Westerlo 1 stond na de vierde ronde mee bovenaan in de rangschikking en had ook – maar dat zijn we nu wel gewoon – Elo-verwicht. Na onze zege tegen Artevelde konden we er relaxt tegenaan, dat wel. Het werd een onverhoopte maar niet onverdiende overwinning.
Bord 1 – In de partij van Jan kwam een wat onorthodoxe openingsvariant op het bord, die snel tot heel scherp en onduidelijk spel kon leiden. Het kostte beide spelers nogal wat tijd om daar een evenwichtige stelling uit te halen. Wit leek in het middenspel de overhand te halen met een koningsaanval, waarop zwart de kwaliteit gaf. In ruil had hij loper en een pluspion die eventueel kon doorlopen, en de druk was van de ketel. In de tijdnoodfase ging wit voluit voor mataanval, maar zwart bleef het kalmst, liep met zijn koning het halve bord over om zijn vrijpion te ondersteunen en 0-1 na dameruil.
Bord 2 – Bart ruilde al gauw heel wat stukken en offerde een pion om zwart te derokeren en met beide torens binnen te vallen om te zevende rij. Dat had beslissend kunnen zijn, maar zwart gaf wijselijk zijn pion terug om alsnog te rokeren en een gelijke stelling op het bord te zetten. Met elk twee torens en vier pionnen tegen vier op de koningsstelling was er niets meer te beleven. Remise.
Bord 3 – Nikolaas leek met zwart het betere spel te hebben, onder meer dankzij het loperpaar, maar zwart hield heel bekwaam twee pionnen van zijn tegenstander op de damevleugel onder druk, waardoor vooral de zwartveldige loper weinig zinnige acties kon ondernemen. Geen doorkomen aan en dus ook hier remise.
Bord 4 – Pascal speelde de meest spectaculaire partij met onder meer een schijnoffer op f7 met de loper. Toevallig had hij de scherpe stelling de avond voordien nog geanalyseerd (met dank aan de GameKnotcompetitie), waardoor hij heel goed wist waar hij mee bezig was. Zwart deed zijn best om met zijn paarden een verdediging op te bouwen, maar zijn stelling vertoonde gewoon te veel gaten om houdbaar te zijn. Dat leidde op de duur tot stukverlies en opgave.
Bord 5 – Lino’s tegenstander betonneerde zijn stelling en dat had slechts één, logisch gevolg: een snelle remise.
Bord 6 – Tobias mikte op ruimtewinst en initiatief. Daarvoor liet hij zijn koning in het midden staan. Zwart verdedigde zich goed en wist dameruil te forceren. In het eindspel dat volgde, bleken zwarts stukken beter samen te werken. Een van zijn torens dook de ruimte achter de witte pionnen in en pikte er eentje mee. Het eindspel met een minuspion was misschien te houden, zeker toen er enkel nog K+L tegen K+P+pi op het bord stonden. Zwart had wist het paard echter zo te manoeuvreren dat de pion afgedekt werd en kon doorlopen. 0-1