Tobias was als eerste klaar, met een relatief korte remise. Een zware stukken eindspel met een iets betere pionstructuur had nog lang kunnen worden doorgespeeld, maar aangezien het er op de andere borden heel goed uitzag was een remise ook goed. Nit veel later haalde Rudi een vol punt binnen. Vanuit het Frans kreeg hij een Blackmar–Diemer gambiet tegen, dat door wit volledig verkeerd werd behandeld.
Maar toen begon het noodlot toe te slaan. Carlo had een een scherpe stelling op het bord gekregen, waar vroeg in het middenspel heel wat pionnen werden geruild. Daardoor kwamen beide koningen onder vuur, en wit leek een overweldigende aanval te krijgen. Of het initiatief maar schijn was, of dat de aanval verkeerd aangepakt werd weet ik niet, maar uiteindelijk verloor wit, zodat de stand terug gelijk was. En dan begon Jan spoken te zien. Hij had een eindspel met toren en drie tegen toren en één, met één van zijn pionnen al op de zevende rij, maar slaagde er niet in dat te winnen. Uiteindelijk dus een 2–2 gelijk spel—wat eigenlijk een goed resultaat is want we stonden eerste en willen niet promoveren…