(CK? En dat in de vakantie! Ga toch zomertornooien, jongske …)
Als verslaggever in het afgelopen jaar van het clubkampioenschap in reeks 2 (wat een introductie…) leek het mij interessant om die nieuwe ELO’s (zie Tobias’ bericht hiervoor) eens wat aandacht te geven, meer bepaald van de reeksgenoten. Een snelle blik leert immers _LEESMEER_dat er nogal wild heen en weer gesprongen of gevallen is, misschien niet zozeer bij de laatste verrekening, maar alleszins in vergelijking met waar men stond bij de aanvang van het voorbije clubkampioenschap. En passant komen we naadloos uit bij de al vaker gesignaleerde ELO-malaise die de hele SKOG in z’n greep heeft gehad de laatste tijd.
Waar stonden we dus vorig jaar, en waar staan we nu? Als je gewoon de ELO-rangordes vergelijkt, dan zie je dat de originele orde relatief flink dooreen is geschud. De top 3 van het begin staat nog wel in de bovenste helft, maar in een andere volgorde (nr 3 springt over nrs 2 en 1, en die zakken naar respectievelijk 3 en 4, terwijl nrs 4 en 5 doorzakken naar 7 en 8. In de onderste helft krijg je een soort omgekeerde beweging. Nr 10 springt naar 2, nr 7 naar 5. Enkel nr 6 (ikke toevallig) blijft op z’n stek, en nrs 8 en 9 zakken 1 plaats. Zonder namen zegt het allemaal niet zoveel, dus snel lijst 1 (juli 2017) en lijst 2 (juli 2018), om het wat te concretiseren:
2017: 1) Patrick, 2) JanV, 3) Yannick, 4) Carlo, 5) JanDG, 6) Herman, 7) Guy, 8) Arno, 9) Enrique, 10) Mart
2018: 1) Yannick, 2) Mart 3) JanV, 4) Patrick, 5) Guy, 6) Herman, 7) Carlo, 8) JanDG, 9) Arno, 10) Enrique
We kennen mekaar natuurlijk, en de ELO-cijfers zijn ‘objectief’, maar het laatste lijstje klopt toch niet helemaal met mijn idee van ieders intrinsieke kwaliteiten. Is dit een toevallige ‘ongewone’ rangschikking, of is er toch een scheut “system in this madness”? Je ziet bv. wel dat de jeugd opkomt (Yannick, Mart), terwijl oudjes (bij wijze van spreken, jongens, bij wijze van spreken) al eens de neiging hebben een pluimpje of wat te laten (ik zal kiesheidshalve geen namen noemen).
Anderzijds moeten we de verschillen niet overdrijven. Als we de uitschieters (de grote stijgers, zie verder) even buiten beschouwing laten dan staat er nu ineens veel volk op één zakdoek. Guy, Herman en Carlo staan zo goed als gelijk: resp. 1634, 1631, 1630. Het verschil met ‘boven’ en ‘onder’ is nauwelijks veel groter. Laten we 1 en 10 weg dan staat de rest binnen 78 punten. Schrappen we ook 2 en 9, dan zitten de 6 anderen binnen 47 punten. Informeel vertaald: in reeks 2 kan, een uitzondering daargelaten, iedereen van iedereen winnen.
En dan die ELO-malaise. Je kunt er niet naast kijken. Slechts drie spelers stijgen, de zeven anderen dalen en globaal gaan we 166 punten achteruit. Dat is gemiddeld 16 à 17 per speler, maar dat wijkt nogal af van de werkelijke aandelen. Yannick en Mart zorgen voor een indrukwekkend positief resultaat (+160, +108) en Guy voegt daar nog een +8 aan toe. De rest gaat ofwel relatief zwaar achteruit: Patrick (-132), JanV (-83), JanDG (-80), Carlo (-73), of alleszins niet licht: Enrique (-29), Herman (-23), Arno (-22). Uiteraard weerspiegelt dat alle gespeelde partijen, niet enkel wat men er in het clubkampioenschap van bakte. Maar de tendens is onmiskenbaar: ‘we’, inclusief trouwens de spelers met een andere hoofdkring, gaan achteruit.
Deprimerend? Bwa, het zijn maar cijfers natuurlijk. En aangezien die altijd dalen of stijgen, resp. na stijgen en dalen, mag je alvast concluderen dat er een goede kans is dat onze ELO-malaise niet blijft duren. Zolang we leuke stellingen ten borde kunnen brengen en boeiende partijen spelen, is er weinig om ons zorgen te maken. Als de lol eruit is, ja, dan kan je’t wel schudden, maar mét komt alles wel goed. Let’s have some fun!
PS Niet vergeten: morgen (3/7) Toreneindspelen met Frank!