Als Skog 3 – Noorderwijk 1 een topper zou zijn, dan staan we er goed voor. Na thuiskomst en opzoekwerk bleek dat N’s beide eerste twee borden 1950 elo waard waren, wat ik in feite al inschatte van bij de 1e zet, ik draai al een paar jaartjes mee, niet. Maar we hebben een stevig ploegske. Een keiharde middenmoot met Rudi en ik op 2 en 3 en de jonge garde Jeroen op 1 en Yannick op 4, daar kan een mens mee naar de oorlog. De eerste die een uitslag forceerde, was ikzelf op 3 met wit. Na mijn beroemde 1.c2-c4 kwam een c6 als antwoord, enfin door omstandigheden haalde de zwartspeler de 17e zet niet, en gaf zeer terecht op. Even later, belangrijk !, stelde de topspeler van Noorderwijk remise voor. Jeroen die een windstille zucht beter stond bekeek mij, en na een knipoog en een lichte, zelfs gracieuze hoofdbuiging nam hij die remise aan – een geweldig resultaat als je bedenkt dat Jeroen op een torenhoog bord in 4e afdeling zit, en daar elke ronde doorheen een Flanders Fields moet gaan spelen. Veel moed en opoffering gewenst Jeroen voor die komende partijen en commentaren van een af en toe op hol geslagen ploegkapitein die verder niets te verliezen heeft dan een paar enthousiaste gelukwensen als het op bord 1 weer eens gelukt is. Anderhalf op twee, dat geeft de overblijver moed en dus besloot Yannick tot het gebruiken van de mogelijkheden die door de witspeler werden toegelaten, een spectaculaire blunder knalde hem met de vinger in de neus op 1-0 en de ploeg op 2.5-0.5. Bleef Rudi over, op 2. Die had met zwart Jelle Rogmans geloot, voorwaar geen kerstgeschenk. Dat werd een d4-b6 opening, wat moeten we daarmee Rudi. Maar een ingewikkeld middenspel eindigde in een glorieuze koningsaanval, en skog3 eindigde zowaar op 3.5-0.5 winst. Aan de toog rammelde het natuurlijk al van de kerstsfeer, alleen Pascal had zijn rode hoedje nog niet op.