De afgelopen 7 weken vond in Hoboken de eerste editie van de Open Moretus plaats. Een toernooi volgens het zwitsers systeem met 20 deelnemers. In dit artikel belichten we de prestaties van de (deeltijd)Skoggers.
Als tornooileider zorgde Ronny ervoor dat alles gesmeerd verliep. Ondertussen behaalde hij als speler met 4.5 punt de 4e plaats in de eindrangschikking. Dit dankzij een fenomenale eindspurt. Van in het begin van het toernooi was hij op achtervolgen aangewezen door nederlagen tegen Mark en Tom. In de laatste speelronde wist Ronny te winnen van Henri van Damme. Henri kon op dat moment het toernooi nog winnen; hij was zelfs ongeslagen.
Mark won met 4 punten een prijs als winnaar van zijn ratingcategorie. Bijkomend positief effect: met de 70 bijeen gespaarde ELO-punten stijgt hij waarschijnlijk een reeks bij het volgende Skog-clubkampioenschap. Wellicht dat dit gegeven volgend jaar ambitieuze Skoggers aan de Open Moretus doet deelnemen.
Met “slechts” 3,5 op 7 lijkt het alsof Patrik een matig toernooi speelde. De praktijk was anders dan deze harde cijfers insinueren. Patrik had het hele toernooi uitzicht op de ereplaatsen. In de voorlaatste speelronde verloor hij ternauwernood van uiteindelijke toernooiwinnaar Tom van Hoofstat (2053 elo). In zijn laatste partij viel Patrik van het podium af door een slippertje in het verre eindspel. Zijn TPR (toernooiprestatie) was met 1714 veruit de hoogste van alle Skoggers. Tevens won hij het onderlinge Skog-duel met Mark.
Voor Tom was het een toernooi met ups en downs. Hij won zoals eerder vermeld van Ronny, maar verloor van Mark toen hij in een gelijkstaande stelling zichzelf in de voet schoot met een falende tactiek.
Joeri won in dit toernooi zijn eerste officiële, klassieke schaakpartij. Dat smaakt ongetwijfeld naar meer.
Het volgend extern toernooi met een Skogger aan boord gaat door in Charleroi. Daar gaat Jan onze eer ongetwijfeld hoog houden.
Neem je ook deel aan een zomertoernooi? Laat het zeker weten aan Pascal. Of zet het hier in de comments.
Alvast veel succes beste schaakvrienden!
De eindstand in een open Zwitsers tornooi is,net zoals in de echte wereld een blanco attest van goed gedrag en zeden GEEN reflectie is van het karakter en de morele ingesteldheid van een persoon (zo heeft men niet lang geleden eens bij de politie van Antwerpen een agent aangeworven en ingeplant bij de drugssectie waarna de bewuste agent zich liet omkopen door de drugsmaffia en dankzij de gekraakte SKYECC berichten later toch kon aangehouden worden), GEEN weerspiegeling van de WARE krachtsverhoudingen tussen de deelnemende spelers.
Immers,de spelers,die aan de top blijven in de stand dienen elkaar ,telkens opnieuw,partij te geven terwijl de spelers,die in de middenmoot vertoeven het oneindig veel gemakkelijker hebben dank zij gemakkelijkere lotingen.
Zo diende ik aan te treden tegen alle topspelers en had daarbij dan nog de pech om gewonnen staande stellingen nog te verliezen.,zowel tegen Henri Van Damme,waartegen ik stukwinst overzag,als tegen Tom Van Hoofstat,in een onevenwichtige stelling,waar ik met wit een stuk voor stond,maar zwart nog wel beide torens had.
Ook in de laatste partij,tegen Ben Boeckx kon ik met wit in een betere stelling op zet 53 met Tf7 gevolgd door 54.Dh3 schaak een onstuitbare mataanval inluiden.Ik zag wel 53.Tf7,maar niet 54.Dh3.We kwamen daarna allebei in gruwelijke tijdnood,waarin ik de laatste fout maakte.en alsnog verloor.Ge kunt natuurlijk zeggen:je had het maar moeten zien.
Er waren evenwel verzachtende omstandigheden:de voorste band van mijn fiets was op vrijdagavond lek gestoken,zodat ik ijlings een vervangfiets diende te zoeken.Je kunt denken in welke gemoedstoestand ik aan de partij begon.
Goed spelen volstaat blijkbaar niet om een podiumplaats te halen.
Mijn nederlagen zijn ook te wijten aan dat verderfelijke systeem van tijdsindeling (het Fischer-tempo),dat wij al jarenlang gebruiken.
Het systeem zou tijdnood vermijden,maar de ervaring heeft uitgewezen dat ,eens je in tijdnood komt,je practisch steeds in tijdnood BLIJFT.En dan komen de blunders natuurlijk vanzelf.
Dit is een erfenis van de match Fischer-Spassky van 1992,waarin dit tijdsindelingssysteem voor het eerst gebruikt werd.In dit verband valt op te merken dat tijdens die match de spelers na elke zet 1 minuut erbij kregen,terwijl in onze partijen na elke zet er slechts een halve minuut bijkomt.
Het vroegere systeem (voor oningewijden : met afbreken na de veertigste zet) was veel rechtvaardiger en interessanter.De opwerping,die iedereen dan maakt is:dan kan iedereen de afgebroken stelling in zijn computer steken,de partij door een sterk schaakprogramma laten analyseren en dan is het niet de speler,maar de computer,die de partij wint,is eigenlijk niet van tel als je bedenkt dat heden ten dage iedereen beschikt over een sterk schaakprogramma op zijn computer.De speler dient dan wel de analyse te onthouden,en wat als de tegenstander de tweede ,of derde,sterkste voortzetting speelt in plaats van de sterkste ?
Enfin,het systeem,dat nu in voege is,zal wel nooit veranderen en daar zullen we noodgedwongen mee moeten leren leven.Met alle nefaste gevolgen vandien.
Amai, Patrik, dat is een heel betoog.
Maar het klopt: je hebt het hele toernooi mee van boven gestaan en daarom tegen de sterkste tegenstanders gespeeld. Het is daarom dat ik ook melding ervan maakte dat je de hoogste TPR van de Skoggers haalde.
De tijd dat je een partij kon afbreken is definitief voorbij, daar hoeven we niet veel woorden meer aan vuil te maken. Wel herinner ik me van de computerloze periode dat afbreken tot heel wat interessant studiewerk kon leiden, zelf heb ik er veel uit geleerd. Dat gaat dan over strategie maar ook over eindspeltechniek.
Patrik je vergeet wel een ding he je was volgens mij zelf de derde elo ! dus dan is het niet meer dan normaal dat je bovenaan speelt he Nu dat je regelmatig gewonnen stond dat klopt zekers ik ben een aantal keren komen kijken en heb daar heel veel blunders gezien maar dat is nu eenmaal schaken nu is het wel zo dat je over het tempo klaagt ik kan u vertellen dat toen ik nog heel actief was toen de dieren nog spraken 🙂 dat ik regelmatig mijn partijen won op tijd mijn tegenstanders haalde hun 40 zetten niet ! Nu is het heel belangrijk in increment systeem dat je uw openingen goed kent zodat je deze vrij snel kan spelen dan heb je dus genoeg tijd over voor het middenspel en eindspel want geef toe nu kan je ook niet meemaken dat je bv een toren voorstaat en gevlagd wordt ! elk systeem heeft zijn voor en nadelen …