Nog vier ronden te gaan, waarvan de drie laatste ronden tegen hele sterke ploegen. Geel 2 vandaag stond ex-aequo met ons, ieder 5 MP, maar zij hadden meer bordpunten en stonden in feite dus voor ons. Je moet dus winnen vandaag, simpele boodschap.
Waarom Geel optrad in een samenstelling die iets lager lag dan de vorige ronde, toen zij een winnende ploeg opstartten, is mij een raadsel maar toen ik Evi Van Dijck op bord 2 zag plaats nemen tegenover Rudi Luyten, in plaats van op mijn bordje 3, wist ik het al wel, wij maken hier een kans op gelijk spel of zelfs waarom niet winst en daardoor op behoud in vierde afdeling. Rudi bood met zwart remise aan toen hij met zijn beide ellebogen aanvoelde dat dat in onze ploeg links en rechts niet fout zat, in een hopeloos vastgeroeste London-system. Evi, ik weet echt niet of papa Marc daar toekomstdromen van zal meemaken over hoe word ik damesgrootmeester. Hoe dan ook, Jeroen met wit speelde goed en nam het initiatief. Zwart had geen verweer tegen Jeroen’s pionnen-falanx. Dat zal Jeroen deugd gedaan hebben, winnen in 4e afdeling aan bord 1. Maar toen, toen stond het moeilijk. Yannick in een optimistische opwelling had een zwarte g-pion geofferd, maar wit behield het overzicht en knalde ons inmiddels niet meer zo geheim wapen kansloos van het bord. Er bleef nog alleen mezelf over. Ik weet het, ik heb het een paar keer verknald dit seizoen, waardoor we 1.5-2.5 verloren. Vandaag haalde ik mijn gram. Mijn jonge tegenstander miste vroeg in het middenspel een paar keer een betere zet (die ik telkens voor hem wel zag, verschrikkelijk), en toen ging het naar een toreneindspel, daarin won de ervaring ruim van het opkomend talent. De ploegwinst was geweldig : we waren zo tevreden als AA Gent in een Ghelamco Arena.