Of alle spelers fris als een hoentje aan ronde 3 begonnen, is niet zeker. Alvast niet als je Carlsen hoorde. Hij had niet te best geslapen, vertelde de champ: beetje te blij met z’n marathonoverwinning tegen Karjakin, en dan wil de adrenaline niet zo zakken. Ook deze ronde zag zo’n berelange partij, deze keer van Nakamura en Grischuk, die er 89 zetten en zes en een half uur over deden om een winnaar en een verliezer te produceren. _LEESMEER_

Aronian en Carlsen kwamen in een Giuoco Piano terecht, nadat eerstgenoemde resoluut 1. e4 opende (wat hij de hele maand al doet) en zijn tegenstrever na twee zetten al twee minuten bedenktijd had ingeleverd. Misschien had de Armeniër iets in gang kunnen zetten, maar hij hield het op veilige zekerheid en de "niet al te frisse" Carlsen was daar op zijn beurt best tevreden mee. Na afloop gaf Aronian, toch een tikkeltje ontgoocheld misschien omdat de analyse uitwees dat hij meer had kunnen proberen dan hij tijdens de partij had gedacht, nog dit Russische spreekwoord mee (u hebt wel vrede met de vertaling in het Nederlands, neem ik aan): “Wie geen risico neemt, drinkt geen champagne.” Gelukkig dat het goedje ook wel buiten het competitieve circuit kan worden gedronken!

Karjakin–Anand werd een Open Spaans, waarin de Indiër naar verluidt ergens een idee van Giri toepaste. Voor Karjakin was alles wel goed, als hij na twee nederlagen op rij maar weer niet de boot inging. Er werden snel en vlot stukken geruild en dan kun je finaal niet veel meer doen dan zetten gaan herhalen.

Vachier-Lagrave en So wilden ook wel Spaans, maar dan van Germaanse slag. Zoals Aronian onlangs oordeelde (zie het verslag van dag 1) blijft de Berlijnse Verdediging ongemeen boeiend. In de snelschaakdagen van een goede week geleden wist de Fransman er wel eens wat mee te oogsten, maar So liet het niet zover komen. Beide kanten wisten genoegzaam de fouten te vermijden en dus leverde de partij geen winnaar op.

Mamedyarov en Caruana zorgden voor de tweedelangste partij van de dag. Het begon als een Geweigerd Damegambiet, waarin de Amerikaan al snel de minder begaande wegen opzocht, nota bene met 5…b5. Mamedyarov wist er naar eigen zeggen niet zo goed raad mee, al vond  Caruana het even later toch maar mooi dat de Azerbeidzjaan voor 16. f4 koos, en niet iets wat in zijn ogen potentieel problematisch was. Caruana ging nadrukkelijk de klassieke zetherhaling uit de weg, in een poging ten einde toe op winst te spelen, zoals Carlsen dat gisteren had gedaan. Fraaie inspanning, maar het mocht niet lukken. “Goede training voor Fabi”, vond Mamedyarov en Fabi zelf zei dat hij zoiets tegen Carlsen ook zou doen, en dat het kón lukken, maar ook dat de champ wel niet zo gauw pleegt te bezwijken in dat soort situaties.  

In Nakamura–Grischuk kwam er een Italiaan op het bord, waarin zwart na verloop van tijd enig ruimtevoordeel wist te verwerven. Dat culmineerde in pionwinst, net na de tijdcontrole, en verdere zwarte druk. Grischuk stevende al af op winst, maar een blunder bracht wit weer wat soelaas. Dan zag Nakamura zich gedwongen om nog een pion te geven, maar het zette geen zoden aan de dijk.  Uiteindelijk ging er een 3^de pion op de balans, die nu zwaar overhelde in het voordeel van zwart. Cruciaal, vond Grischuk achteraf: zonder die 3^de pion zou het niet meer dan remise zijn geweest. Het kostte nog wel bijna 30 zetten werk, maar de Rus / klaarde de klus / en mocht, hoe knus, / mee op 1 zodus (nee, dat gerijmel, daar maken we geen gewoonte van).

De voorlopige stand en tussen haakjes wat dat (per speler) aan GCT-punten zou opleveren, mocht dit de eindstand zijn. Vetgedrukt de top 4 net voor het tornooi.   

1 Grischuk, Mamedyarov, Aronian, Carlsen (13,75)

5 Caruana, Vachier-Lagrave, Anand (6)

8 Nakamura, So (2,5)

10 Karjakin (1)

Ja, dat zag u goed: die top 4 is nu zowat top laatst. Alleen MVL schurkt nog wat aan tegen de bovenste helft. Als we deze virtuele GCT-punten verrekenen, dan redden Nakamura (nog steeds op 1) en Vachier-Lagrave (van 2 naar 3) het nog, maar Karjakin (van 3 naar 7) en So (van 4 naar 6) liggen eruit, zij het nipt. Nieuwe promovendi zijn Aronian (van 5 naar 2) en Mamedyarov (van 6 naar 4). Grischuk (van 7 naar 5) leidt de achtervolging. Uiteraard speelt in deze virtuele afloop het ex-aequo-effect mee: bij gelijke stand worden de punten gedeeld. Naarmate het tornooi vordert, zal er minder massaal gelijk worden gestaan. Niettemin, het is duidelijk dat de Sinquefield Cup de kaarten heel anders kan gaan schudden: niemand, uitgezonderd de vrijwel kanslozen, kan zich eigenlijk permitteren om een slecht of zelfs matig tornooi te spelen, de zwak gestarte So en Karjakin in de eerste plaats. Dat wordt nog nagelbijten!