Na twee weken van remises was het dinsdagavond weer volop prijs. De (voorlopige) tenoren, de top, de effectief of virtueel bestgeplaatsten, of hoe je dat ook moet of mag bestempelen, wonnen alle drie en doen gezamenlijk een goede zaak, de rest, zowel de verliezers van de ronde als wie bye was, ziet het drietal een stukje verder uitlopen. Alles nog altijd heel voorlopig, maar we zitten intussen wel ruim 30% van de rit ver. _LEESMEER_

Herman kreeg van Patrick een Siciliaan op het bord, wat hij niet zo meteen had verwacht, en opteerde prompt en consequent voor “zijn” b3-variant van de laatste tijd, en dat had Patrick dan weer niet zo zien aankomen. Beide zijden kozen dan positie en op een ogenschijnlijk gepast moment wrikte Herman, middels de opstoot f4, de a1-h8-diagonaal open. In de stukkenruil die volgde miste zwart een iets betere afwikkeling, al was er ook dan nog niet al te veel aan de hand. Met het proactief bedoelde f5 (alvast f7 ontlasten) liet hij wit echter e6 inpalmen, wat minstens een pion ging kosten, en in de wirwar van vorkdreigingen volgde een tweede ongelukkige zet, waarna het zo goed als uit was: 1-0.

Mart werd door Jan vergast op het beruchte Boedapestergambiet. Dat liep een tijd goed, en beide partijen timmerden naarstig aan wat je een evenwichtige stelling zou kunnen noemen. Tot wit in de verleiding kwam om met de toren op e3 een vijandig paard te gaan pennen. Het gevolg liet niet op zich wachten: terwijl zwart al z’n stukken optimaal in het spel kon brengen, blokkeerde de ongelukkige witte toren geruime tijd de ontwikkeling van de eigen koningsvleugel. Dat onevenwicht besliste uiteindelijk de partij: 0-1.

Benny begon met de c-pion, maar Carlo leidde de partij naar het Koningsindisch, niet bepaald het terrein dat hij de laatste decennia voortdurend verkend heeft. Alleszins een leerzaam beeld voor de concullega’s. De witte fianchettering op de koningsvleugel vond weinig genade in zijn ogen en het verloop van de partij bleek hem gelijk te geven. Toen de zware stukken van het bord waren verdwenen, moest wit zich dra gewonnen geven: 0-1.

In de stand bezetten Jan, Herman en Carlo de eerste drie plaatsen, maar iets steviger dan  voordien. De verliezers van de dag worden een punt achteruitgeslagen, en hebben alleszins een flinke remonte nodig willen ze de gang van zaken keren. Ook de bye’ers verliezen terrein, al schieten ze er zelf geen punten bij in. Hoe dan ook, er komt meer rek in de stand, en enkele onmiskenbare trends tekenen zich af. Maar misschien ziet het er volgende week alweer anders uit …