Van (vandaag) 12 tot 27 januari is het weer Tata Steel-tijd: het is alweer de 81ste editie van het befaamde topevenement in Wijk aan Zee, dat geregeld van enige speciale belangstelling van het SKOG-volkje mag genieten. Sommigen gaan een dagje kijken, anderen spelen gewoon mee in één van de talloze neventornooien, en als er wat te vieren valt (je wordt 50 of zo) leggen we gewoon een bus in, zoals een paar jaar geleden. Deze keer volgen we – poco noodgedwongen, en dus tandenknarsend – de zaak vanop het thuisfront: je kunt niet altijd een reporter ter plaatse hebben. Jammer, want …_LEESMEER_
… er doet schoon volk mee (zoals altijd, maar het zijn niet altijd dezelfden). De hoofdbrok is het Masters tornooi, met veel wereldtoppers, en daarnaast zijn er ook de Challengers, met veel jong talent en/of ervaren rotten. Verder zit de zaal tjokvol mindere goden zoals u en ik, en soms nog wel wat beter, soms ook niet, die onder de benaming Amateurs vallen en elkaar bekampen in tienkampen of vierkampen, met een TOP-groep bovenaan en 9 verschillende niveaus daaronder, waarin per niveau een variabel aantal groepen overeenkomstig het beschikbare aantal deelnemers (na TOP is 1A het sterkst en 9Z het zwakst). Met zoveel deelnemers – men spreekt van (afgerond, neem ik aan) 2000 – zit je wel wat op elkaar gepropt, het sardineblikjesgevoel weet u wel, maar dat neem je er dan wel bij.
De Masters worden aangevoerd – zo zeg je dat dan – door [plaats op de wereldranglijst telkens tussen haakjes] wereldkampioen Magnus Carlsen (1), die zijn 7de eindwinst ambieert. Uit de top-10 krijgt hij het gezelschap van Shakhriyar Mamedyarov (3), Ding Liren (4), Anish Giri (5), Vladimir Kramnik (7) en Viswanathan Anand (8). Dan volgen vaste waarden Ian Nepomniachtchi (13) en Teimour Radjabov (14). Jan-Krzysztof Duda (19), met een neus van pas 20 nadrukkelijk aan het venster, Richard Rapport (23), 24 jaar, die met zijn ondernemende stijl hier al twee keer eerder ophef maakte, Samuel Shankland (27), ‘al’ zo oud als z’n ranking en in 2018 – topjaar voor hem – verrassend Amerikaans kampioen en Vladimir Fedoseev, nog altijd maar 23 en sinds 2017 almaar vooraan opduikend, zijn zeker niet minder te duchten. De winnaar van de Challengers in 2018, Santosh Gujrathi Vidit (45) en (grootste) Nederlandse belofte Jorden Van Foreest (192) vervolledigen de rij. Als dit deelnemersveld een taart was, dan wel om gretig van te smullen!
Maar ook de Challengers zijn een vat vol beloften! De Oekraïner Anton Korobov (42) en de Bulgaar Vladislav Kovalev (54) zijn de hoogst geplaatsten. Van de volgende 12 deelnemers zijn er 8 jonger dan 24 en 6 zijn gewoon ‘jeugd’, gaande van een prille 13 t/m het (bij ons) kiesgerechtigde 18. First in line is de 18-jarige Iraanse jeugdwereldkampioen (bij de -20) Parham Maghsoodloo (66). Hij kwam al eens ter sprake – voor de aandachtige lezers – maar het is een krak met ambitie: maniakale studax, doet 15 en meer uren per dag en wil voor de wereldtitel spelen in 2022. Dat is nog heel even, maar hou hem toch maar in de gaten: zijn dominantie in het jeugd-WK was zonder meer indrukwekkend. Even onderbreken dan voor ‘minder jong’ volk: Evgeny Bareev doet al voor de 5de keer mee, nu als ‘Canadees’, en was ooit winnaar van het hoofdtornooi, en Erwin L’Ami (117), één van Neerlands groten, heeft al 15 deelnames achter de rug. De 19-jarige Benjámin Gledura (183) is dan weer één van de (oudste) benjamins, uit Hongarije, en was mij tot nu toe onbekend. Idem dito voor de 3 jaar oudere Maxim Chigaev (227) uit Rusland. Tot daar de eerste helft.
En dan het jongste volk! Te beginnen met Andrey Esipenko (294), 16 jaar, groot Russisch talent, nr. 3 bij de -18 en GM sinds afgelopen jaar. Vervolgens de enige echte benjamin, Praggnanandhaa (499) (al dan niet met het patronymische R. of Rameshbabu erbij) oftewel Praggu voor de ‘vrienden’, het 13-jarige wonderkind uit Indië, dat twee jaar geleden in de TOP-groep van de Amateurs meedeed en nipt de titel aan Lucas Van Foreest (768) moest laten. Die is toevallig de volgende in ons rijtje, 17 jaar, jongere broer van Jorden – vorig jaar zaten ze samen bij de Challengers – en al evenzeer een beloftevol Nederlands jeugdtalent. Tot slot die Duitse knaap van 14, Vincent Keymer (784), die in 2018 zo flink van zich liet horen dat de lezers van chessbase.com hem verkozen tot “nieuwkomer” van het jaar. Aanstormende wereldtop, je zou voor minder willen gaan kijken!
Net als vorig jaar zijn er ook twee dames bij: de Duitse Elisabeth Paehtz (1022), het nummer 15 bij de vrouwen, en de Kazakse Dinara Saduakassova (1081), het nummer 17. Over leeftijden (van dames) schrijft de kiesheid voor dat we het er niet over hebben, maar ga er maar van uit dat Elisabeth (jong en) ervaren is en Dinara jong (en veelbelovend). De groep wordt gecompleteerd met de Nederlandse IM Stefan Kuipers (1097), die iets jonger is dan Paehtz en iets ouder dan Saduakassova. Voilà.
Nog enkele praktische details. U kunt de festiviteiten (wellicht op diverse manieren volgen maar naar verluidt ook) op tatasteelchess.com and Chess.com/TV. Alle ronden beginnen om 13u30, behalve ‘op verplaatsing’ (14u, zie zo dadelijk) en op de laatste dag (12u). Zoals elk jaar zoekt men twee keer een andere locatie, de zogenaamde Chess on Tour Events: op 16 januari is dat Alkmaar (Theater De Vest) en op 23 januari Leiden (Sint-Pieterskerk).
Ik schreef daarstraks “Van (vandaag) 12 …”. Dat betekent dat de boel over zo’n drie kwartier begint. Kans dat u dit pas later leest. Mogelijk is vandaag dan gisteren of over drie kwartier daarstraks, etc., maar dat ontrafelt u zelf wel. Als ik er toe kom, zoek ik nog even uit hoe het met de Belgjes zit in de amateurtornooien, zoals vorig jaar. Ik meld alvast dat Kenneth en Frank weer van de partij zijn, respectievelijk in (een tienkamp van) niveau 5 en niveau 4. Succes jongens!
Herman, vandaag (en let op de datum van reactie, indien u dit op een andere datum leest) heb ik een e-mail ontvangen ivm enkele gewijzigde gegevens. De live analyse zal dit jaar doorgaan in café de zon ipv in hotel ter duinen. Laatstgenoemde zal dus een speelzaal worden voor een aantal reeksen deelnemers, en niet noodzakelijk de laagste reeksen. Wie waar speelt is dus nog niet duidelijk in uitzondering van de masters. Dit geeft ook aan hen de mogelijkheid om meer deelnemers toe te laten dan de voorbije jaren. De registratie in begin zal ook iets aangepast worden.
Dag 1 van de amateurs van TataSteel:
Zowel Frank Schrickx als ikzelf hebben remise gespeeld. Veel van Frank zijn partij heb ik niet kunnen zien, daar hij helemaal in de verste uithoek van de grote zaal zat. Een plaats waar je dus als toeschouwer dus niets kunt zien van uw kameraden/collega-schakers.
Over mijn partij valt er weinig te vertellen, enkel dat beide spelers zo secuur hun spel speelden en dat ik zwart had. Er was geen enkel kantelmoment in de partij, tot op het punt dat het een puur pionnen-eindspel werd. Daar overzag ik dat mijn a-pion kon doorlopen, echter was winst nog niet volledig verzekerd, daar de tegenstander op hetzelfde moment kan promoveren. Echter gaf de computer achteraf aan dat zwart wel beter stond. Maar met de computer achteraf is het natuurlijk wel makkelijk praten, je moet het uiteraard aan het bord zien.
Goed dat je de wijzigingen even aankaart, Kenneth. Zelf zal ik dit jaar niet kunnen langskomen (sommige anderen zijn dat wel van plan), maar wellicht zal wat nu nieuw is zich doorzetten naar volgend jaar en dan zijn we al voorbereid.
Veel succes ginder overigens, ook aan Frank. Ik doe af en toe een verslagje – als de tijd het toelaat – maar rapporteer gerust zelf over jullie vorderingen.
Ronde 2 was een topdag voor de skoggers. Zowel Frank als ik wonnen onze partijen. Frank stond een hele lange tijd in een hele gesloten stelling, maar doordat er te veel bezoekers waren mocht ik na mijn eigen partij gedaan te hebben de zaal niet meer terug betreden, dus heb ik het verdere verloop van zijn partij niet meer kunnen volgen. Ikzelf heb een franse opening tegen gekregen. ik heb resoluut voor de aanval gekozen na de ruilvariant te kiezen, waarbij ik een doorgebroken pion krijg vlak na de opening die haast een stuk waard is. Na een zeer comfortabele stelling te hebben, begin ik naar (slechte) gewoonte te passief te spelen en komt mijn tegenstander terug in de partij met enkele dreigingen. Echter laat ik een (giftige) toren instaan, en met een tussenschaakje win ik zijn dame en dan was het rustig uitschuiven om het volledige punt binnen te halen. Ik weet dat ik niet zo goed kan schrijven als Herman en Carlo, waar de verslagen aangenaam zijn om te lezen, maar ik probeer wel regelmatig iets te schrijven over Frank en mijn partijen.