Vandaag, zondag 5 januari 2020, stond in Shanghai de eerste partij van de tweekamp om de wereldtitel bij de dames op het programma, het Women’s World Chess Championship of WWCC. Vroege vogels konden vanaf 8u30 onze tijd het gebeuren online volgen, omdat men in gindse tijdzone zwaar voorloopt (het is er 7 uur later, de partijen beginnen om 15:30 plaatselijke tijd), maar het is niet denkbeeldig dat u bij uzelf dacht: “Nog even omdraaien, ik bekijk, hoor of lees het straks wel …”. Uw verslaggever zat echter paraat voor z’n scherm (edoch is niet zinnens om dat elke dag zo te doen), kwestie van u als de wiedeweerga op de hoogte te brengen van de eerste schermutseling (maar ook dat zal niet elke keer zo gebeuren). _LEESMEER_
De eerste partij tussen Goryachkina[1] en Ju[2] kon op diverse sites worden gevolgd, en o.m. op chess24 of chessbase was dat met commentaar van Nigel Short en Xiaowen Zhang. U kent Short, misschien zelfs van z’n simultaanpassage in SKOG jaren geleden, maar de kans bestaat dat zijn niet-onbevallige co-commentatore u nog vreemd is. Even voorstellen, dus: de 30-jarige Zhang[3] staat op de Chinese dameslijst momenteel op 17, met 2307 ELO en haar toprating was 2437 (in 2010). Het was ook de eerste keer dat zij commentaar leverde in het Engels, wat Short na afloop “very brave” (heel dapper) noemde. Bizar in mijn ogen, want hij zei niks niemendal over of het ook een beetje goed was, en dan klonk dat voor mij half als: “heel dapper, met zo weinig kennis van het Engels”, en dat is géén compliment en zou trouwens ook aardig onverdiend zijn. Maar ’t zal wel goed bedoeld geweest zijn …
Goryachkina opende met de damepion en dat leidde al snel, met enige zetverwisseling, naar een Gesloten Catalaan en een ontieglijk vroege dameruil. Op de 14de zet speelde de Russische niet het bekende 14. Pc3 maar nam ze meteen de c-pion: 14. Pxc6. Even later verdween aan beide kanten een paard, wat zou gaan neerkomen op een paard tegen lopereindspel, torens (nog intact) en pionnen (4-4 op de koningsvleugel, a+b versus b+c aan damekant) even niet meegerekend. Het zag er allemaal heel remiserig (remiezerig?) uit, wat beaamd werd door Stockfish en co. en de commentatoren, maar daar hadden beide speelsters lak aan: laten we dit toch maar even uitmelken, op zoek naar wat er, who knows, vooralsnog verborgen inzit.
Eerst ging één stel torens in de doos en werden beide koningen geactiveerd. Ju vermeed een tweede torenruil en zocht wat op de damevleugel, maar als het er was, vond ze het alleszins niet. Goed 30 zetten ver vond Short (en Zhang sprak hem niet tegen) dat wit toch zo’n beetje “an edge” (een voordeel) begon te hebben, en dat, mits zus en zo, het voor zwart misschien toch wel “close to lost” (bijna verloren) zou kunnen zijn, terwijl alle Stokvissen die ik op dat moment kon raadplegen enkel de moeder van alle nul-punt-nulnulscores bleven aangeven. Niettemin, op zet 35 – het commentatorenpaar had het al opnieuw over “waarschijnlijk niets aan de hand” – maakte Ju wel een fout(je) – de computers gingen van 0.00 naar 0.79 of zelfs 1.00 – en toen Short, nog druk keuvelend over zijn mogelijk met rasse schreden naderende avonddis, dat doorhad, oordeelde hij zonder veel dralen dat het er nu wel “hoogst onprettig” begon uit te zien voor zwart, te meer daar de tijd heel erg beknopt begon te worden en er dan wel eens blunders vallen. Niettemin, de tijdcontrole werd gehaald, maar Ju stond passief en het was aan Goryachkina om te proberen om daar iets concreets uit te puren.
Remise overeenkomen mocht pas na de 40ste zet, maar die uitdrukking stond niet in beider woordenboek. In een eindspel van paard tegen loper, met alle witte pionnen op de andere kleur en eerst met toren en vervolgens zonder, bleef Goryachkina de hele tijd proberen, maar telkens ze een beste voortzetting miste, was het herbeginnen. Uiteindelijk wist Ju haar koning actief in het centrum op te stellen en dan was er nagenoeg geen doorkomen meer aan. Op de 97ste zet (97, jawel, Shorts avonddis kwam later dan gepland) werd de vrede getekend. Geen eerste winst, maar Goryachkina kan tevreden zijn omdat ze Ju langdurig in het verweer heeft kunnen dringen, de Chinese mag opgelucht ademhalen dat ze puik verdedigd heeft.
Het lijkt er voorlopig niet op dat iemand op de tiebreaks rekent …
[1] Spreek uit: gar-JATSJ-kie-nah, met de klemtoon op de 2de lettergreep, zoals in de combinatie “een WAS-ke doen”. Trouwens, de a in gar- en -nah is eigenlijk meer een doffe e (zoals in de, ze, me, ge …). , dus eigenlijk klinkt de naam als geur-JATSJ-kie-neuh met een heel korte eu.
[2] Spreek uit: dzjie-oe. Kortweg dzjoe zal ook wel gaan, maar in de Chinese uitspraak zit er nog een extra (hoewel korte) ie voor de oe, zodat je vrijwel twee lettergrepen hoort. En dat terwijl het Nederlandse “ju” zo makkelijk is!
[3] (Nu we toch bezig zijn …) Spreek uit: tsjang. De medeklinkercombinatie vooraan zit zowat tussen tsj en dzj in, maar leunt wat dichter aan bij het eerste.