29/11//09 Leuven 5 – SKOG 4 7-9
Bord 1 Wit: Tony Dauw (1666) – Zwart: Luc Pattyn (1695) 1-3
Luc was de Skogger die er uiteindelijk voor zorgde dat we met een goed gevoel Leuven konden verlaten. In een gelijkopgaande partij kon hij de koningsaanval van wit afslaan en uiteindelijk de in tijdnood gekomen tegenstander tot opgave dwingen. Jef.
Bord 2 Zwart: Boni Vandermeulen (1622) – Wit: Jef De Meyer (1678) 2-2
In een “Torre opening” duwde zwart mijn loper op g5 terug naar g3 door achtereenvolgens h6 en g5 te spelen. Nadien dirigeerde hij zijn koningspaard van f3 naar h5 om ten slotte naar f 4 te springen ipv het verwachtte slaan van mijn loper op g3. Door het opspelen van mijn randpion naar h4 trachtte ik zijn koningsstelling te ontwrichten en richtte nadien al mijn pijlen op zijn achtergebleven f7-pion. Als ik mijn eerst volgende zetten correct op het bord had gebracht, dan won ik de f7-pion en kwam de zwarte koning zwaar in de tocht te staan. Maar dat gebeurde dus niet. Ik speelde de verkeerde zettenreeks en een tussenzet van mijn tegenstander verknoeide mijn plan. Toen de kruiddampen verdwenen, zag het er naar uit dat ik een licht stuk zou inleveren voor 3 pionnen. Nog voor de volledige ruil was beëindigd, stelde mijn tegenstander remise voor. Bij nader inzien moest ik de remise aannemen want bij actief spel van zwart kwam ik zeker in de problemen. Dus Luc maar “effe” verplichten om te winnen, wat hij ook deed. Dank u Luc! Jef.
Bord 3 Wit: Bart Baert (1466) – Zwart: Patrick Van Hecke (1657) 3-1
Ditmaal nemen we het op tegen Leuven Centraal. Op papier een makkie. Op de heenreis vertelt co- piloot Luc dat hij dertien jaar op kot zat in deze studentenstad en ooit zelf een schaakclub in Leuven stichtte. Ik speel met zwart een fraaie partij tegen Bart, een talentvolle jeugdspeler. Tot zet 18 deel ik de lakens uit, maar dan tovert Bart een grootmeesterlijke combinatie uit de mouw. Niks tegen te doen, opgeven dus. Gelukkig doen mijn collega’s het prachtig en wint de ploeg. Patrick.
Bord 4 Zwart: Iris Verstraeten (NC) – Wit: Gert De Block (1652) 1-3
Veldrijden laat mij hunkeren naar rubberen laarzen, klotten aarde, glibberig gras en bruine vijvertjes met verzuurd kikkerdril. Het zag er goed uit want al om 15:00 won ik een stuk, daarna nog een toren en iets later kon ik het kleine meisje mat zetten. Zaal Ons Huis in de Goudbloemstraat is bekend om zijn twee uitstekende poolbiljarttafels en groot televisiescherm. Mijn ontgoocheling was echter enorm toen de tv nog niet aangesloten bleek te zijn wegens de nieuwe uitbaters en hun werkzaamheden (‘Let op ! Pas geverfd !’, vloer rond de biljarts die geboend werd enz.). Ons Huis heet inmiddels El Peligroso en gevaarlijk is het er want een volledig koelvak was gevuld met Westmalle Trippel Gert.