Bij wijze van addendum bij het verslag van gisteren heb ik, voor de start van vandaag, ook eens gekeken naar hoe goed/slecht de terugronde is verlopen. In ronden 4 t/m 11 scoort Giri het best (3/4), voor Nepo en Caruana (2,5/4). Niet toevallig de resterende kanshebbers! Dan volgen Grischuk en Alekseenko (2/4), het Chinese paar Wang en Ding (1,5/4) en, horreur, horreur, de arme Vachier-Lagrave (1/4). Eén onmiskenbare conclusie (eigenlijk twee, maar gelijkaardig): het is niet het tornooi van Ding, en Vachier-Lagrave is al het hele jaar op de dool. Wat zou vandaag brengen? _LEESMEER_

Vachier-Lagrave kreeg van Alekseenko een Caro-Kann voorgeschoteld en antwoordde heel trendy met 3. f3, de Tartakower- aka Fantasy-variant. Al snel werden de bekende paden verlaten en dat bleek vooral de Rus parten te spelen: na goed 10 zetten stond zwart er bleekjes bij, om nog niet te zeggen “verloren”. Deze keer bleef Maxime de hele tijd aan het stuur en kort na de eerste tijdcontrole kon hij als eerste van de dag het punt binnenhalen. Mocht hij alsnog hoop koesteren? 

Caruana–Giri ging van start als een Siciliaans Vierpaardenspel, volgens één bron de Anderssenvariant, waarin Caruana iets nieuws leek te doen, althans volgens diezelfde bron, met 9. Dd3 i.p.v. 9. Dd2. In de studio hadden Ganguly en Polgar het ook niet eerder gezien, en Polgar vond zelfs dat Giri er op dat eigenste ogenblik niet gelukkig uitzag, maar niemand die dacht dat Caruana “zomaar wat” deed. Zou dat beloven? Het bleek alleszins dat de dame op d3 best flexibel stond te wezen. Wit probeerde kansen te scheppen en zwart bedacht daar oplossingen voor. Maar net als gisteren greep Giri zijn kans toen Caruana een ietsiepietsie te ver ging of te veel wou. Nu kwam de Amerikaan onder druk, en Giri kwam zonder meer gewonnen te staan. Caruana spartelde nog een tijd tegen, hopend op een remise die te elfder ure misschien wel uit de lucht zou vallen, maar sprookjes bestaan nu eenmaal niet en bovendien had Giri er absoluuut geen oren naar. Tweede winst op rij voor de indruk makende Nederlander, geen tweede uitdagerspet op rij voor de Amerikaan.     

Ding en Grischuk verzeilden in een Geweigerd Damegambiet, waarin 13. Pe2 ongewoon zoal niet nieuw was, maar de machinale betweter was allerminst onder de indruk. Het ging lange tijd gelijk op, en in een grotendeels gesloten stelling waarin zwart de open a-lijn beheerste, leek de Rus zeker niet te moeten onderdoen. Omstreeks de tijdcontrole liet hij Ding dat nadeel echter neutraliseren en een paar onnauwkeurigheden later was de Russische pijp helemaal uit. Voor de Chinees een troost in dit tornooi, voor Grischuk is de laatste “microscopische kans” nu ook tot nihil teruggebracht.   

In Wang–Nepomniachtchi ten slotte ging de Rus voor, jawel, Russisch, wat hij in dit tornooi nog niet eerder had gedaan, maar waar hij wel de nodige ervaring mee heeft. Wang spendeerde twee tempi met zijn d-pion (eerst d3, dan d4) om meteen het zwarte paard van e4 te jagen en stuurde vervolgens aan op een snelle dameruil. Niet ambitieus allemaal, en Nepo stond dan ook snel zorgeloos solide, terwijl zijn tegenstander wel het loperpaar had verworven, maar daar heb je niet zoveel aan in een gesloten stelling. Zwart posteerde zijn stukken optimaal en werd vervolgens actief op de c-lijn. Er kon zelfs een pion af, want het was veeleer wit die  onvast stond. De vrije witte a-pion mocht ver oprukken, maar was eigenlijk een vogel voor de kat, en tegelijk zat de gelijkgekleurde koning in een claustrofobisch hoekje aan de diagonale overkant, met meer dan voldoende dreigingen om af te weren. Dat kon bezwaarlijk goed aflopen, en dus won Nepomniachtchi eveneens, zodat hij zijn voorsprong behoudt en/of uitbreidt.

Nou, moe! Als dat niet de moeder van alle bloedigste dagen was! Vier op vier keer raak, dat valt niet te overtreffen. En einde verhaal voor Caruana, nu op twee, anderhalf en een half punt achter het drietal voor hem. Op het eerste gezicht is dat mathematisch nog niet uit, maar met alle finesses (wie tegen wie) en tiebreakregels erbij is het dat wellicht wel. De winst van Giri, gisteren en vandaag, was indrukwekkend, maar hij blijft op een halfje van Nepomniachtchi hangen, omdat die zelf ook won. Dat halfje is eigenlijk een heel waard, want bij een gedeelde eerste plaats heeft de Rus het voordeel (tiebreak 1: onderlinge partijen, 1,5-0,5). En dan is er nog – opnieuw – Vachier-Lagrave, die over Caruana naar 3 klimt, op anderhalf punt van Nepo, en één van Giri. Hij moet nog tegen de leider (ronde 13), kan bij winst op een halfje komen en het in de laatste ronde in extremis halen. Het eerste tiebreakciterium zou in zijn voordeel zijn, dus een ex aequo zou volstaan. Dat is wel zonder Giri gerekend, dus er moet al veel meezitten, maar het is misschien wel meer dan een louter microscopische kans. Van Giri gesproken, die mag nog tegen de twee andere Russen. Grischuk is sowieso geen hapje, maar je kan er donder op zeggen dat hij én Alekseenko ervóór gaan liggen alsof hun leven ervan afhangt. Nepo’s papieren zijn dus best oké, al geldt ook hier: “It ain’t over till the fat lady sings.” We blijven dus nog even op het puntje van onze stoel gekluisterd.

Morgen rustdag, maandag en dinsdag de afloop. Nog even melden ook dat vandaag de New in Chess Classic is begonnen, waarover meer na het kandidatentornooi.