Vorige dinsdag gaf Bart Van Tichelen een interessante uiteenzetting over reglementskwesties. Over remise claimen, noteren in de buurt van tijdnood, onregelmatige zetten in Rapid, promotie tot omgekeerde toren… Allemaal zaken waarmee elke schaker vroeg of laat een keer mee te maken krijgt.
Ik moest spontaan denken aan Lost Boys, een toernooi dat een aantal keren werd georganiseerd in de jaren negentig en waaraan ik graag deelnam. Het overkwam me in de laatste ronde – het jaartal ben ik even kwijt: 6 op 8 met nog één partij te gaan. 7 uit 9 betekende minstens top tien en prijzengeld. Na een partij met wisselende kansen promoveerde mijn tegenstander tot dame en zette een omgekeerde toren op het bord. Dat doen we allemaal wel, als we een partijtje blitzen. En omdat ik plots zag dat hij me met die dame eerder mat kon zetten dan ik hem, gaf ik op. Waarop een van de wedstrijdleiders me prompt zei: ‘Je had kunnen winnen, want een omgekeerde toren blijft een toren.’ Tja, dat is balen tot in het oneindige natuurlijk.
Sindsdien zal ik in een toernooi doen wat Bart ons allemaal aanraadde: de klok stil zetten en een dame gaan zoeken, alvorens verder te spelen. En als de tegenstander dat niet doet en met zijn vermeende dame op stap gaat, dan zal ik iets van ‘oeps, dat mag niet’ zeggen en dan zien we wel wat er gebeurt.
De vraag is: hoe strikt moet je zo’n reglement toepassen? Altijd? Het lijkt logisch, maar dat is het niet. Bart begon zijn uiteenzetting immers met een heel belangrijke uitspraak: je moet weten hoe ver je met dat reglement wilt gaan als je in clubverband speelt. Zoiets. Ik vind dat bijzonder belangrijk. Niemand kan je beletten het schaakreglement toe te passen maar je moet dan wel weten ten koste van wat. Ten koste van sportiviteit bijvoorbeeld of ten koste van de goede sfeer in de club. Want wat win je ermee als je tijdens een clubtoernooi waar weinig of geen belangen aan vasthangen, iemand verslaat omdat je het reglement toevallig wat beter kent dan de ander? Ik denk persoonlijk niet dat je veel wint. Integendeel. Reglementen? Buiten de club hoop ik de letter te kennen, maar binnen de club ken ik liever de geest. Nee? (jt)
Je kan je natuurlijk steeds ook afvragen of er iets mis is als je beroep doet op het reglement
dat niet voor niets bestaat en het dan even sportief is als de zogezegd benadeelde dit aanneemt!
De uiteenzetting van Bart was hopelijk voor iedereen een leerrijke ervaring.
Bedankt voor het initiatief en de uitwerking!
We hebben inderdaad enkele voorvallen in de club gehad die iedereen al wel eens heeft meegemaakt: een gsm die afgaat tijdens de partij, een onreglementaire promotie, te vroeg stoppen met noteren, …
Ik bekijk het ook eens graag van de andere kant.
Stel: je wordt met één van bovenstaande problemen geconfronteerd (hetzij als partij die de fout begaat, hetzij als partij die de fout tegenkrijgt) en er wordt een correcte beslissing genomen, dan is de kans dat dit probleem zich opnieuw voordoet, geringer.
Ik zie hier 3 winnende partijen:
(1) diegene die de fout maakt => hij zal ze niet gauw opnieuw maken (althans dat is de bedoeling)
(2) diegene de de fout tegenkrijgt
(3) de arbiter / toernooileider => 2 spelers weten nu precies waarom de claim terecht is.
Door het correct toepassen van de reglementen benadeel je enkel diegene die de fout heeft gemaakt (wat op zich logisch is) en niet diegene die claimt / zou moeten claimen.
Wat er wel eens gebeurt, is dat er tijdens een clubkampioenschap een onreglementair “iets” gebeurt, waardoor de in-zijn-recht-zijnde partij dit niet durft te claimen “om de goede clubsfeer niet te bederven”.
Misschien is hij daardoor (even) zijn concentratie kwijt, met eventuele gevolgen voor de uiteindelijke uitslag. Dat kan volgens mij toch ook niet de bedoeling zijn?
Een betere kennis van het reglement bij de spelers kan dit soort misverstanden hopelijk verhelpen, en daar heeft Bart alvast zijn steentje toe bijgedragen.
Ik hoop alleen dat Pascal niet te pas en te onpas wordt gevraagd om een beslissing te nemen tijdens onze clubavonden. Hij komt ook naar de club om een gezellig partijtje te spelen en niet om om de haverklap van zijn bord te worden weggehaald om één of ander brandje te blussen.
Schaak ze!
Je moet het maar meemaken, een voetbalploeg die in een match het voetbalreglement toepast naargelang de ‘geest van het reglement’ omdat het in clubverband gebeurt. Het kot wordt te klein.
Eigenlijk ben ik het met de stelling van Bart niet eens. Moeten reglementen niet altijd gelden ? En niet à a tête du client. Als ik tegen deze persoon speel, claim ik… maar tegen die niet ? Een arbiter roepen, zou de normaalste zaak ter wereld moeten zijn.
Ik ben na vijf jaar afwezigheid – uitstapje in de Bridgewereld – tertug en zal eens van me laten horen, zie. In die Bridgewereld is het roepen van de arbiter trouwens de normaalste zaak van de wereld. Ook daar wordt regelmatig gezondigd tegen de reglementen : uitkomen voor z’n beurt, verzaken, te snel spelen, te traag, enz. In zo’n geval wordt onmiddellijk de arbiter erbij geroepen. En even later weet iedereen waar ie aan toe is. Voor mensen die misschien niet volledig op de hoogte zijn van de – soms ingewikkelde – reglementen, moet het een troost zijn te kunnen terugvallen op een onpartijdige scheids, die durft op te komen voor zijn rechten.
Welkom, na dat poosje. Jij gaat ook niet alle dagen vroeg slapen zie ik. Binnen de club is er soms een probleem dat de arbiter er niet was vandaag, of om half een al beneden zit te genieten van zijn remise. De hele claimtheorie dient in feite vooral voor interclub of ZT ontmoetingen, maar daar zijn idd af en toe sommige leden binnen het CK het er niet altijd mee eens. En objectief gezien kan je ze er niet eens een blaam voor geven. Binnen het CK zijn niet altijd dag en nacht arbiters op het schap van de Aldi beschikbaar, zo laat ons er voor gaan, eerste partij nieuw CK, 2e Afdeling op 13/9 : Carlo-Erik. Arbiters please stand by, vanaf 23h !
Dat gaat daar een spektakel worden. We zullen meteen ook een fotograaf klaar houden.
Amai, ik dat wordt een drukke dag voor Pascal: én een partij spelen tegen Nikolaas, én arbitreren én fotograaf zijn. Maar gelukkig is de partij tussen Carlo en Erik volgens de kalender op 20 september (en niet op 13 september). Dan moet hij uitgerekend tegen mij. Dus heren, claim er die avond maar op los, laat onze Pascal die avond maar eens goed zweten, dan maak ik misschien nog een kansje.
Maar als Carlo op de 13e tegen Erik speelt, kan ik dan op het einde de arbiter roepen en een 0-0 claimen? En de 20e moet ik tegen Dries. Een scheidsrechterlijke dwaling lijkt mijn enige kans op remise. Come on, Wim, draai de Pascal helemaal zot en dan claim ik remise omdat Dries te goed speelt voor tweede klasse…. zou het lukken? by the way, Pascal, ik ben weer mijn paswoord vergeten…maar het antwoord liefst niet hier doorgeven aub…