Ons tweede stoot door!
We hadden al een riante uitgangspositie, maar gingen op ons élan verder: 3 – 1 !
De tegenstand was behoorlijk sterk. Achteraf vroeg ik aan ze: “als jullie derde al zo sterk is, hoe moet het tweede en eerste dan wel niet zijn?”
Quinten was onze ster-invaller (voor Lino, die met fysieke malheur te kampen had). Zijn stelling oogde heel harmonisch met b3 en Lb2, de positionele aanpak. Het kostte hem echter veel tijd, en in vliegende haast tastte hij mis, Jammer maar helaas.
Gelukkig trok ik de stand weer gelijk. In een gelijk opgaande partij kreeg ik pardoes een kwalieit plus pion in de schoot geworpen. Na afruil van alle zware stukken was het eindspel T tegen P eenvoudig gewonnen.
Met grote bewondeing volgde ik Dries’ zijn stelling. Materiaal helemaal gelijk, maar hij fokte een vrijpion, hield de enige open lijn onder controle, en in het dame-eindspel voerde hij die kleine pagadder naar promotie!
Jan V. leek met zwart een vogel voor de kat. Zijn koning was wel mooi gefiancheteerd, maar zijn fianchetto-loper ontbrak. Na zo’n 15 zetten stond er al een dreigende witte loper op f6. Een half uurtje later was het nog erger: die loper was weliswaar wel weg, maar nu stond de witte dame op f6! Over en uit, dacht ik, maar Jan liet zich niet doen, en na “hard werk” (zijn eigen woorden) verscheen er een dubbel-toren eindspel op het bord. Het gerucht deed de ronde dat Jan zomaar één van die torens er gratis af sloeg, maar dat heb ik zelf niet gezien…
Willem