekomst van deze Meltwater-cyclus ten minste voor een tijdje verzekerd is. Het prijzengeld is trouwens meer dan aanzienlijk, zodanig dat je bijna spontaan gaat denken aan kwesties zoals “En de honger in de wereld dan …?”. Maar goed, schaken verzinkt op dat vlak in het niet t.o.v. andere sporttakken en aanverwante.

Deze keer bestaat de Tour uit 9 online-tornooien (rapid), die telkens hetzelfde format hebben: een round-robinvoorronde en een knock-outeindfase met de 8 besten. In dat slotstuk worden telkens 2 minimatches gespeeld van 4 partijen, en de matchpunten zijn bepalend. Bij gelijke stand volgen blitzpartijen en desgevallend een Armageddonpartij. Je kunt dus de vooronde met glans winnen en er toch kansloos uit gaan in pakweg de kwartfinales, of je kunt met de hakken over de sloot, als 8^ste de voorronde overleven en vervolgens toch nog vlot de eindzege binnenhalen.      

Het 1^ste tornooi, de Airthings Masters, is intussen afgelopen. Het deelnemersveld was bijzonder jeugdig gestoffeerd, met Esipenko, Abdusattorov, Praggnanandhaa, Keymer en Niemann (die kent u nog niet, denk ik, dus: Amerikaan, 18 jaar, 2642 ELO en snel opkomend talent). Van de huidige powers that be waren present: Carlsen, Ding, Nepomniachtchi, Aronian, Giri, Mamedyarov en Duda, en verder Le, Artemiev en Hansen. Ten slotte mochten ook de onlangs gekroonde wereldkampioenen rapid erbij zijn: Abdusattorov werd boven al genoemd, bij de jeugd, en voor de schone sekse was dat Alexandra Kosteniuk. Een fijn idee, om ook een plaats te gunnen aan een dame, al had dat ook weer schaduwkanten: tegenover de rest, jeugd incluis, zat Kosteniuk met een zwaar ELO-deficit, zodat haar deelname veel weg kon hebben van een vergiftigd geschenk. Nog dit: het puntensysteem ging het voetbal achterna, met 3 punten voor een zege, 1 voor remise en nul voor verlies.  

Laten we samenvatten. Carlsen maakte er in de voorronde een rommeltje van – Covid had hem te pakken (gehad) – maar haalde de bovenste tabelhelft wel. Pittig detail: hij verloor wel van Nepomniachtchi, die de voorronde overtuigend won. Beetje eerherstel, wel. Giri, Aronian en Mamedyarov konden zich niet kwalificeren. De arme Kosteniuk wist pas tegen het einde iets te sprokkelen en finishte met 3/45: winst tegen Hansen en 14 nullen.

In de eindronde versloeg Carlsen achtereenvolgens Le en Artemiev (die Ding had geëlimineerd), terwijl zijn voormalige uitdager Nepomniachtchi won van Keymer en Esipenko (die eerst Hansen had uitgeschakeld). De 1^ste finalematch eindigde nog gelijk (2-2, 4 remises), in de 2^de sloeg Carlsen als vanouds toe: 1 remise en 2 zeges en het 1^ste deeltornooi was alweer binnen. Opvallend: geen tiebreaks in de hele eindronde!