We moesten winnen.En we hebben gewonnen.Da’s wat telt.Maar er viel wel heel wat te gebeuren vooraleer het zover was.Na 1 uur spelen zag het er zo uit:Lino gewonnen, Guy en Jan erg goed, Andrej moeilijk.Om met Andrej te beginnen: zijn tegenstander deed een koningfianchetto en rokeerde kort.Dus Andrej maakte een plan om aan te vallen met h5.Maar bij iedere zet vond hij een reden om toch nog even te wachten.Tot hij moest contstateren dat h5 geen zin meer had.En kijk, da’s een teken van een goeie schaker: erkennen dat het plan gefaald heeft, en gebaseerd op de stelling een nieuw plan maken.Koste veel tijd, de tegenstander had het ganse centrum.Maar toen hij de b-pionnen ruilde, kregen de zwarte stukken ruimte en werd het toch nog snel remise.Onderwijl kwamen Guy en Jan bij iedere zet wat beter te staan.Het duurde bij Guy wat langer, maar beiden haalden de overwinning.En Lino? Die had dit keer zelf een verdwaald pionneke.En dat pikt zijn tegenstander mee, en wilde het niet meer terug geven.Wat daarna allemaal gebeurde, kan ik niet juist omschrijven.De ah ! en de oef! waren niet van de lucht.Maar onze voorzitter vatte het gevat samen:dank zij zijn voortreffelijke eindpeltechniek haalde Lino de winst.En dat had niks te maken met geluk of zoiets! Maar hij heeft ervoor gevochten , en dat mag beloond worden.