Westerlo 1 kwam op bezoek met een team dat op vijf borden meer ELO telde dan onze eerste ploeg, dat beloofde dus geen makkelijke klus te worden. Maar zoals wel vaker zeggen verschillen op papier niet alles. Onze 3,5-2,5 zege mag dan ook zeker niet gevleid genoemd worden.

De match begon met een remise op bord 5. Bart kwam na de opening op voordeel tegen zijn jeugdige (en ook een beetje verkouden) tegenstander. Met goed manoeuvreerwerk dwong hij wit om zijn witveldige loper bijna volledig in te sluiten met eigen pionnen. Bij uw verslaggever, die naast hem zat, doemden al visioenen op van een totale overrompeling op de koningsvleugel, maar die bleef uit. Meer nog, zwart stelde remise voor en wit nam dat verrassend genoeg aan. Bart had daar een simpele verklaring voor: ‘Als ik voordelig sta, krijg ik soms schrik. Bovendien zag ik het in de borden naast mij wel goed komen.’ Oké, dus, als het goed uitpakt, is daar natuurlijk niets mis mee.

Invaller Kiran (bord 6) had dat blijkbaar goed begrepen, want hij ontwikkelde na ruil van alle lichte stukken een drukstelling waarin hij wits zwakke c-pion in het vizier nam. Langzaam maar zeker verloor wit zijn grip op de stelling en toen de pion viel, was het snel over. Een mooie overwinning. Dan verliep de partij van Dries minder goed. ‘Eigenlijk ben ik van het bord geveegd’, zei hij achteraf, al had Nils Nijs, die geregeld een sympathiek bezoekje aan zijn ex-club brengt, een sterke zet gezien die Dries uit de problemen had kunnen brengen. Dat zijn tegenstander 2268 ELO had, speelt natuurlijk ook mee. Altijd lastig om iets te halen, zodra de verschillen groter zijn dan 200 punten…

Ook Wouter moest een nederlaag incasseren. Al vroeg kwam hij een pion achter, maar daarvoor kreeg hij goede compensatie in de vorm van een aanval met de zware stukken op de onzekere positie van de zwarte koning. Hij won zelfs zijn pion terug, maar ging dan onterecht in op dameruil. Het resultaat was een paardeneindspel waarin zwarts vrije a-pion quasi ongehinderd kon oprukken. Bovendien stond de zwarte koning veel actiever dan de witte. ‘De remise gemist’, vertelde Wouter achteraf. Geen remediëren aan en een 1,5-2,5 tussenstand.

Op dat moment stond Jan een pion achter in een stelling die al na vijf zetten niet meer in de boekjes te vinden is. Wit vond positioneel voordeel via een schijnkwaliteitsoffer maar zwart kreeg in ruil tegenspel met zijn twee torens op de open h-lijn. De stelling werd complex maar bleek in de analyse nog altijd in wits voordeel. Het enige waar wit over moest waken, was de onveilige positie van zijn koning, maar daar liep het mis. Zwart bood hem een tweede pion aan met als doel de witte koningsstelling verder open te gooien. Wit reageerde verkeerd en verloor een stuk. 2,5-2,5 dus en al gauw werd duidelijk dat ook de partij op bord 1 in ons voordeel zou uitdraaien. Daniel had een winststelling op het bord gezet met K+D+T tegen K+D+2pi. Zwart probeerde zich met eeuwig schaaks te redden, maar dat volstond niet. Een prima overwinning!