Ronde 4-6 van de rapidfase, en alweer de nodige ups en downs. Nu ja, mistasten als het snel moet gaan, het zou ons ook kunnen overkomen, meer nog, het overkomt ons, nog meer, maar als de groten het doen, voelen we ons net dat tikkeltje minder stumper, prutser, knoeier en wat dies meer zij: dát kunnen wij namelijk ook. Ter plekke echter was de drievoudige hamvraag vandaag: 1) blijft Caruana, de GCT-hekkensluiter, aan de kop, 2) blijft So, de GCT-koploper, aan de staart, en 3) wat gebeurt er tussen die twee in? En het antwoord is _LEESMEER_

… twee keer ja en één keer vanalles. Caruana speelde drie keer remise, zonder daarbij meer door het oog van de naald te kruipen dan de winst te laten liggen, en consolideert, ondanks het feit dat het rijtje naaste achtervolgers van twee naar vier gaat. So behaalde wel evenveel punten, maar deed dat via remise, (vreselijk) verlies en winst, en geraakt daarmee niet van de laatste stek, al zijn er nu twee vóór hem met even veel/weinig punten.

De rest moet dus kwistig de punten alle kanten hebben uitgestrooid. In ronde 4 gebeurde dat middels vier remises, waarbij het dameoffer van Aronian versus Mamedyarov niet onvermeld mag blijven, en één enkele winst, van Vachier-Lagrave op Grischuk, die zich, niet voor het eerst, in de brokken reed door time management van het 7^de knoopsgat.

Dan was ronde 5 een stuk spectaculairder. Er vielen weliswaar ‘maar’ twee winstpartijen te noteren, maar in beide keerden de kansen 180 graden nadat wit de zowat gewonnen stelling dommig verkwanselde en zwart beleefd dankuwel zei. So deed, zoals gezegd, de blunder van de dag,  tegen Dominguez Perez en Anand vergaloppeerde zich tegen Aronian. Ook de remises mochten er zijn. In een scherpe Najdorf leek Vachier-Lagrave het laken van Caruana naar zich toe te trekken, maar hoewel in tijdnood kwam de Amerikaan nog in een winnende positie terecht, die hij dan weer uit handen gaf, waarna de Fransman wellicht te snel de zetten herhaalde. Amper een ronde geleden kreeg Mamedyarov de dame van Aronian cadeau of hij bood zijn eigen freule aan Nakamura aan. Die zei niet nee, maar wist er niets meer mee aan te vangen dan wat de Azerbeidzjaan had voorzien. Grischuk, ten slotte, verspeelde een dozijn winstkansen (dat is wat overdreven, maar het klinkt beter) tegen Karjakin, en u weet, in no time, hoe dat weer kwam.

Ook ronde 6 zorgde voor onvoorspelbaar vertier. Drie zwarte overwinningen, nota bene, en het eeuwige keren van de kansen. Aronian dreef in een snedige Siciliaan Nakamura de hoek in, maar wou wat te graag een 2^de dame halen en dat wist de Amerikaan vaardig af te straffen. Vachier-Lagrave speelde zichzelf binnen een goede tien zetten vreselijk in nesten tegen Mamedyarov, die er net geen mat kon uit puren, maar de zaak klaarde in de volgende twintig en enkele zetten. De 3^de zege, en zijn 1^ste, was voor So tegen Anand. In Dominguez Perez–Grischuk stond eerst wit beter, dan zwart en dan niemand, en in Karjakin–Caruana werd het evenwicht niet verbroken.

Standgewijs blijft Caruana (9/6) leiden met twee punten voorsprong op een groepje van vier, te weten Vachier-Lagrave, Karjakin, Mamedyarov en Nakamura (7/6). Dan volgen Dominguez Perez (6/6) en Aronian (5/6) en achteraan bengelen Anand, Grischuk en So (4/6). Straks de 3^de en laatste rapiddag en vervolgens twee dagen blitz (dubbele round robin, 18 partijen per speler, een punt per partij). Het kan dus nog onnoemelijk veel kanten uit.