Het halfwegpunt. Als de zaken vanaf nu heel anders verlopen, dan is er nog veel mogelijk, maar tegelijk geldt de ongeschreven regel dat wie halfweg aan de leiding staat de herfstkampioen (of gelijkwaardig) is, en statistisch zal wel ergens blijken dat die vaak of geregeld ook het spelletje wint. Kortom, het andere vaatje waaruit andere kanshebbers mogelijk moeten gaan tappen, is maar beter tapklaar. Maar we lopen vooruit op de resultaten des daags. ­_LEESMEER_

Caruana–Wang, beide adepten van het Russisch, zochten hun geluk in deze opening en opteerden daarbij voor de moderne variant met 5. Pc3. De dames gingen à tempo van het bord (zet 13-14) en het eigenlijke nadenken moest dan nog beginnen. Caruana begon, met een 12-tal  minuten voor z’n 15^de zet, en Wang volgde, met nog een paar minuten meer. Zwart kwan niet slecht te staan, al had hij niet echt veel hout voor pijlen. Er ging nog wel een witte pion in de doos, maar het eindspel van P+1p tegen L+2p was een steriele bedoening: remise.  

Ding–Alekseenko gingen op Catalaans avontuur. Dat leverde miniem voordeel op voor Ding na een zet of 20, maar vervolgens verknoeide hij dat vakkundig. Ook Alekseenko wist geen kansen te grijpen en zo kwamen tijdcontrole en herhaling van zetten precies samen.

Giri–Grischuk deden een Engelse toer, maar konden elkaar niet verontrusten, de pas afsnijden of pootje lichten. Grappig detail (tenzij de laatste geregistreerde zetten nog op het bord werden uitgevoerd als de partij al voorbij was): om af te sluiten werden de zetten herhaald, maar niemand claimde remise. Vervolgens speelden ze elk nog een pion op en dan vonden ze het wel mooi.   

Vachier-Lagrave–Nepomniachtchi voerden een Frans stuk op, m.b. de Winawervariant, die je veeleer zelden ziet op dit niveau, maar misschien zie ik dat niet goed. De Fransman zag de zaken alleszins beter dan de Rus, want die vond z’n draai niet helemaal in de partij. Het was ook zwart die het eerst uit zijn voorbereiding leek te zitten, of ten minste aan het denken en/of rekenen ging. Wit nam dus geleidelijk de partij in handen en zwart miste meer en meer de juiste of beste zetten. Op de 42^ste zet had Nepo het wel gezien: 1-0.  

Kortom, ‘halfweg’ is het niet (meer) Nepomniachtchi die solo het achttal aanvoert, want Vachier-Lagrave, tot voor kort de ongelukkige Fransman die (alles bij elkaar een keer of drie) op een haar de kwalificatie had gemist en, iets gelukkiger, in extremis nog werd opgevist, komt op gelijke hoogte (4,5/7) maar met winst in de onderlinge partij en een iets betere SB. De concurrentie, Grischuk, Caruana, Wang en Giri, volgt op een heel punt (3,5/7) van het duo dat voor hen de weg naar een tweegevecht met Carlsen verspert. Alekseenko en Ding volgen nog een punt verder (2,5/7). Oké, vaatjestappers, de laatste rechte lijn, of liever, een laatste enkele ronde (al dan niet met play-off) en de zaak is, althans voor één van jullie, geklaard. Show us!