De Olympiade in Chennai, zeg ik altijd, maar hier past een kleine geografische correctie. Het Four Points-geval (zie vroeger) waar de debatten plaatshebben, bevindt zich in Mahabalipuram, niet zozeer in het zuiden van Chennai als wel 60 km ten zuiden van de hoofdstad. Het is een beetje alsof het Open van Gent zou gespeeld worden in Mechelen, of Tata Steel (Wijk aan Zee) in Utrecht, of (in het klein) Charleroi in Roux. Het land is natuurlijk zo groot dat 60 km niets voorstelt, so Chennai it is.

OPEN, R9.

Twee ploegen begonnen ongeslagen aan hun onderlinge confrontatie: Oezbekistan en Armenië. Een ploeg vol jeugd (Abdusattorov, Sindarov) tegen de leider die al 3 keer eerder goud won (2006, 2008, 2012), weliswaar met een andere bezetting, al deed Sargissian telkens mee en hadden ze toen Aronian en Akopian nog. Het verbluffende India 2 – 4 snotneuzen van 16 à 17 jaar, ‘oudje’ Adhiban bleef opnieuw aan de kant – mocht het opnemen tegen het Azerbeidzjan van Mamedyarov. Voor ten minste drie van deze vier teams zou het goud wel eens heel dichtbij kunnen komen …  

ELO-gewijs waren Oezbekistan en Armenië bijzonder aan elkaar gewaagd, maar uiteindelijk waren het de eersten die het pleit in hun voordeel konden beslechten. Sindarov en Vakhidov wonnen op bord 3 en 4, van Ter-Sahakyan en (sterkhouder) Hovhannisyan, Abdusattorov en Yakubboev hielden Sargissian en Melkumyan in bedwang: 3-1, en de Oezbeken doen haasje over met vorig leider Armenië. Het andere en nog wat jongere snaakjesteam van India 2 had het niet onder de markt tegen de Azeri’s. Gukesh moest voor het eerst een halfje prijsgeven: Mamedyarov nam geen risico’s en liet zichzelf niet in de problemen komen. Nihal had de nodige moeite met Mamedov, maar wist toch netjes in de remisehaven aan te leggen. Op bord 4 ging Sadhwani deze keer langzaam maar zeker ten onder, zodat alles afhing van het spectaculaire tactisch robbertje dat Praggnanandhaa en Durarbayli uitvochten op bord 3. Pragg liet één kans nog liggen, maar bij de volgende gelegenheid sloeg hij onverbiddelijk toe. Goed voor een 2-2, zij het wat op het nippertje, maar het brengt geen van beide teams dichter bij (nieuwe) leider Oezbekistan (16/18). India 2 en Armenië (15/18) staan samen op 2, en dan volgt een groep van zeven (14/18), die we volgende keer met naam en toenaam zullen noemen, ten minste als ze door winst in ronde 10 stevig kans maken op eremetaal.

Hoe deden onze jongens het? Prima, dus, want ze dropten een 3-1 op de Dominicaanse Republiek, via winst van Dardha en Docx, en remise van Maerevoet en Lenaerts. Zo zag het er wel niet de hele tijd naar uit, maar wie maalt daar om bij eind goed al goed?

DAMES, R9.

Het resultaat van de dag was ongetwijfeld de afloop van de confrontatie tussen Polen en leider India, vooralsnog ongeslagen. Op bord 1 hield Kashlinskaya het hoogste ELO, Koneru, in bedwang  en ook bord 2 (Harika–Socko) en 4 (Sachdev–Malicka) gaven een puntendeling te zien. De beslissing viel op het 3^de bord, waar de Poolse Kiolbasa haar – en let nu op – 9^de punt op rij scoorde, tegen de nochtans in vorm verkerende zus van Praggnanandhaa, Vaishali. Weg ongeslagenheid en ongedeelde 1^ste plaats, dus, India moet nu het gezelschap dulden van Polen, Kazakstan en Georgië, terwijl Oekraïne, Azerbeidzjan, Armenië en Duitsland zeer nauw volgen. De strijd om goud etc. is weer helemaal open …

Nog even vermelden dat Nederland gelijkspeelde tegen Zweden, waardoor beiden één stapje onder de laatstgenoemde groep volgen, nog niet kansloos maar ook niet bepaald kansrijk, gelet op het feit dat er nog maar twee ronden volgen. Op bord 1 leed Eline Roebers haar eerste nederlaag, lang geen schande als je bedenkt dat ze Pia Cramling tegenover zich had.

Onze meisjes hielden het ELO-sterkere Vietnam in bedwang, al kwam daar geen enkele remise aan te pas. Goossens moest het wel afleggen tegen Vo (174+), Vanduyfhuys scoorde knap terug tegen Hoang (194+), De Rycke versloeg al even mooi Bach (+198) en Barbier moest de wet van Nguyen (+33) ondergaan. Al bij al een heel verdienstelijk resultaat!

OPEN, R10.

De toppers volgen elkaar nu natuurlijk op. India 2 mocht leider Oezbekistan partij geven, ex-leider Armenië had Azerbeidzjan tegenover zich. En passant konden landen uit de tweede rij zich weer proberen op te werken: op ELO-papier hadden de VS de makkelijkste hap, Turkije, maar papier is geduldig en de VS blijken niet in blakende vorm. Interessant verder, in de eerstgenoemde confrontatie, was de clash tussen Gukesh en de 1 jaar oudere Abdusattorov: twee van die jeugdige klasbakken die we de komende jaren mogelijke nog talloze malen de hoogste schaakdegens zullen zien kruisen. Ook Praggnandhaa–Sindarov kon trouwens tot de verbeelding spreken.  

Dramatische ontknoping in India 2–Oezbekistan. Yakkuboev–Nihal en Vakhidov–Adhiban werden remise, terwijl Gukesh en Praggnanandhaa beiden op winst afstevenden. Abdusattorov gaf zich echter niet gewonnen en Gukesh raakte de draad kwijt: de partij kwam in evenwicht, tot Gukesh het zichzelf almaar moeilijker maakte en ten slotte een stuk wegblunderde. Praggnanandhaa wist het tegen de 4 maand jongere Sindarov wel af te maken, zodat de strijd op 2-2 eindigde.

Azerbeidzjan–Armenië dan. Mamedyarov, die gisteren nog als eerste Gukesh overleefde, onderging nu de taaie kracht van Sargissian en verloor. Op bord 2 speelden Melkumyan en Guseinov gelijk, terwijl de 4^de Armeniër, de veelvuldig succesvolle Hovhannisyan (Robert, niet Mehr uiteraard), de maat van Abasov nam. Durarbayli en Petrosyan gingen toen nog naar remise toe, maar Armenië had de buit al binnen.

De VS grepen tegen de Turken alvast hun laatste kans om mee te doen voor de fraaiste knikkers: Caruana, eindelijk of nu pas aan zijn 3^de zege toe, en Domínguez Pérez scoorden (resp. tegen Yilmaz en Sanal), So en Shankland stelden zich tevreden met remise: 3-1. India 1 deed hetzelfde (d.i. die laatste kans grijpen) tegen Iran: Maghsoodloo haalde het nog wel van Harikrishna, maar Vidit en Narayanan wonnen hun partij en Erigaisi zorgde voor het winnende halfje.

De laatste ronde wordt dus ongemeen spannend. Armenië en Oezbekistan delen de 1^ste stek (17/20), India 1 en 2 en de VS volgen op één matchpunt (16/20). Het goud zal wel voor één van deze vijf zijn, maar omdat ze meestal al tegen elkaar hebben gespeeld kan hun laatste tegenstander mogelijk nog een sprongetje maken. Het vijftal Nederland, Spanje, Engeland, Duitsland en Servië (15/20) heeft dan de minst kansloze papieren. In de laatste ronde nemen Armenië en Oezbekistan het op tegen Spanje en Nederland,  India 2 treft Duitsland, India 1 de VS.

De Belgen. Roemenië kun je bezwaarlijk een makkie noemen: Dardha–Deac en Lupulescu–Docx, ga er maar aan staan. De start was alvast positief, met een zege voor Maerevoet (tegen +167) en remise voor Lenaerts (tegen +132). Het vervolg was moeilijk: op bord 1, waar heel veel tijd werd verbruikt voor weinig zetten, stond (onze) Daniel al na 12 zetten behoorlijk slecht zo al niet verloren, terwijl Docx aan 30 zetten zat en een frisse +1.16 (althans volgens de officiële site). Even later had Daniel echter het evenwicht hersteld en middels de investering van een paard eeuwig schaak / herhaling van zetten afgedwongen, zodat België alvast op 2/3 stond. Stefan zette de kers op de taart door Lupulescu (+194) herhaling van zetten op te dringen, vanuit een +1.87 nog wel, maar het volstond voor een fraaie winst van België (2,5-1,5.), so who cares, anyway? Knap gedaan, jongens!

DAMES, R10.

Orde op zaken, dachten de Indiase dames (Koneru, Vaishali, Sachdev …) en ze poeierden Kazakstan (Abdumalik, Assaubayeva …) af met 3,5-0,5. Inmiddels geraakten Georgië en Polen niet verder dan een gelijkspel. Batshiasvili won wel, maar Malicka maakte het voordeel ongedaan. Een rij verder won Oekraïne dankzij de zege van oud-wereldkampioene Ushenina van Duitsland, terwijl Azerbeidzjan (Mammadzada en co.) Armenië (Danielian en co.) op een droge 4-0 trakteerde.

Daarmee is India opnieuw alleen leider (17/20), voor Polen (waar Kiolbasa nu ook haar eerste halfje moest toestaan), Azerbeidzjan, Oekraïne en Georgië (16/20). Een vijftal dat ook nog iets kan rapen, met o.m. India 2 en 3 en de VS  (15/20), volgt meteen. Ook hier is het razend spannend, maar de best geplaatste landen moeten meestal tegen elkaar (Oekraïne–Polen, Azerbeidzjan–Georgië) – enkel leider India speelt tegen een ploeg uit de 2^de rij, m.n. de VS. Het moet al gek doen als de medailles niet in dat zestal zouden zitten.

De Belgischen. Tegen Chili, redelijk vergelijkbaar qua ELO, werd het geen succes. Goossens en (Wiebke) Barbier verloren, De Rycke en (Astrid) Barbier speelden remise. Verlies met 1-3 dus, het kan niet altijd even top zijn.    

Verkiezingsnieuws

Tot slot geef ik nog mee, zonder veel commentaar (dat is weer een artikel op zich waard), dat  Arkady Dvorkovich herkozen is als FIDE-president, voor een nieuwe termijn van vier jaar. De meeste andere kandidaten hadden zich wegens kansloos of onbetekenend teruggetrokken, enkel de Oekraïner Andrii Baryshpolets (met Peter Heine Nielsen als adjunct) trad nog op als tegenkandidaat. Dvorkovich, die niemand minder dan Anand tot adjunct had gekozen, won de stemming met een verpletterend 157 tegen 16. Overigens is het zijn laatste termijn, volgens regels die hij zelf na zijn aantreden in 2018 heeft voorgesteld en laten bekrachtigen.