Op papier een sterke tegenstander, meestal 1800 plus, maar ook niet meer, en 3^de in de stand, dus slechts één plaatsje beter. Op geen tijd had ((mja)) op bord 2 een remise te pakken, maar van hoe dat in z’n werk ging, heeft ondergetekende niets gezien, wegens de zich ontvouwende perikelen op de eigen 64 velden. Tobias kreeg een bord verder een Scandinaviër voor de kiezen, maar wist daar vrij gauw wel raad mee. Zijn tegenstander verloor een pion, mocht die even later wel terugpakken, maar ten koste van een aanval die eigenlijk meteen dodelijk was. Op bord 4 zag Herman wel enkele sterretjes, maar de hele tijd leek zijn tegenstander toch niet helemaal all-in te durven gaan. Die vond dan ook geen klare winstweg, en toen de tijd hem ook nog parten ging spelen, koos hij veiligheidshalve voor de puntendeling. Jeroen kwam op bord 1 best goed te staan, maar een foutje kostte hem materiaal, voor iets te weinig compensatie. Zijn tegenstander werkte keurig af. Kortom, 2-2, tegen één van de toppers van de reeks, dat is een alleszins verdienstelijk resultaat.