Mechelen, met minder elo, stond 2 MP’s voor ons, dus dat moesten we rechtzetten. De ontmoeting begon zorgelijk : Jef had niet door dat zwart met f5-f4 zijn loper op g3 aanviel en veroverde, en moest diep gaan nadenken, om nog net via een eeuwig schaak stukverlies te voorkomen en remise te halen, met een blauw oog. Maar wat later klaarde de hemel uit dank zij een vlotte overwinning van Heidi tegen een jongetje dat nog veel schaakboterhammetjes moet eten. Zag ik bij haar een scandinavische verdediging ? De hele zaal (52 spelers !) was al leeg gelopen, en daar zaten mijn buurman Rudi Luyten en ik nog te boksen in een eindspel elk met een pluspion en wat lichte stukken. Onze tegenstrevers waren nog een pak ouder dan wijzelf, en het was prachtig om zien hoe wij ouderen voor elke centimeter vochten als jonge leeuwen. Zeven uur, half acht, niets hielp, er was geen doorkomen aan en we wonnen tenslotte nipt deze ontmoeting door beide partijen op remise te houden. Goed gedaan jonkvrouwe, u zijt alle lof dat we op uw polsstokje droog dat beekje over geraakten.