Na de afgelopen clubavond begin ik me wel af te vragen of het mij verdiepen in de onderkant van de schaakwereld mogelijk geen nefaste gevolgen heeft voor mijn eigen schaakspel. Zowel op Lichess als Chess.com gaan mijn ratings namelijk in vrije val, maar och dat is blitz en daar hoeven we misschien niet al te zwaar aan te tillen. Zorgelijker was mijn ladderpartij van gisteren tegen Wouter waarvoor ik me overigens nog bij hem wil verontschuldigen voor het abominabele en fantasieloze “tegenspel” met zwart in wat nochtans de Fantasy-variatie van Caro Kann had moeten zijn. Terugkijkend moet ik bekennen dat ik zowat alle openingsprincipes gewetenloos heb verkracht door niet te vechten voor het centrum, niet of traag te ontwikkelen en mijn koning niet in veiligheid te brengen. Op het moment dat je denkt het stadium dat je zulke beginnersfouten maakt stilaan gepasseerd te zijn, slaagde ik erin om ze allemaal te stoppen in 1 korte partij.

Dan maar naar de andere ruimte waar ik als beloning voor mijn snel verknoeide partij wat mocht mee blitzen met de twee “éminences grises” van onze club: Michel en Tony. Ook al verloor ik vanzelfsprekend elke partij, toch heb ik hier erg van genoten. Vooral de wijze waarop de heren bij hun onderlinge vluggertjes er in slagen om én een hoog niveau halen én hun partij samen te becommentariëren in de stijl van Waldorf en Stadler in de muppetshow is indrukwekkend en hilarisch. Ze haalden mij snel van mijn negatieve wolk en zorgden voor een fijne avond. Dank heren!

Maar goed, het risico dat mijn eigen spel verder afglijdt door deze rubriek verder te zetten moet ik er gezien de overwegend positieve reacties van vorige week maar bij nemen. Door even een inkijkje te geven in mijn eigen geknoei, creëer ik wellicht ook draagvlak om verder te schrijven over de “minimummers” en “remiseschuivers” in ons eigen clubkampioenschap. Ik schrijf vanuit grote sympathie voor de underdogs en zeker niet vanuit enige vorm van misplaatst leedvermaak.

Zoals vorige week reeds vastgesteld begint deze rubriek pas in reeks 4 omdat nu eenmaal in de hogere reeksen iedereen er al in geslaagd is iemand anders op zijn minst een half punt te ontfutselen. Ook reeks 4 zal na deze week niet echt meer voorkomen in de rubriek. Hoewel Bart zijn uiterste best deed om het volle punt binnen te halen gaf Carlo geen krimp en eindigde de partij in remise waarmee we alweer een minimummer kwijt zijn. In dezelfde reeks beëindigde Gert de remisereeks van Mark en Vedat zijn reeks gelijke spelen met een overwinning tegen Yannick. Met dit soort uitslagen zal deze rubriek nog sneller verdwijnen dan de maximummer!

In reeks 5 en reeks 6 waren er geen partijen waarin iemand zijn nul kon wegvegen, maar won Wijnand wel van Ruben. Hiermee beëindigde hij niet alleen zijn remisereeks, maar dwingt hij mij tot het herdopen van de Wisselbeker Wijnand Dobbinga. Mark suggereerde reeds “Trofee Rudi Lauwers” als alternatief. Indien u ook nog een creatieve inval heeft, mag u deze zeker inzenden in de reacties. In reeks 7 speelt Walter een sterk clubkampioenschap en tegen hem zat de eerste score voor Matthias er helaas niet in. In reeks 8 brak Jasper wel de ban met een overwinning tegen Marc

Samenvattend is het aantal minimummers dus geslonken van 5 naar 3. Volgende week spelen zij alle drie en ik ben hun grootste supporter!! In de te herdopen Remise-Wisselbeker is er zelfs sprake van een halvering en blijven enkel nog Maxim, Frank en ondergetekende Patrick over.

Tot volgende week!