En laat dat nu in eerste instantie – ladies first – slaan op de dames (liefst niet letterlijk). Wereldkampioene Wenjun Ju, in de 2^de klassieke partij knap op achterstand gezet door medefinaliste Kateryna Lagno, had in de 3^de, met wit, de scheve situatie niet kunnen rechtzetten. Het moest dus vandaag gebeuren, en met zwart nog wel. Of het de zenuwslopende must-winsituatie was dan wel de zielsmartelende must-not-losefactor, feit was dat Lagno eerst (enkel) temporeel op achterstand kwam, en vervolgens een kapitale fout maakte. Ju greep haar kans met overtuiging en zette de bordjes weer gelijk. Niets beslist, dus. Vrijdag tiebreak, en dan zullen we het wél weten. Laat nog gezegd zijn dat beide dames al een stel snelschaaktitels hebben behaald, en wellicht opnieuw aan elkaar gewaagd zijn. Het blijft ongemeen spannend.

Zoals bij de heren, trouwens. _LEESMEER_ En het zag er even naar uit dat er wel een beslissing zou vallen, alleen was – in the heat of the battle – allerminst te voorspellen in welke richting. Voor de eerste keer sinds het begin van de tweekamp, aldus VS-kampioen Shankland, hadden beide spelers winstkansen tijdens de partij, en remise was ook nooit uitgesloten. Meer variatie kun je niet hebben. Overigens werd de partij alom en door niet de minsten geprezen als ‘wild’, ‘uiterst opwindend’, ‘topschaak op z’n allerbest’. Misschien dat de buitenwereld het maar minnetjes vindt (stel je voor: Barcelona-Real 10 keer achter elkaar 0-0) maar een beetje kenner kan vooral toch smullen van deze tweekamp, en daarin toch zeker ook van deze partij.

De 10^de dus, en Caruana voor de voorlaatste keer met wit. De uitdager blijft trouw aan zijn koningspion, ergo 1. e4, tegenstander Carlsen blijft bij het Siciliaans, 1…c5. Het minste wat je kunt zeggen is dat de kemphanen het potentieel scherpe niet schuwen. We krijgen een herhaling van partij 8, die in (boeiende) Sveshnikovwateren verzeilde. Op de 12^de zet lanceert Caruana dan het nieuwe 12. b4. Dat zet Carlsen even aan het denken, en wordt links en rechts als agressief beschreven, maar de digitale wizzkid vind het wel absoluut niks: 0.00. Niettemin, Caruana lonkt naar overwicht op de damevleugel en lokt daarmee een uitval uit van Carlsen op de koningsvleugel. Er ontstaat een bijzonder dynamisch evenwicht, waarvan het niet duidelijk is hoe evenwichtig het precies is.

We zijn nog maar goed 20 zetten ver als Carlsen dreigend naar Caruana’s koning loert: zwarte pionnen op e4 en f4, dame op de g-lijn, toren in een-twee-drie (zeg maar een-twee) naar g of h6 transporteerbaar. Als Caruana het niet propertjes speelt, is een mataanval absoluut niet denkbeeldig. Om het idee te concretiseren, speelt Carlsen 23. Dg5, een zet die overigens links en rechts en ook bij de machines een vraagteken oproept, en offert de facto zijn b-pion op. Caruana hapt niet toe en speelt 24. g3, wat zwart permanent dreigingen richting g2 oplevert, maar wel verdedigbaar zal blijken. Toch wordt het simpele slaan van de b-pion door velen sterk overwogen, o.a. Anand: “Ik zou het gedaan hebben, omdat ik niet geloof dat ik hier verloren zou staan en dan heb ik gewoon een pluspion. Maar zelfs na 24. g3 vind ik wit beter staan. Niet vergeten dat zwart eigenlijk maar met één stuk aanvalt. Zijn lopers zijn nog lang niet actief.”

Kort voor de tijdcontrole zijn een boel stukken verdwenen en is een dubbeltoreneindspel  ontstaan, in een assymetrische pionnenstelling. Tegenover de leuk ogende zwarte pionnenketen in het centrum heeft wit een vrijpion op de b-lijn. Topcomputer Sesse beoordeelt de zaak als “equal”, maar er is voor beide kanten nog spel genoeg. De champ is dan even net iets te optimistisch en schiet er een pion bij in, maar wanneer één stel torens, de b-pion en de centrale pionnen zijn afgeruild is de resterende 3-2 meerderheid aaan de koningskant geen knip meer waard. Caruana doet zelfs geen poging om dit (afgerond) +1.00 geval te winnen: remise op zet 54.

Nog maar twee partijen resten ons, klassiek gesproken. Wat mogen we nog verwachten, in extremis. Als we Daniel King mogen geloven, wijst deze partij (of wijzen de laatste partijen erop) dat de zaken “nerveuzerig” worden. Nog twee wilde partijen om af te sluiten? On aura tout vu!