We wonnen vandaag met 0-4.
Dit is de ergste, de wreedste score die je als ploeg kan meemaken, in voor- of tegenspoed. Eén kans op 12 dat zoiets je overkomt, het is onze eerste keer dit jaar, ten goede weliswaar, en ik zeg u : het gebeurt niet alle jaren. Het overkomt alleen topploegen en staartploegen. Vandaag echter was het een duel tussen de ex-aequo’s gerangschikt op de 5e plaats. Raar toch ? Dat ploegske uit Gent, nr. 15 van de 18, had na 6 van de 11 ronden in afdeling 5D precies evenveel punten gescoord als wij, en dat met een gemiddelde Elo van slechts 1400 ! En dus waren wij vrij beducht omdat maar een ding kon betekenen : Jeugdspelers !!!

Gevaar ! Alarm ! Elobommen !

Jef op 3 met zwart kwam al rond de twaalfde zet in een positie met een pluspion, en even later met een torenbeheersing langs de d-lijn. Hij moest lijdzaam toezien hoe zijn linkercollega Gert De Block, net terug uit Australië, licht gebruind, prachtige witte tanden, lichtjes aromatisch Edegems accent, fantastische coolness naar een nauwelijks verholen onvergetelijke winderige zonnige warme branderige en niet te vergeten niet zo heel dure down under een voordeeltje haalde, een matnet ontwikkelde en zijn tegenstrever het nakijken gaf. Jef dus, want daarover was ik feitelijk aan het praten, gaf even later een beetje een pissige eindstoot, een ideetje van je kan me wat, ik dacht ik win hier eerst maar neen dus, hij kwam tweeds.
Ja, ja het stond het 0-2

Amato Van Geyt speelde op bord 4 tegen onze Patrick Van Hecke. Ik vind dit best kunnen, ik vind dat iedereen op bord 4 van de 5e afdeling moet kunnen spelen. Het is het laagste bord in België. Je kan niet degraderen. Je kan partijen winnen. Niet echter als je Amato Van Geyt heet. Deze jongen moet met spoed een cursus muziek, kunstgeschiedenis, tolk, of pol & soc volgen. Maar hij moet leren wegblijven van schaak. Patrick vond het best wel een gezellige namiddag en solliciteerde al direct naar meer. Geen enkel probleem op bord 4, dat belooft tegen de knalontmoeting tegen St.Niklaas.

Toen bleef ik alleen over, op bord 1, al mijn collega’s waren al gaan analyseren (lees : drinken) en het was amper 4 uur !
Ik zat me stilaan dood te balen wegens die jongen van de KGSRL die van de 14e zet tot de 44e zet te lang speelde.
Zo, kort en bondig : hij verloor op zet 14, en ging mat op zet 44, en dus een uur lang geen enkele Leffe.
Toen was het 0-4, voor het eerst dit jaar.
Een nogal tevreden captain.