En we gaan weer online! Ja, u weet dat ik het liever niet heb over onlinetornooien, maar op enkele uitzonderingen na (zoals Tata Steel of Salamanca) is de schaarste aan OTB-schaak* nog zo algemeen dat er niet veel anders is om te verslaan. Het is bovendien niet de eerste keer, zie “Het eerste nieuws” van 03-01-2021. Tijd voor een tweede keer, dus, met de Opera Euro Rapid, die overigens niets met opera te maken heeft. _LEESMEER_  

De Opera Euro Rapid is het 3^de van tien (online)tornooien in de Champions Chess Tour (intussen omgedoopt tot Meltwater Champions Chess Tour). De vorige luiken, Skilling Open en Airthings Masters, werden gewonnen door respectievelijk Wesley So en Teimour Radjabov, die ook de voorlopige stand aanvoeren, zij het in omgekeerde volgorde. De zestien deelnemers van nu spelen een enkelvoudige round robin als voorronde, en de beste acht gaan door naar de eindronde. Daar is het knock-out: de opponenten spelen telkens twee minimatchen van vier rapidpartijen (15+10), met één punt per match. Bij 1-1 wordt een play-off gespeeld, zijnde 2x blitz en zo nodig een Armageddontoetje. _LEESMEER_   

Laten we beginnen met het setje losers. Deze acht scoorden in de voorronde niet beter dan 50% (zeven minder) en overleefden deze fase dus niet: Nakamura (7,5/15), Shankland en Nepomniachtchi (7), Vidit, Dominguez Perez en Grischuk (6,5), Bluebaum (5,5) en Ding (5). Pech voor Nakamura, want hij moest het afleggen tegen Dubov, die betere scheidingspunten had (en al voor de 2de keer het zo haalde).

In de kwartfinales mocht de net genoemde Dubov champ Carlsen partij geven, een erg interessante loting, gelet op het feit dat de twee in het vorige luik zowat een maand geleden, de Airthings Masters, ook online tegenover elkaar stonden, en de Rus de wereldkampioen uit het tornooi knikkerde. Maar Carlsen ging meteen stevig van start en speelde Dubov in de eerste minimatch op een hoopje: 2,5-0,5, het was in drie partijen beklonken. So (tegen Duda) en Vachier-Lagrave (tegen Aronian) haalden hun punt binnen in vier partijen: 2,5-1,5. De eerste deed dat ondanks één nederlaag, de tweede via één zege en drie remises. Giri en Radjabov speelden gelijk: ze begonnen met twee remises, waarna Giri de 3^de partij weggaf en must-wingewijs terugsloeg in de 4^de.

Op dag twee ging Duda het eerst onderuit. Tegen So moest hij zijn 2^de minimatch winnen, maar hij verloor al meteen de eerste twee partijen, en daarmee was het kalf verdronken: de Pool naar huis, So naar de halve finales. Vachier-Lagrave deed er een stuk langer over tegen Aronian: ieder één nederlaag en twee remises, goed voor een 1,5-0,5 eindstand. Giri en Radjabov hielden elkaar opnieuw in evenwicht (4x remise) en gingen dus play-off’en. De 2^de blitzpartij was het raak voor Radjabov en balen voor Giri.    

De Carlsen van gisteren was ondertussen niet die van vandaag. Na een remise blunderde hij zich twee keer in de vernieling, en Dubov zag de gegeven paarden (of andere stukken) niet in de bek. 1-1, dus ook hier zou een play-off beslissen. Zou de champ orde op zaken stellen? Hij won alvast de eerste blitzpartij, zij het dat Dubov zich wel behulpzaam toonde. De tweede was een absolute thriller: Dubov moest winnen, en deed dat ook, in liefst 101 zetten, waarvan tweederde in voor beiden ziedende tijdnood. Weer 1-1, het verraderlijke Armageddon zou de scherprechter zijn. Carlsen had wit en moest winnen, Dubov had een minuut minder, en had genoeg aan remise. Na een zet of 40 was de stelling gelijk en de tijdnood wederzijds. Dan was het Dubov die kraakte, al kon hij zich eerst nog redden, maar de tweede dip was fataal. Carlsen door het oog van de naald naar de volgende ronde.

In de ene halve finale trof de dezer dagen wisselvallig presterende Carlsen de recent niet bepaald sterk spelende Vachier-Lagrave, in de andere vochten So en Radjabov het uit. Carlsen was snel klaar de eerste dag: twee keer winnen,  tussenin een remise en het punt was binnen. Met Radjabov ben je nooit klaar – verliezen en terugslaan – maar So slaagde er toch in één keer meer te winnen en met het kleinste verschil (2,5-1,5) de eerste match naar zich toe te halen.

Dag twee zag er alweer een stuk anders uit. Niet zozeer wat de strijd tussen So en Radjabov betrof: de Filipijnse Amerikaan zeilde probleemloos naar de finale, via twee remises en één zege, waardoor zijn tegenstander het verlies van de vorige dag niet meer kon goedmaken. Hoe vlot Carlsen echter gisteren was, hoe onkennelijk vandaag. Het begon nog met twee redelijke remises, maar in de 3^de partij sloot hij de reddende deur voor zijn eigen loper, om luttele zetten later op te geven. Zo mogelijk nog dramatischer was zijn kemel in de 4^de partij, meteen gevolgd door een muisslip die de dame kostte. 3-1 voor Vachier-Lagrave, en 1-1 in de matchscore.    

In de play-off had Carlsen onmiddellijk succes met een Anti-Grünfeld, maar in een knappe partij zette MVL – Carlsen zei achteraf dat hij geen oplossingen had gevonden – de bordjes weer gelijk. Weer moest de champ rekenen op een Armageddon om het in extremis te halen, en ja hoor, weer lukte dat, met één van zijn sterkste partijen in het tornooi. In de finale wacht weer So, van wie hij eerder de Skilling Open verloor.

De finale begon met een vechtremise. Vervolgens miste So een goede kans om te scoren, en Carlsen profiteerde. Een snelle remise in partij 3 plaatste So in een must-winsituatie voor de 4^de en laatste partij. En de noodzakelijke winst kwam er ook, in een minutieus voorbereide Italiaan, waarin Carlsen de draad kwijt raakte. Faut le faire! Troostinggewijs ondertussen won Radjabov met 2,5-1,5 van Vachier-Lagrave.

Wat zou dag twee deze keer brengen? So begon uitstekend en speelde Carlsen bijna op een hoopje in nog geen 14 zetten. Bijna, want op zet 14 deed de champ er zelf een schepje bovenop met een stukoffer dat nergens naar leek. Het resultaat loog er niet om. In de 2^de partij slaagde de Noor er niet in terug te slaan: remise. Ook in de 3^de partij wou het niet lukken, al hadden de wederzijdse blunders wel kansen geschapen. De 4^de dan, met de witte stukken? Het leek voor Carlsen de goede kant uit te gaan, tot hij z’n zorgvuldig bij elkaar gescharreld voordeel in één zet wegblunderde. Vanaf dat moment hield So perfect de controle, terwijl Carlsen bijna grossierde in de rode zetten. Met de winst overduidelijk binnen bereik nam So simpelweg genoegen met een herhaling van zetten: waarom een miskleun riskeren als je je tegenstander eenvoudig kunt beletten nog wat dan ook te doen. Kortom, WESLEY SO (foto**) wint z’n tweede opeenvolgende finale (van Carlsen) in de Meltwater Champions Chess Tour: eerst Skilling Open en nu Opera Euro Rapid. Nee, zilveren Magnus was/is niet in beste doen, maar had een sportieve noot na afloop: “Ja, ik had het vandaag hier en daar beter kunnen doen, en dat is wel wat frustrerend, maar het is absoluut geen schande om van deze So te verliezen  …”.

Voor de 3^de plaats maakte Radjabov het simpel af met twee opeenvolgende zeges. Nu ja, simpel? De eerste was een gevecht van 103 zetten, in de tweede blunderde Vachier-Lagrave terriblement in een theoretisch gelijk eindspel. Een muisslip, dacht iemand, maar dat is nonsens: als je je toren van de ene kant van het bord naar de enige reglementaire plek aan de andere brengt (en wel om een schaak op te heffen), dan kan dat bezwaarlijk een uitschuiver zijn. Per ongeluk met de toren gespeeld? Dan kan, maar dan was het gewoon een blunder. Enfin, Radjabov finisht als 3^de, Vachier-Lagrave valt net buiten het eremetaal.

—

*Het zal wellicht wel duidelijk zijn, maar zo niet: OTB = over the board = live, op een bord met stukken en tegenover je tegenstander.

** Wesley So

Photo by Lennart Ootes, CC BY-SA 4.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0>, via Wikimedia Commons