Einde seizoen wedstrijd tussen 2 ploegen die gelijk stonden in het midden van het klassement, dus was het enkel voor de eer. Vermoedelijk had ik de moeilijkste opdracht tegen een Nederlands meisje van deze-week-net 16 jaar, 1700 elo and coming girl in Brasschaatland. Ik wist het op voorhand, maar goed. Ze speelde Italiaans met c3 en d4 en Ld2 na mijn Lb4+. Ruilen, rokeren, e5 Te8, rokeren, paard f6-d7 en zo naar f8 waar het goed staat, en gereed om naar g6 of e6 te springen met druk op d4 Tot daar geen probleem. Het probleem was een wel erg foute afwikkeling naar het tweede deel van het middenspel waarbij ik pion h7 verloor en ze, veel erger nog, een toren op de 7e rij kon plaatsen. Dodelijk, en opgave. Natuurlijk had ook Heidi een aartsmoeilijke opdracht om te gaan scoren tegen Luc Pattyn. Luc schwindelde zich met zijn paarden doorheen de witte stelling, waar de pionnenstructuur e3-f2-g3 voor een gruyère-effect zorgde, snoepte onderweg nog 2 pionnen mee, en tegen zoveel gehinnik was ook Heidi niet opgewassen. Toen moesten de meubelen gered worden door onze topborden. Lino speelde naar eigen zeggen een slechte partij, maar won wel zijn eindspel daardoor zijn nederlagen over het bijna verlopen IC seizoen tot een minimum van een enkele eenheid beperkend, en Rudi speelde een droom van een KI stelling, verhoogde stelselmatig de druk in het centrum, en scoorde een vol punt, zijn arsenaal op precies 50% brengend wat voorwaar als een succes mag bestempeld worden na zo veel jaren afwezigheid over the board. Binnen 14 dagen op 3 april de laatste ronde, tegen Geel die zich gisteren wisten te redden, en afsluiten in het MLS met een etentje, de drank is daarbij zoals elk jaar voor rekening van de club !