Een degradatiematch midden in de maand november ! Dat was zo’n beetje het gevoel vooraf met het bezoek van Overpelt, 0 MP en wij net daar voor met 1 MP. We wisten dat daar iets raar aan de hand was geweest want de ploeg had een hoger elogemiddelde dan wij en stond dus blijkbaar te laag gekwoteerd. De interclub is een tactisch andere zaak dan een individueel tornooi, en schaken tout court blijft een psychologische draaikolk. Ik opende op 3 met wit erg sterk, en na een te trage voorbereiding van zwart kon ik in mijn Catalaan e4 doorzetten en initiatief nemen, wat resulteerde in een erg fraaie veelbelovende stelling. Rudi op 2 zag dat, speelde tegen iemand die op zijn eentje voor Overpelt bijna alle tot nu toe gescoorde punten had verdiend, een plus 1900 speler, en stelde prompt op zet 15 remise voor, waar ik volledig kon achter staan. Zwart accepteerde. Een uur nadien glijdt mijn voordeel weg, de stelling vlakt uit, zwart’s levensgevaarlijke situatie is geweken, en hij stelt remise voor. Jan en Jef hebben op dat moment geen goede stelling, daar kan het ergste voor gevreesd worden en ik weiger. Vlak nadien, op zet 24, zoals zo dikwijls, blunder ik een pion weg. De 41e zet is gevaarlijk, maar ook de zet na een geweigerde remise. Je zou, als je remise weigert, moeten opstaan en 10 minuten buiten frisse lucht inademen. Psychologisch is het ook moeilijk om remise te aanvaarden als je de hele namiddag huizenhoog sterker hebt gestaan. Maar goed, Jan op 1 slaagt er met een pion minder in om remise te maken, tegen een 2000 plusser, en dat in een eindspel met lopers van gelijke kleur, knap ! Even later geef ik op omdat ik niet inzie hoe ik de zwarte koning van f3 kan weghouden, waar dan zijn toren vanuit a2 op f2 kan inslaan. Bart Van Tichelen, de hele namiddag vrij na een winst door forfait, kwam mij nadien doodleuk vertellen dat 33.h2-h3 in plaats van opgave de meubelen kan redden !! In het analysezaaltje scheen hij nog gelijk te krijgen,en toen circuleerde natuurlijk het gerucht doorheen de hele tent “Carlo geeft ten onrechte op” ! Toen Jef dan ook nog remise haalde bleek die nederlaag natuurlijk helemaal mijn creatie. Hij was oerslecht uit de opening gekomen, verloor zijn c7 pion door een rondhuppelend paard, was dan wel zo clever om door het ontstane tijdverlies bij wit, initiatief te nemen met zeer dynamische, actieve lichte stukken. Het leverde hem uiteindelijk na het toebrengen van een dubbelpion de verloren gewaande remisekaap op, een wel nog knappe prestatie na een lamentabele opening. En dus verliest de ploeg, en lijkt behoud nu al een probleem te zullen gaan worden. Lang nadien werd er beneden nog wat gefuifd op de knappe overwinning van Karel Cuyvers op bord 1 van ploeg 5, tegen iemand met 300 elo meer, de in Argentinië ronddolende ploegkapitein Ghislain zal tevreden zijn als hij dat verneemt !