In de troosting kwam Guy sterk uit de opening, maar de kansen keerden in het voordeel van Bert. Bert verzuimde om het vervolgens snel af te maken, maar won uiteindelijk toch in het eindspel.
Werner dwong Pascal in een uiterst passieve stelling en bouwde zijn voordeel rustig uit. Pascal moest ondergaan, maar kon met het verrassende La6 de spanning terug enigszins op het bord krijgen. Werner hield het hoofd echter koel en wikkelde af naar een voordelig eindspel dat perfect werd uitgespeeld.
Werner wint daarmee de wisseltrofee van de Beker Adams, een nieuw exemplaar trouwens omdat Bart vorig jaar na zijn derde bekerwinst het vorige exemplaar mocht behouden. Proficiat, Werner!
In de grote zaal volgde een eerder bescheiden aantal Skoggers beide partijen live op demoborden onder de zeer gewaardeerde leiding van Robert Schuermans. Merci, Robert!
Volgens de boekjes zaten we in de finale tot zet 14 in de theorie. Zwart moet dan Pf6 spelen i.p.v. 14…e5? waarna wits voordeel beperkt blijft. Kwestie van perceptie?
Interessant. Ik dacht op die moment immers al miserabel te staan. Zonde dat ik een uur moet nadenken over die 13 zetten theorie.
Ja Pascal, as je binnenkort nog wat tijd over hebt, kan je die variant alvast beginnen instuderen! Aan de andere kant: geef ons (als mindere goden) ook nog een kans om te denken dat we van u kunnen winnen.
Wim, na 27 officiële partijen op rij zonder nederlaag, slaagde Arben Dardha er tijdens het VK wel in om me te verslaan. Dus dat van die onoverwinnelijkheid is voorbij 🙂
En ge weet dat ik allergisch ben aan openingen studeren.