15 februari 2009: Geel 3 – SKOG 4 4 – 12
Bord 1 Wit: Van Oproy K. (1554) – Zwart: Pattyn L. (1687) 1 – 3
Een erg matige partij. Wit komt snel iets beter te staan, mee doordat het zwarte plan al snel verkeerd blijkt te zijn, waardoor pionverlies en positionele problemen ontstaan. Er komt een wederzijdse dreiging tot binnenknallen in de koningsstelling op het bord, respectievelijk op g2 en f7. De bevrijdende zet heb ik pas met vertraging gevonden, de witte dreiging was meteen volledig geneutraliseerd, enkel de minpion bleef over. Kort daarna zet wit totaal onnodig een paard in, ik jaag het de doos in, en met een massazet geeft wit op. Meerdere uren later mogen we naar huis want…Luc.
Bord 2 Zwart: Vlaeyens M. (1572) – Wit: De Block G. (1658) 1 – 3
Het seizoenseinde dreigt een beetje lauw voor ons te eindigen ; slechts een waterkans om te stijgen en geen degradatiegevaar. Na de 4 – 12 vandaag op het veld van Geel laait het vuur weer een beetje op in ons hart. Misschien sluipen we door deze uitslag toch terug dicht op de hielen van Rijke Vorst (die we nog partij moeten geven) en vooral, van Borgerhout. Captain Jef en Patrick wonnen in “No time” en een uurtje nadien gooide de tegenstander van Luc met een brede armzwaai de stukken omver. Plots zat ik daar op mijn eentje. Met een terecht gevoel dat ook ik spoedig naar de toog zou kunnen. Ik stond immers drie pionnen zuiver voor en de Gelenaar had z’n torens nog niet kunnen activeren. Een fantasietje links en een grapje rechts pakten slecht uit en toen ik eens goed keek, bleek dat ik nog slechts één pion voor had, een pion die bovendien ook niet veilig stond. Een uur later had ik zo liggen knoeien dat ik een pion achter stond ! Dus op een goede twee uur was ik erin geslaagd VIER pionnen te laten oppeuzelen zonder noemenswaardig tegenspel. Nu hadden we elk nog een toren, hij een loper, ik een paard en elk een handvol pionnen. Het enige plusje dat ik had was dat zijn koning afgesneden stond van het gebied waar zo spoedig schermutselingen zouden plaatsgrijpen. Na veel gelaveer en een paar trucks bereikte ik een toreneindspel (met potentieel een pluspion). Analyse met computer wees ondertussen uit dat dit potremise was (besefte ik toen niet) maar ik speelde door omdat de zwartspeler in zware tijdnood was gekomen. Zo geschiedde : om 19:30 viel het vlagje en kon ik met een dubbel gevoel deze akelige plaats verlaten. Gert.
Bord 3 Wit: Peeters S. (1439) – Zwart:De Meyer J. (1630) 1 – 3
In ”No time” nam ik dus de maat van mijn tegenstrever. Een overmoedige witspeler dacht mijn Pirc-verdediging te kunnen overrompelen. Zijn offer op zet 9 bleek een blunder te zijn. Met een paard minder kan je nog leven, ook al creëer je enkel nog maar schijngevaar. Wanneer je dan ook nog je toren dreigt te verliezen, dan wordt je levensduur erg gehypothekeerd. Blijven hopen op de promotie van een vrijpion was alles wat nog overbleef voor mijn tegenstander. Toen deze moedige krijger ook van het bord verdween, bleek euthanasie de beste oplossing voor wit. Jef.
Bord 4 Zwart: Keersmaekers L.(NC) – Wit: Van Hecke P. (1608) 1 – 3
In een prachtig lokaal en een goede accommodatie, zelfs voor rokers zijn ze inschikkelijk, speelde ik met wit een rare Siciliaanse variant. 1) e4-e5, 2) Pc3-Pc6 3) f4-e5?!? Dat is gedurfd door mijn tegenstander. Op zet 8 verliest zwart een paard en enkele zetten later een loper. De uitslag mag je raden. Patrick
PS van de kapitein: In de helft van de gevallen, bepaalt de manier waarop je wint “uw indruk” over het speellokaal.
SKOG 4.