Je gaat fluitend naar je 3e R Interclub en je komt niet fluitend terug thuis, terwijl je zelf toch gewonnen hebt. De ploeg doet het namelijk gewoon archi-slecht. Nu moet ik voorzichtig zijn in wat ik schrijf, of anders zou er nog ambras van komen. En dat wil ik echt niet, mannen. Maar je moet wel tegen een beetje waarheid kunnen. Driemaal na mekaar zijn we de hogere elo’s, en we scoren alles bijeen 6,5 op 12. Daarvan heb ik er 2,5 geproduceerd, dat maakt dus 4 op 12 voor de overige 3 borden. Nogmaals : telkens allemaal met hogere elo’s.

In de eerste ronde verloor Patrick na 10 zetten een toren, en vandaag deed Guy Van Habberney hem dat op bord 1 exact eens na. Opgave voor 1500h. Dat is al 2 punten op 12 weggegooid.

Gert had een kwal voor 2 pionnen, geen man overboord, integendeel een interessante stelling, maar begon daarna samen met zijn tegenstander zodanig vlug te spelen terwijl er helemaal geen tijdnoodfase in de buurt was dat ik dacht dat die aan het blitzen waren, in een best moeilijke stelling. Blunder, en uitverkoop.

Ondertussen won ik een beetje een rare partij met 2 L + T tegen 2 T + L, mijn lopers waren echte sluipmoordenaars, en – opnieuw – denken jonge spelers te vlug dat de partij in hun voordeel is gekomen, maar ze moeten het blijven nauwkeurig spelen om het af te maken. Anders : mitraillette. Sinds ik op Gameknot speel ben ik eens zo gevaarlijk geworden in de tactiek.

En dus had ik tijd over om naar Patrick’s partij te kijken op bord 4. Wat ik daar zag was gewoon slecht voor mijn bloeddruk, mijn hart, mijn longen, mijn verstand, mijn reden van bestaan, mijn religie en mijn vaderlandsliefde. Patrick bestond het om minstens in deze ene partij op 3 verschillende uren, glad gewonnen te hebben gestaan, en telkens iets uit te vinden dat de tegenstander in de wedstrijd hield. In Gentbrugge had hij dat al eens voorgedaan, met wit, en nu met zwart, zodat hij dat aspect van het schaken nu wel volledig moet beheersen. Ik raad hem aan deze partij nooit in Fritz te steken.

Oh ja, ik zou het nog vergeten, het onvergetelijke (werkelijk waar) duel eindigde in een remise. En, naar ik vermoed, eerder toevallig. Patrick, beste vriend, sans rancune, als je er niet tegen kunt dan schop je maar terug, maar ik moet niet flauw doen en zeggen dat je ‘ongelukkig’ net niet hebt kunnen winnen.