Hoog tijd voor de afloop en de consequenties. In de (ene) halve finale zaten de beide pretendenten voor het kandidatentornooi tegenover elkaar. Nepomniachtchi, die het tornooi zelfs moest winnen om Vachier-Lagrave in de GP-stand nog te passeren, confronteerde de Fransman in diens vertrouwde Grünfeld met het ongewone 8. Le3, en die koos, na lang nadenken, voor een strategisch riskant vervolg. _LEESMEER_
Dat liep uiteindelijk niet goed af. Om tegenspel te verkrijgen, ging Vachier-Lagrave voor complicaties, maar hij miste de beste voortzetting op cruciale ogenblikken, en het witte voordeel werd onaantastbaar. Op zet 36 was het voorbij. De Rus met één voet in de finale, de Fransman voor het spookbeeld dat hij op het ultieme moment alweer het kandidatentornooi zou mislopen. In de andere halve finale deelden Wei en Navara het punt.
Dag twee gaf het omgekeerde beeld: waar gisteren werd gewonnen volgde een remise, waar de remise was gevallen, werd nu gewonnen. Vachier-Lagrave ging er met 3. h4 en het nieuwtje 7. g4 vol tegenaan, maar één onooglijke foutje volstond om alle hoop op winst in rook te zien opgaan. Remise, terwijl Nepomniachtchi al wel beter stond, en dus exit de Fransman. Hij moest nu hopen dat Nepo het tornooi niet zou winnen. In de tweede halve finale trok Wei het laken naar zich toe en bijgevolg mocht ook Navara naar huis.
In de eerste finalepartij had Wei in het middenspel de kans om herhaling van zetten af te dwingen maar hij verkoos om door te gaan. Dat brak hem, veel later, zuur op: na 96 zetten moest hij zich gewonnen geven. Nepomniachtchi had nu zowel tornooiwinst als de kwalificatie voor het kandidatentornooi binnen bereik. In de tweede partij deed de Chinees er alles aan om de zaken op te poken, maar het was enkel goed genoeg voor een inferieure stelling. Remise dus, Ian NEPOMNIACHTCHI wint zijn tweede GP-luik en heeft het op één na laatste kandidatenticket op zak! Le pauvre Vachier-Lagrave blijft met lege handen achter …
En nu? Aldus de titel, en het is misschien wel interessant om een en ander op een rijtje te zetten. De plaatsen voor het kandidatentornooi zijn de facto bezet. Caruana (runner-up WK 2018), Radjabov en Ding (top 2 World Cup 2019), Wang (winnaar Grand Swiss 2019), Grischuk en Nepomniachtchi (top 2 Grand Prix), Giri (rating) en Alekseenko (wild card). Over die laatste twee wordt nog een zweem van “niet definitief bepaald” gelegd, maar eigenlijk is het dat wel.
Qua hoogste gemiddelde rating het afgelopen jaar (feb 2019-jan 2020) kan, met nog één maand te verrekenen, niemand van wie in aanmerking komen Giri nog passeren. Die heeft een voorsprong van 75/11 op de volgende, Vachier-Lagrave, en 85/11 op de derde, Mamedyarov (de rest staat op ruime afstand). Concreet zouden die op 1 januari een rating moeten hebben van minimaal 2856 en 2866 om de Nederlander nipt te overtroeven, wat wellicht nog niet volstaat, gelet op het feit dat ze in de live ratings van vandaag nog verder terrein verliezen.
Wat de wild card betreft, zoals al vaker gezegd, zou die volgens de (Russische) organisatoren naar een Rus gaan, en Alekseenko is de enige Rus die voldoet aan alle geldende criteria. De andere ‘verkiesbaren’, te weten Giri (al gekwalificeerd via rating), Vachier-Lagrave, Mamedyarov en So, kunnen het dus schudden. Tenzij, want rond een wild card zijn wel eens eerder bokkensprongen gemaakt. Had Nepomniachtchi zich niet rechtstreeks geplaatst, dan was hij ook wild cardmateriaal, en in dat geval wou men opteren voor een beslissend duel Nepomniachtchi–Alekseenko. Een legitiem plan, maar wellicht daardoor is er nu vanuit Franse hoek een gelijkaardig voorstel komen aanwaaien: een dito duel tussen Alekseenko (foto, links) en Vachier-Lagrave (foto, rechts). Dat zou wel zo sportief zijn, omdat er al twee Russen gekwalificeerd zijn en patati en patata, maar als je’t zo sportief wilt hebben, waarom sluit je dan wel Mamedyarov en So uit? Het is willekeur op maat van de Fransman en met de volstrekte negatie van de andere verkiesbaren. Je kunt het betreuren dat één plaats via een wild card gaat, maar je kunt de regels op het einde van de rit niet overboord gooien, omdat je toevallig naast de prijzen pakt.
Overigens hebben de Russen niet gewacht om te laten weten dat het Alekseenko wordt. Het is hun goed recht, of je het nu leuk vindt of niet. De Franse manager van MVL betreurde nog dat er in het systeem een wild card werd toegekend, en hoopte dat het de laatste keer was. Natuurlijk, dat mag, niets op tegen. Maar op dit ogenblik verandert het niets. En laten we wel wezen: mocht het kandidatentornooi in Parijs plaatsvinden, dan zou de wild card zonder de minste twijfel naar Vachier-Lagrave zijn gegaan. Geen Rus die dan had moeten komen pleiten voor een beslissend duel met Alekseenko. Restons sérieux, quand même!