Op de 2^de halvefinaledag mocht Grischuk met wit proberen om Grünfeldspecialist Vachier-Lagrave te verschalken of, ten minste, op gelijkspel te houden en de snelschaakfase te halen, terwijl So, ook met wit, in een must-winsituatie zat versus Mamedyarov, op straffe van omiddellijke uitschakeling. Nog even herhalen dat beide zwartspelers al bonuspunten hebben verdiend, resp. 2 en 1, en dat ze er allebei eentje bij zouden hebben als ze hun tegenstanders vandaag zouden kunnen uitschakelen. _LEESMEER_

Gelet op de expertise ter zake van zijn tegenstander liet Grischuk het liever niet op een Grünfeld aankomen, en koos na 1.d4 Pf6 2. c4 g6 voor een direct 3. h4. Behoorlijk ongewoon, al komt het voor, bv. Topalov–Giri, Kandidatentornooi, Moskou, 2016 of Korobov–Jumabayev, Aeroflot Open, Moskou, 2016. Vachier–Lagrave voer vervolgens het spel de Benkowateren in, en deed dat zo vakkundig dat het tegelijk uitdraaide op een mooi eerbetoon aan de jarige Hongaarse GM Pal Benko, bij deze 91. Grischuk weigerde remise op de 15^de zet, maar Vachier-Lagrave stapelde de dreigingen op aan de dameskant van het bord en bouwde beetje bij beetje zijn positie uit tot winnend voordeel. Verliezer Grischuk spaarde zijn lof niet voor de Fransman: “Maxime speelde fantastisch. Voor mij althans leek hij ongelooflijk nauwkeurig. Ik kwam maar één zet te kort om oké te zijn, maar hij gaf me gewoon geen tijd om die te kunnen maken.” Voor de 3^de keer dus klaarde de Fransman de klus in het klassieke deel van de ronde, en dat bezorgde hem al zijn 3^de bonuspunt.

So voelde niet zo veel voor een alles-of-nietsscenario en nam geen al te grote risico’s in z’n poging om Mamedyarovs positie te ondermijnen. Een Aangenomen Damegambiet, klassiek met 6…a6, ontvouwde zich op het bord, waarin So met 13. Pf3 nieuwe wegen insloeg. Er kwam echter geen barst in de zwarte stelling. Mamedyarov vereenvoudigde waar het kon en ten slotte kon So niet vermijden dat de alles fnuikende zetherhaling zijn laatste winstintenties torpedeerde. Remise dus, en ook Mamedyarov zonder tiebreaktoestanden, en mét extra bonuspunt, naar de finale. In totaal heeft de Azerbeidzjaan twee bonuspunten verzameld, eentje minder dan Vachier-Lagrave. Als de Fransman wint heeft hij ten minste 11 punten (12 kan ook nog): 8 als winnnaar en 3 (of 4) bonuspunten. Wint Mamedyarov dan wordt het 10 (of 11): 8+2 (of +3). Bij verlies heeft Vachier-Lagrave sowieso 8 GP-punten (5+3), Mamedyarov 7 (5+2). Ter vergelijking: in Moskou verzamelde winnaar Nepomniachtchi ‘slechts’ 9 GP-punten, runner-up Grischuk 7.

Zoals eerder gezegd: de verliezers van de halve finales oogsten 3 GP-punten. Zo brengt Grischuk z’n totaal op 10, So komt op 4. Daarmee heeft de Rus nog een kans, maar de Amerikaan mag het wel al vergeten: de beste vier zullen minstens (heel) goed presteren in twee van de drie tornooien, zo al niet in drie. Als Grischuk z’n 3^de tornooi wint, heeft hij alvast twee heel goede tornooien en één redelijk. Dat moet kunnen. Maar So kan nog hooguit één keer uithalen, en dat is te mager. 

Een wat grappige slotnoot. Er is door sommige spelers wel eens geklaagd over het feit dat de enige rustdag zo laat valt: niet halverwege, maar pas na drie ronden, dus net voor de finale. Het toeval wil nu dat er op dag 9, bij gebrek aan tiebreak, niet wordt gespeeld, terwijl dag 10 de eigenlijke rustdag is. In de praktijk hebben de twee finalisten nu twee rustdagen achter elkaar. Benieuwd of ze daarna nog een tandje bijsteken, op zoek naar nog een bonuspunt …