Het beloofde geen gemakkelijke match te worden tegen de jeugdploeg van Brasschaat, maar met 3-3 kunnen we toch van een terechte en goedverdiende uitslag spreken.

Het zal hem tegenwoordig niet zo vaak meer overkomen, maar Nils werd al vroeg in de opening verrast. In een gesloten Siciliaan werd hij gedwongen zijn paard op f6 weer naar g8 terug te trekken, waardoor hij achter bleef in ontwikkeling. Wit kreeg een langdurig initiatief waartegen Nils dreigingen op de damevleugel plaatste. Nils’ stelling rammelde maar begaf niet, tot in de tijdnoodfase. Toen miste hij de remisevoortzetting en verloor.

Jan speelde een prima partij waarin hij lange tijd een klein voordeel had. Het was echter zoeken naar een goed plan om dat voordeel ook in winst om te buigen. In de tijdnoodfase bracht hij een pion naar b7 en won een pion op c4, maar zwart antwoordde met een koningsaanval die wit enkel wist te pareren door een stuk te geven. De eindstelling was beslist niet alledaags: beide spelers twee torens, zwart daar een zwartveldige loper bovenop maar wit een pion op b7 die zwart ‘aan de praat’ houdt. Dat bleek enigszins verrassend voldoende voor remise.

Pascal speelde een scherpe partij waarin het lange tijd leek alsof hij een stuk zou verliezen, maar hij verloor nooit het overzicht, counterde gevat en won de kwaliteit. Met een nieuwe truc om in tijdnood het aantal nog te spelen zetten bij te houden, verzekerde hij zich ervan niet door zijn vlag te gaan. Met goeie techniek werkte hij vervolgens de klus af.

Bart speelde het zoals wel vaker creatief, vond het niet erg zijn koning in het midden te houden tussen het geweld van de zware stukken, maar kwam uiteindelijk in een minder gunstig toreneindspel terecht. Dat speelde hij echter duidelijk beter dan zijn tegenstander. Met een mooi doorbraakmanoeuvre in het centrum kreeg hij een stelling van K+D tegen K+D+pi op het bord, een vesting die niet te kraken bleek. Remise dus.

Stijn is in dezer dagen vorm en dat mocht ook zijn tegenstander ervaren. Hij bouwde ruimtevoordeel uit en won via een tactisch nummertje een pion. Met dame, toren en elk een licht stuk op het bord leek dat nog niet zo eenvoudig te winnen, maar wit bleef het initiatief houden en wist af te wikkelen naar een eenvoudig te winnen pionneneindspel.

Lino speelde een prima partij, waarin hij een minder openingsopzet wist om te buigen naar een gelijke tot betere stelling, maar in de tijdnoodfase gaf hij zijn stelling uit handen. Het eindspel K+T+P tegen K+T+L met een pion minder bleek niet te houden.