Met het einde meer en meer in zicht kan elke speeldag de ontknoping brengen. Gisteren stonden drie partijen op het programma, telkens gezegend met enig ontknopingspotentieel. _LEESMEER_

Jan (V) trakteerde Carlo  met 1. Pc3 op een Van Geet (aka Dunst/Sleipner/Heinrichsen) en die riposteerde met een Carlo-kan-zet: 1…c6. Het was de start van een moeizaam en lastig gevecht, waain Jan uiteindelijk wel een pluspion op de e-lijn wist te versieren, zij het een isolani, maar Carlo gevat reageerde. Na een alleszins niet onlogische dameruil bleek de pluspion te zwak om een verschil te kunnen maken, en met de opstoot f6 bezegelde Carlo de laatste witte hoop: ½ – ½.

Mart en Jan (DG) verzeilden in het Koningsindisch, en dan mag het ook geen verrassing heten dat wit dat op Sämische wijze interpreteerde. Dat leek hem aanvankelijk sterke aanvallende mogelijkheden op te leveren, maar taaie Jan vond passende ripostes en neutralisaties, tot op het punt dat hij eigenlijk beter kwam te staan, zij het niet zonder almaar oplopende tijdsdruk. Toen de dames dan enigszins geforceerd van het bord gingen, werd in één moeite ook het punt gedeeld: ½ – ½.  

Paul en Patrick ten slotte opteerden voor iets uit het grote geslotenspelenboek, in de lijn van wat ze beiden wel plegen te spelen. Er kwam, na de nodige verwikkelingen, een ver oprukkende zwarte vrijpion op de c-lijn uit de bus. Veelbelovend leek het alleszins, maar om dat zwarte plusje ook te gelde te maken, was het nog een ander paar mouwen. Zwart wist niettemin geduldig en kundig te manoeuvreren tot het beslissende pad in zicht kwam en de c-promotie onafwendbaar werd: 0-1.

Wat levert dat allemaal op, met luttele partijen te gaan? Vooraan verandert er niets, en dat verandert de zaak dan toch weer wel: de kansen om het welbekende laken alsnog naar het eigen persoontje toe te trekken zijn met één partij afgenomen. Voor Mart is de titel mathematisch nog niet uitgesloten, maar met nog één partij moet hij zwaar rekenen op wat de anderen doen. Jan (V) blijft virtueel het best op koers, met Carlo op de dichtst mogelijke hielen, maar voor beiden wordt één misstap nu des te desastreuzer. Elke volgende ronde kunnen we meer weten, of zoals vandaag constateren: het kan nog altijd dezelfde kanten uit.

In de middenmoot haalt Jan (DG) Guy bij, die al een partij meer heeft gespeeld. Pittig detail: Jan en Carlo moeten nog twee keer tegen elkaar en kunnen dus elkaars kansen hypothekeren, of erger: scoort Jan goed, dan mag Carlo de titel vergeten, scoort Carlo goed, dan kan Jan finaal achter Guy eindigen.  

Achteraan – zoals eerder gezegd is ook de strijd om de laatste drie plaatsen heel boeiend – doet Patrick een goede en Paul een slechte zaak. De eerste loopt alvast een punt uit op de concurrentie en kan nog punten sprokkelen, de tweede heeft nog maar één partij – tegen die andere rechtstreekse concurrent, Gert, dan nog – om zijn positie te verbeteren en heeft het dus niet in eigen handen.