Verslag Willebroek-Skog6 Ronde 9

Nadat we door een wegomlegging (een groot deel van Willebroek lag opgebroken) vijf minuten te laat arriveerden, werden we ontvangen in een multifunctioneel centrum van de stad (kunstschool, arbeidsbemiddeling,…), waar onze toch wel sympathieke tegenstanders ons stond op te wachten en de tijd nog niet hadden gestart. We schaakten in een klaslokaal, waar het evenwel stil was (ttz wegens een voor de rest verlaten gebouw, maar door de storm waaide de voordeur steeds open), maar waar men voor de drank aangewezen was op enkel cola, water en fruitsap en blikjes bier in een frigobox.

De partij van Ruben begon in mineur, omdat hij na de opening zeer goed stond, maar waar Benjamin na 20 minuten opmerkte dat dame en koning verkeerd stonden. Er werd dan maar besloten om de partij opnieuw te beginnen. Na een aanval van de tegenstander, die feilloos ongedaan gemaakt werd, kon Ruben een paard insluiten en even later won hij een kwaliteit door een vork. De rest van de partij was nog een formaliteit.

Hendrik ging in de aanval, die afgeslagen werd, maar waardoor hij wel beter stond. Bij een tweede aanval zag hij echter iets over het hoofd, waardoor hij prompt een stuk verloor en opgaf.

Benjamin speelde een gelijkopgaande partij, waar hij in het middenspel een kwaliteit (toren tegen loper) dreigde te verliezen, maar hij wist dit goed te verdedigen, waarna hij na afruilen van de dames in de aanval ging. De tegenstander had alle stukken nodig om een pion te verdedigen, waarna Benjamin, na twee keer remise te hebben geweigerd, met de koning op wandel ging en zo uiteindelijk een eindspel toren,pion tegen toren de koning van de tegenstander met een bruggetje wist af te houden, waardoor de winst binnen was.

Dries was er na een betere opening van overtuigd dat hij kon winnen, maar door de aanval uit te stellen, kwam de partij terug in evenwicht. Na tijdje stond Dries nog altijd beter, maar door enkele keren een verkeerde keuze te maken (nemen met verkeerde stuk), sloeg zijn aanval aanvankelijk toch niet door. Hij was nog altijd overtuigd (en terecht) van de winstkansen, omdat hij nog altijd het loperpaar had tegen twee paarden, maar zijn tegenstander begon toen wel goed te spelen en kon uiteindelijk de pionnen toch afruilen, waardoor de partij eindigde op een onvermijdbare remise.

Verslag: Jan Segers