Een schaaktoernooi in het buitenland. Ik heb het altijd al eens willen doen en vandaag heb ik mijn internationale debuut gemaakt. Samen met de man die mij het schaakspel leerde, mijn vader, ben ik afgereisd naar het zonnige Kroatië voor een weekje schaakvakantie. Op zaterdag zijn we vanaf Schiphol gevlogen naar Split, na Zagreb de tweede stad van Kroatië en de onofficiële hoofdstad van Dalmatië.

Split heeft een prachtig historisch centrum dat gebouwd is op de ruïnes van het paleis van de Romeinse keizer Diocletianus. Tussen 1500 en 1800 hebben de Venetianen de stad verder verfraaid en tussen alle Italiaanse bouwkundige pracht en praal, is Split allesbehalve een typische Oostblokbestemming. Na een dagje in Split namen we de veerboot naar Hvar op het gelijknamige eiland, waar voor de derde keer het Open Hvar toernooi wordt georganiseerd.

Kroatië is een echt schaakland dat al vele grootmeesters heeft voortgebracht. Ivan Šarić is wellicht de bekendste en momenteel de beste Kroatische schaker. Daarnaast zijn mijn twee favoriete youtube-schakers toevallig ook allebei Kroaten. Ik heb het over (de naar Australië uitgeweken Kroaat) Mato Jelic en Antonio Radić (beter bekend als Agadmator). Maar wat de Kroatische liefde voor het schaakspel misschien nog het meest bevestigt, is het rood-witte ruitjespatroon dat pronk op de Kroatische vlag en het wapenschild. Het rood-witte ruitjespatroon wordt “Šahovnica” genoemd, wat letterlijk betekent: het schaakbord. Volgens de legende vocht de 10 de -eeuwse Kroatische koning Stjepan Držislav voor de onafhankelijkheid van zijn volk tegen Venetië. Op een dag werd hij gevangengenomen door de Venetianen en bij de Doge Pietro Orseolo voorgeleid. De doge van Venetië was een zeer nobele man en hij bood zijn Kroatische gevangene aan om hun geschillen niet langer op het slagveld, maar op het schaakbord te beslechten. Koning Držislav speelde vervolgens drie partijen tegen Pietro Orseolo en hij won ze alle drie. Niet alleen kreeg hij zijn vrijheid terug, hij kreeg door zijn schaakoverwinningen bovendien zeggenschap over een aantal Dalmatische steden en eilanden. Sindsdien is het schaakbord het nationale symbool van de Kroaten. Voor zover ik weet is Kroatië het enige land ter wereld met een schaakbord op de nationale vlag.

Dan het schaaktoernooi waarvoor we gekomen zijn. Het Open Hvar toernooi wordt voor de derde keer georganiseerd door de lokale schaakclub SK Hvar. De partijen vinden plaats in de grote zaal van het Arsenal, een gebouw dat dateert uit het jaar 1612. Op de eerste verdieping van het Arsenal is een theater, waarvan de lokale bevolking graag vertelt dat dit het oudste publieke theater van Europa is. De zaal op de begane grond is een grote hal waar 18 lange tafels met elk 4 schaakborden zijn neergezet. Het is een prettige locatie om te schaken, met veel ruimte in de zaal en zicht op de prachtige haven van Hvar wanneer je de zaal weer buiten wandelt.

In totaal nemen er 140 schakers deel aan dit toernooi, dat over 9 rondes wordt gespeeld. Mijn startpositie is plek 112 en met een gemiddelde FIDE-rating van net geen 2000, belooft
het een pittig toernooi te worden. Mijn vader Frans begint op plek 139 van de 140, en dat komt vooral omdat hij geen actuele rating meer heeft. Hij heeft jarenlang gespeeld bij de schaakvereniging van Wijk bij Duurstede, maar helaas werd deze club “De Doredenkers”
een aantal jaar geleden opgeheven door een tekort aan leden. Op de deelnemerslijst vinden we verder spelers terug uit 29 verschillende landen, waarvan Kroatië uiteraard het best is vertegenwoordigd. Er doen tientallen spelers mee met een afkorting naast hun naam (4 GMs, 9 IMs, 10 FMs, 2 WIMs, 4 WFMs en een hele reeks kandidaat meesters). Ik moet toegeven dat de deelnemerslijst voor een simpele clubschaker toch behoorlijk intimiderend is.

Maar met goede moed zijn we op maandag aan de eerste ronde begonnen. In deze eerste ronde mocht ik met wit beginnen tegen een weinig spraakzame Kroatische jongen van 16 jaar. Met een FIDE-rating van 2094 en de afkorting MK achter zijn naam
(kandidaat meester in het Kroatisch), werd het geen gemakkelijke opgave en dat bleek ook al snel in de partij. In een Bogo-Indische opening nam ik een verkeerde beslissing en na niet minder dan 10 zetten verloor ik al een stuk. Ik probeerde nog tegenspel te creëren en het mijn tegenspeler moeilijk te maken, maar hij had het allemaal goed gezien en uiteindelijk heb ik na 28 zetten opgegeven. Geen schande tegen een kandidaat meester, maar ik hoop dat ik het in de andere partijen wat langer kan volhouden.

De rest van de week zijn er nog acht partijen te spelen. Wanneer er wat meer evenwichtigere stellingen op het bord verschijnen, zal ik wat partijen of posities delen. Het toernooi is ook te volgen via deze website.