Vandaag, enfin, gisteren 20 uur onze tijd, begon dus in Saint Louis het laatste van de vier Grand Chess Tour-tornooien (de finale uitgezonderd): de vermaarde Sinquefield Cup, editie 2018. Het is het enige ‘klassieke’ van de cyclus, en er zijn dus meer GTC-punten te rapen dan in de rapid-en-blitztornooien (maar niet dubbel, zoals eerder gemeld: ongeveer 50% meer voor de top 3, dan geleidelijk afzakkend tot 0% voor de laagste 4). Leuk om weten: Carlsen doet mee, als wild card, en dat levert volgende zaterdag, in ronde 7, een clash(je) op met uitdager Caruana (de champ heeft wit). In de GCT-stand staat Nakamura ruim en veilig aan de leiding, het drietal (op een zakdoek) dat van ver op z’n hielen zit, Vachier-Lagrave, Karjakin en So, heeft wat marge: ze staan relatief afgescheiden van de rest van het veld, maar nog niet onoverkomelijk. Ter opfrissing: de top 4 mag naar de finale In Londen. _LEESMEER_
In de eerste ronde was het gelijk Kaukasus boven: Armeniër Aronian en Azerbeidzjaan Mamedyarov waren de eerste winnaars, ten nadele van resp. Karjakin en So, elders werd het remise. Caruana had zich mogelijk nog bij het Kaukasische duo kunnen voegen, maar na ruim zes en een kwart uur was alle hoop op winst alweer vervlogen.
Eerst even kijken naar Mamedyarov–So. De Azerbeidzjaan, tegenwoordig lang niet bang om agressief en origineel uit de hoek te komen, koos in een Geweigerd Damegambiet voor een snelle opmars met z’n h-pion, en dat duidelijk niet met de vreedzaamste intenties. So merkte pas wat er aan de knikker was toen de kansen om dat te vermijden al goed en wel verzwonden waren, en kwam in een eindspel terecht dat een stuk “minder plezierig” was dan hij had voorzien. Mamedyarov werkte knap af.
Ook Aronian speelde een goede partij. Tegen zijn Spaanse inzet opteerde Karjakin voor een Berlijner, iets wat Aronian veel/graag met zwart speelt, maar de Armeniër vindt het leerrijk om het ook eens van de witte kant te bekijken: “Het is een opening waarin je heel wat moet manoeuvreren, met wit én zwart, en de stukken geen pasklare velden hebben. Moeilijk, maar ook heel leuk, want het kan je heel veel leren over schaken. Ik weet wat ik wil, en ik werk naar zo’n opstelling. Na z’n 25… g5 had ik mijn plannetjes klaar. Het verveelt mij nooit, die Berlijner. En het eindspel was heel opwindend.” Toch liet hij zich nog even bijna verrassen, door een subliem zetje van meesterverdiger Karjakin, maar 40 minuten denkwerk bracht soelaas.
In Caruana–Grischuk kwam een Tweepaardenspel op het bord. Daarin wist de Amerikaan het betere van het spel te verkrijgen en – what else is new? – kwam Grischuk in tijdnood. Desondanks slaagde Caruana er niet in om de Rus helemaal klein te krijgen. Een paar onnauwkeurigheden deden de partij vervlakken en na een marathonzitting tekenden de heren de vrede.
Na Mamedyarov was Vachier-Lagrave de 2de speler om snel op te rukken met z’n h-pion. Opponent Carlsen had zijn koningspion laten staan en was het Siciliaanse pad opgegaan, mogelijk om Caruana wat te bespelen, en vond de opmars best: “Eigenlijk thematisch,“ vond hij, “en ik wist wel dat hij de stelling zou willen sluiten”. Even leek de Fransman wat te hebben, hoe minuscuul ook, maar hij liet al snel gelijk spel toe en daarna viel er niet meer zo veel te beleven.
Nakamura en Anand verzeilden ook in een Geweigerd Damegambiet, waarin de Indër naar eigen zeggen Nakamura’s nieuwtje (14. Pb5) niet had zien aankomen. Hij wist niettemin in veilig vaarwater te blijven, zeker nadat zijn tegenstander de ruil van een aantal stukken toeliet.
Kortom, Kaukasus aan de leiding, met en passant Mamedyarov die in de live ratings over Caruana springt en nummer 2 wordt op de wereldranglijst, veel volk in het midden en twee verliezers achteraan. So, beduidend op de dool na z’n eerste successen in Leuven en Parijs, gaf toe: “Je kunt alleen maar blijven vechten en proberen om sterker terug te komen. Er is niets anders.” Gut ja, don’t we all know it?