Gisteren verwees ik al naar de tweet van Harika (Dronavalli) na afloop van de Grand Prix in New Delhi, waarin ze stelde dat ze meer naast dan aan het bord had geleerd. Intussen heeft ze in een interview de zaken nader toegelicht, en daarbij werden een aantal vermoedens en/of geruchten die al circuleerden in grote lijnen bevestigd, al hoedt ze zich wel voor te scherpe of te categorieke oordelen over anderen.

De beslissing van Abdumalik om, na de organisatorische problemen waarmee zij (en anderen) werden geconfronteerd, het tornooi te verlaten, was enkel en alleen de hare, maar leidde wel meteen tot heel wat discussies bij de andere deelneemsters. Moest er te elfder ure nog een reservespeelster worden gezocht? Dat kon eigenlijk alleen een extra en dus 4^de Indiase zijn, maar dat vonden anderen weer te veel van het goede. Terwijl de thuisspeelsters, Humpy, Harika en Vaishali, zich liever wat gedeisd hielden – een tornooi in hun eigen India zagen ze toch het liefst goed en zonder gedoe verlopen, wilden Paehtz, Lagno, Shuvalova, Goryachkina én, zeker de 1^ste dag, Assaubayeva in één moeite het moment aangrijpen om ook andere kwesties die de dames zich altijd maar moesten laten welgevallen aan te kaarten. Niet iedereen deed daar aan mee, niet per se omdat ze het er niet mee eens waren, maar soms ook omdat ze dit niet het juiste moment en de juiste plaats vonden.

Terwijl de onzekerheid omtrent het al dan niet doorgaan van het tornooi nog voortduurde, rees een nieuw probleem: met het oude speelschema en één speelster minder zouden sommigen 6 keer wit en 4 keer zwart hebben, en vice versa. Lagno en Paehtz stelden voor om het hele schema te herwerken, zodat iedereen 5 keer wit en 5 keer zwart zou hebben, maar dat kon een heel stuk van ieders voorbereiding, voor de ene zelfs wat meer dan de andere, verknoeien. Goryachkina wou er alvast niet van weten: in dat geval zou ze niet spelen, gaf ze aan. Toen de scheidsrechter niettemin meteen een nieuwe regeling wou maken, wierp Lagno op dat men toch niet zomaar één speelster aan de kant kon schuiven, maar repliceerden de 6 anderen dat het voor hen om het even was en dat ieder maar voor zichzelf moest uitmaken wat men wou en/of zou doen.  

Daarop gingen Paehtz, Lagno, Shuvalova en Goryachkina de zaak opnieuw bekijken, maar het maakte de verwarring alleen nog maar groter, en de dreigingen om het af te bollen alleen frequenter. Paehtz, die nochtans zelf meer wit dan zwart zou hebben, vond de ongelijke verdeling niet kunnen, en gaf te kennen dat ze het voor bekeken hield. Uiteindelijk was ze de enige die de daad ook bij het woord zou voegen, ondanks pogingen van o.m. Harika zelf, om haar toch te overhalen te blijven.

Dat een en ander niet in de kouwe kleren kroop – ik suggereerde dat al in het vorige stukje – was evident, aldus Harika, die eerst had geaarzeld om dit alles naar buiten te brengen, want zou men dit niet opvatten als een excuus voor haar mindere prestatie? Niettemin, stelde ze, als je kijkt naar de resultaten van degenen (naast haar) die de zaken het liefst in der minne hadden geregeld en commotie vermeden, dan zie je dat ze allemaal onderaan eindigen: Humpy, Batsiashvili, Dzagnidze en Vaishali. Ik merk daar wel bij op dat je sommigen sowieso wel in de onderste tabelhelft zou verwachten, maar het geldt niet voor iedereen. Zhu had dan nog geluk volgens Harika, omdat ze nooit aan de discussies had deelgenomen en zich in alles kon vinden: zij was duidelijk niet van haar melk in deze turbulente omstandigheden en kon ‘lekker’ spelen. Achteraf bekeken, erkent Harika, was toegeven een verkeerde keuze. Ze hadden deze omstandigheden niet mogen aanvaarden, want die kwamen hun spelpeil niet bepaald ten goede. Alleszins een nuttige les voor de toekomst.

Omdat ze niet wou dat de ware toedracht van de hele commotie onder de radar bleef en dat zaken ten onrechte niet zouden worden aangepakt, besloot Harika om toch naar buiten te komen met haar relaas. Ze doet daarbij bijna terloops nog twee belangwekkende uitspraken. De ene is dat er zoveel gebeurde, o.a. aanvallen op sociale media. Ze noemt geen namen, maar het is zonneklaar dat ze verwijst naar de hatelijkheden die Assaubayeva richting Abdumalik stuurde, en die Abdumalik begrijpelijkerwijs niet onbeantwoord kon laten. De tweede is dat ze in wezen de kant van Abdumalik kiest tegen Assaubayeva: in tegenstelling tot wat de laatste beweerde, heeft Abdumalik helemaal geen leugens verteld, en dus, zo leiden wij af, is het Assaubayeva die hier the lying bitch the bad girl is. Ik herinner er even aan, dat ook Paehtz bij haar vertrek had laten weten dat het Assaubayeva was die had zitten liegen over haar eigen acties en over haar landgenote Abdumalik, niet omgekeerd. Wat Harika vertelt, zonder zelfs alles te zeggen of alle namen te noemen, bevestigt wat we al eerder konden vermoeden. Ik heb overigens nog niemand in deze context ten gunste van Assaubayeva horen spreken.

Tot daar het meest onverkwikkelijke damestornooi (althans wat die voor Harika ongeziene omstandigheden betreft) dat we in tijden, en misschien wel ooit, hebben meegemaakt. Hopelijk verandert het wat voor de toekomst, komen de dames er ook weer sterker uit en kunnen Abdumalik en Assaubayeva straks weer door één deur. Toch wel zielig dat de nummers 1 en 2 van Kazachstan, nog maar resp. 23 en 19 lentes, zo met elkaar overhoop kunnen liggen, naar aanleiding van, ja, wat eigenlijk? Terwijl: gens una sumus, toch?