Voor het begin van deze ronde stelden wij iets merkwaardigs vast : onze afdeling 4F was de enige afdeling van de hele interclub (dat zijn alles samen 28 afdelingen !) waar een ploeg laatste gerangschikt stond met 5 MP. Viertallen, zestallen of achttallen het speelde geen rol. Erger : bij ons waren er twee ploegen met 5 MP !! En twee met zes ! Dus alles samengeperst, en heel spannend. Skog 3 had 7 MP en speelde vandaag tegen Mechelen 3 ook met 7 MP. Er was vooraf uitgerekend dat een overwinning ons in vierde afdeling hield. Mechelen trad aan in de recentelijk gewijzigde, succesrijke opstelling. Daar had om te beginnen Lino weinig last van. Hij bekeek het eens goed langs alle kanten, won een kwal en voer als eerste de thuishaven in, losjes naar de oevers wuivend met een 6 op 7. Jan V op 2 kreeg de gelegenheid met zwart om een loper op d3 te posteren, gedekt door e4. Een gifzwam in de witte stelling. Daar bovenop nog ruimte genoeg om te manoeuvreren met diverse andere stukken, enfin, de uitslag liet zich al raden. 2-0
Toen begon er iets merkwaardig. Om de een of andere obscure reden speel ik het hele jaar met zwart. Ik heb echter maar een goede kleur, Engels met wit.
Een zoveelste Italiaan werd mijn deel met zwart 1e4 e5 2Pf3 Pc6 3Lc4 Lc5 4c3 Pf6 5d4 exd 6cxd Lb4+ 7Lb2
Hier moest ik lang nadenken, ik kende deze theorie niet goed meer. Alles wat zich voortzet met een paard naar c3 of d2 zal wel gaan, maar nu? Diep ademhalen, en pakken die handel. 7..,Pxe4 8.LxL PxL 9.Lxf7+ Lap daar hebt ge het ’t is van jan. 9..,KxL 10.Db3+ d5 11.DxP De7 Het hele zooitje leek me beter te staan voor wit, en ik smeekte hem “show me, verras me met iets leuks of geweldigs. Straf me af”. Er kwam 12.Pe5+ Kf8 13.Db3 c6 en verder niets meer. Tja, je houdt het verder perfect in evenwicht op een verdedigende namiddag, en dan, om 5h op zet 30 dan stel ik remise voor. De ploeg wint !! En hij accepteert toch wel zeker, halleluja, my Lord, Billie Holliday’s triumph all over the place.

Rudi op 3, met wit, had de hele middag een zeer goede stelling gehad tegen de oudere ex voorzitter Walter Huyck, en er ontspon zich uiteindelijk een soort liefde/haat relatie met veld d5, waar alles werd afgeruild en gepend, en waar zwart triomfantelijk te voorschijn trad. Ware het niet dat ze dan ondertussen wel in een eindspel geraakt waren van T+3p t. T+2p. op dezelfde vleugel. Remise, met heel veel commentaren door diverse kiebitzers.

Bleek dat ik de remise had binnengehaald die er toe deed. Gegarandeerd dat ik in geval van een eventuele eerdere verliespartij van Rudi, ik nooit zou remise gegeven hebben, maar zou gevochten hebben tot de laatste snik voor een 2-2. En zo, zo is het hyperindividuele schaak ook ergens een teamsport !