In de GP van Riga stond (donderdag) de eerste (klassieke) partij van de halve finales op het programma. De twee pechvogels die de finale niet zullen halen hebben alvast 3 punten verdiend in de GP-stand, los van eventuele bonussen. De anderen hebben sowieso zicht op meer: 5 voor de runner-up en 8 voor de winnaar, alweer los van mogelijke extra’s. Mamedyarov–So werd een Catalaan, en wel de (scherpe) versie met de zwarte triplepion op de c-lijn na 8 zetten. Wie een dubbel al niet te pruimen vindt, kan een triple enkel met afgrijzen aanschouwen, maar het zaakje is theoretisch bekend en er is geen reden om terstond de laatste haren uit het wanhopige hoofd te rukken: triplepionnen lossen zich meestal ook weer snel op. _LEESMEER_
Alleen had Mamedyarov een aardig (maar wellicht one-time) nieuwtje in petto: het stille 14. a3 gaf So zwaar te denken, en al een zet later ging hij in de fout met 15…c3, waarmee hij een kwaliteit leek te winnen maar ook een vork toeliet op dame en paard. Het werd toren tegen loperpaar, de dames gingen snel de doos in en het loperpaar, vaardig uitgespeeld, bleek sterker dan de toren. Mamedyarov met één voet in de finale, en als hij in de 2de partij, met zwart dan wel, die klus ook klaart, verdient hij z’n tweede bonuspunt.
Van bonuspunten gesproken, Vachier-Lagrave had er al twee, en kon er dus nog eentje bijdoen. Voor het eerst echter begon hij niet met winst in de eerste partij, al moest Grischuk zich wel reppen om niet de boot in te gaan. De Rus had geopteerd voor de Berlijnse Verdediging en schudde op de 12de zet het nieuwtje …a5 uit de mouw. Dat leek goed te gaan voor zwart tot het kennelijk onvoorziene 21. Td3. Hij deed er een heel half uur over om de juiste aanpak te vinden en die leidde er, in een twaalftal zetten, toe dat het punt werd gedeeld.
Krijgen we een louter klassieke beslissing?