Wie de Lage Weg afrijdt in Hoboken, passeert op een bepaald moment de oude industriegebouwen van Crown (ja, die van de metalen stoppen op de flessen van vroeger). Jarenlang leek dit eerder op een stadskanker waar niets mee aan te vangen was. De grond waarop de fabriek staat, telt naar verluidt 23 verschillende eigenaars, wat grote plannen met de locatie moeilijk maakt. Enkele jaren geleden besloten jonge ondernemers de locatie te huren en er evenementen te organiseren. Ze gaven het gebouw een toepasselijke naam: de Blikfabriek. Loop je er binnen, dan weet je niet waar je eerst moet kijken: padelzalen, een bike- en touwenparcours, workshopruimtes, tentoonstellingszalen voor het Hobokense deeltijds kunstonderwijs, een heleboel oude decorstukken die voor veel sfeer zorgen, een gezellig terras en geregeld een concert. En sinds deze week ook de Blik-Blitz, een blitzschaaktoernooi, met de medewerking van SK Moretus. De locatie van het toernooi, een zijzaaltje, was op zijn minst sfeervol te noemen (foto).

Het blitztoernooi zelf dan. Zonder kritisch te willen zijn, bleek snel dat dit een eerste organisatie was, waardoor het toernooireglement enkele merkwaardigheden bevatte. Zwitsers, oké, SWAR, oké, tempo 5′ + 3″ increment oké… Er zouden 7 ronden worden gespeeld, maar dan wel dubbele. We speelden dus twee partijen tegen dezelfde tegenstander, een met wit en een met zwart. Voor de score leverde dat meteen een probleem op. SWAR was ingesteld op 1-0, 0-1 of 1/2-1/2, maar een score van 1,5-05, of omgekeerd, bleek niet verwerkbaar. Dat moest dan worden omgezet naar 1-0 of 0-1, met een vertekend klassement en dito paringen tot gevolg.

Het deelnemersveld was heel verscheiden: clubschakers, ex-clubschakers en online schakers, en enkele beginners. Van onze club deden Kenneth, Philip, Tom en Jan mee. Omdat veel spelers geen Fide-rating hadden, werd hen een fictieve 1000 ELO-punten toegekend, ook wanneer ze bv. op Chess.com 2000 ELO-punten waard waren in rapid en/of blitz. Het zal niemand verwonderen dat dit onverwachte effecten had in de paringen en zeker in de scores. Maar dit alles konden we wel bedekken met de mantel der liefde. Het was vooral een gezellig toernooi georganiseerd door sympathieke mensen. En wat te denken van dat ene moment waarop de vier Skoggers samen op het podium zaten (foto)!

Na zeven ronden hadden we bijna vier uur geschaakt en was er een eindstand (zie hieronder). Het toernooi voorzag echter ook in halve finales en een finale. Een ongewoon idee in een Zwitsers toernooi, want daardoor moest Philip opnieuw aan de bak tegen Chess.commer Lukas Breugelmans en Jan speelde opnieuw tegen Tom. Twee partijen en eventueel een beslissende derde partij zouden dan beslissen wie de finale speelde. Philip hield zijn tegenstander op 1-1 maar moest ervandoor, geen derde partij dus, en Jan won van Tom. In de finale was Breugelmans de meest frisse speler; hij haalde het van Jan in twee spannende partijen en ontving een wisseltrofee. Er komt volgend jaar dus zeker een vervolg op dit toernooi. Tegen dan zullen de schoonheidsfoutjes er allicht uit zijn.