Nog even en het is zover: over twee dagen begint de tweekamp om de wereldkroon tussen champ Carlsen en uitdager Nepomniachtchi, en dan zal het heel de tijd daarover gaan, dus is het nu de hoogste tijd voor ander nieuws, dat anders helemaal wordt ondergesneeuwd. Zopas liep in Terme Catez, Slovenië, het European Team Chess Championship 2021 af (het Europese schaakkampioenschap voor landenteams) en in het Indiase Kolkata (aka Calcutta) werden Tata Steel Chess India 2021 Rapid en Blitz afgerond, terwijl de London Chess Classic bijna op starten staat. _LEESMEER_
In het het European Team Chess Championship kwamen 39 landen aan de start bij de heren (het zgn. “Open”) en 31 bij de dames. België deed telkens mee, toevallig twee keer als 30ste (zie onder). Het Open tornooi werd gewonnen door Oekraïne (1ste bord: Korobov), dat geen enkele van z’n 36 partijen verloor, voor Frankrijk, waar 1ste bord Firouzja een redelijk fenomenale 8/9 behaalde en o.m. Mamedyarov in het stof deed bijten. In één moeite brak de Iraans-Franse jongeman door de 2800-barrière (althans in de live ratings): hij staat nu op 2804 en is daarmee ’s werelds nummer twee. Carlsen en Nepomniachtchi zijn alvast gewaarschuwd! De bronzen medaille ten slotte was voor Polen (1ste bord: Duda).
Bij de dames waren goud en zilver al binnen met een ronde op overschot. Rusland was weer eens ongenaakbaar (24+, 10=, 2-), maar wat wil je, met Goryachkina (5,5/7), Lagno (6/8), Gunina (4/6), Shuvalova (7/8) en een nog iets meer ontketende Kashlinskaya (7,5/8)? Onbedreigd 2de werd Georgië (1ste bord: Dzagnidze), terwijl Azerbeidzjan (1ste bord: Mammadzada) het fel betwiste brons wegsnoepte.
Dat België in de rangschikking geen hoge toppen zou scheren, was wel ingecalculeerd, zie de startrijen, maar verdienstelijke resultaten waren daarmee nog niet uitgesloten. Globaal was het niet “verrassend sterk” te noemen: het herenteam zakte van 30 naar 33, de dames deden neerwaarts haasje-over met Noord-Macedonië en werden dus laatste. Het loont niettemin de moeite om de individuele prestaties er even bij te nemen.
Ons aller Daniel Dardha begon met een 0/2 (weliswaar tegen twee zeg maar dik 2600’ers), maar haalde dan (in de 3de ronde was België bye) 5/6, goed voor een ELO-winst van een 8-tal punten. Stefan Dockx was een halfje sterker begonnen, maar leed nog twee nederlagen en scoorde uiteindelijk 3/7 (zowat -7). Stefan Beukema had het niet onder de markt, met vier grote kanonnen tegen, en behaalde 1,5/6 (bijna -15). Rein Verstraeten kreeg het ongeveer even zwaar te verduren en sprokkelde 2,5/7 (ruim -8). Mehr Hovhannisyan ten slotte scoorde netjes 3/4, tegen drie ‘lichtere’ en één ‘zware’ tegenstander (+2).
De dames, bye in ronde 7, werden aangevoerd door Hanne Goossens, die vijf keer stand hield, één keer won, en twee keer verloor. Gelet op de tegenstand voortreffelijk, want 3,5/8 was goed voor 23 puntjes winst. Wiebke Barbier begon sterk (2/2) maar verloor dan vijf keer op rij. Even duiden: al haar opponentes waren ruim hoger gequoteerd en de 2/7 was toch goed voor een +6. Ook Daria Vanduyfhuys begon knap, met 3/4, maar kon verder nog maar een halfje sprokkelen tegen op papier min of meer gelijkwaardige tegenstand. Nu ja, papier. Globaal doet ze wel een goede zaak: +47, en dat zegt genoeg. Minder goed verging het Astrid Barbier, die slechts twee halfjes oogstte uit zes partijen, al was het eerste tegen een WGM van 500 ELO meer, en ruim 19 ELO kwijtspeelde. Sarah Dierckens, ten slotte, kwam maar drie keer in actie en kon maar één halfje sprokkelen, maar dat volstond toch voor een +3.
Een heel ander tornooi in Kolkata, India. Dat Tata Steel met dat land te maken heeft, weet iedereen, maar bij de naam van de staalreus denken wij spontaan aan het festijn dat in januari weer plaatsvindt in Wijk aan Zee (Kenneth, tienkamp, en Mart, weekvierkamp, hebben zich alvast ingeschreven). Niet te verwarren dus met Tata Steel Chess India 2021 Rapid en Blitz in Kolkata (het vroegere Calcutta, en dat is in wezen geen andere naam, maar de Engelse, benaderende schrijfwijze voor de Bengaalse uitspraak van Kolkata). Het zat deze keer niet ingekapseld in een groter geheel, lees de Grand Chess Tour, en de twee onderdelen, Rapid en Blitz, werden als aparte tornooien opgevat (geen samengetelde scores of algemene winnaars). Het deelnemersveld was, om allerlei begrijpelijke redenen, wat minder sterk dan vroeger, maar ruim gestoffeerd met jong, Indiaas (en ander) talent.
De winst in het Rapid ging naar de 18-jarige Arjun Erigaisi, die vervolgens in het Blitz zichzelf naar de 14de stek op de wereldranglijst hees. Daar moest hij ten slotte de duimen leggen tegen Aronian, die won in Armageddon, nadat hij al twee keer door het oog van de naald was gekropen in de voorafgaande play-off partijen. Weer een naam (uit India) om te onthouden…
Afsluiten doen we met de London Chess Classic, die straks, begin december van start gaat. Het klassieke sluitstuk van een Grand Chess Tour, maar deze keer niet. Naast een boel activiteiten voor allerlei fans, jong en oud, is hét gebeuren dit jaar de wedstrijd Engeland tegen de rest van de wereld, zijnde een match tussen Michael Adams, Luke McShane en Gawain Jones tegen voormalig WK-uitdager Boris Gelfand, de Russische kampioen van 2021 Nikita Vitiugov en de Fransman Maxime Lagarde. Lokale aandacht, ongetwijfeld, maar het merendeel van de schaakwereld zal zich focussen op de Moeder van alle Schaaktornooien, de
WK-KAMP CARLSEN – NEPOMNIACHTCHI
De strijd vindt plaats in Dubai, Verenigde Arabische Emiraten (en dus niet Qatar, zoals ik links en rechts al verkeerdelijk heb lopen zeggen), het gebeuren wordt plechtig geopend op 24 woensdag november, dan is er nog een “mediadag” en vrijdag 26 november is het zover: eerste partij, 16u30 plaatselijke tijd, oftewel 11u30 onze tijd. De kamp gaat over 14 (en dus niet 12, zoals ik ook al rondstrooide) klassieke partijen (met rustdagen na 3, 2, 3 en 2 wedstrijddagen) en zo nodig, maar laten we hopen dat het daar weer niet op uitdraait, play-offs (4x rapid, max. 5×2 blitz, 1x Armageddon). Op 15 december kennen we de nieuwe wereldkampioen, ook als dat de oude zou zijn. Hoera!
Het blijkt dus 13u30 te zijn. Kennelijk was de “gevonden” Dubai-tijd twee uur mis. Waarom dat zo was, ga ik niet meer uitzoeken. Ik hou het maar op wat Clifford T. Ward ooit zong: “Time, the magician, plays a few old tricks on us …”, al was de context totaal anders.