Vorige zaterdag trokken we met 26 Skoggers en DDT’ers naar het Tata Steel toernooi in Wijk-aan-Zee. De titel van dit stukje is een citaat van een van onze leden. Wie er anders denkt? Grootmeesters uiteraard! Of misschien toch weer niet, daarover straks meer. Maar dat het een fijne uitstap was, daar was iedereen het achteraf over eens. Even terugblikken.

De vele afzeggingen voor deze uitstap (bijna 25%) smaakten aanvankelijk een beetje zuur voor het bestuur, maar eenmaal we met z’n allen op de bus zaten dook vooral een gevoel op dat iedereen herkent: dat van een leuke schoolreis. Penningmeester Rudi had een touringcar vastgelegd waarop zijn eigen achternaam prijkte, dat moest dus wel een kwaliteitsbus zijn. Pascal was daags voordien om middernacht nog overvallen … door een vlaag van inspiratie en had een mini-quiz in elkaar gebokst voor onderweg. Enkele voorbeeldvragen: ‘Hoe heet de partijcommentator van het Tata Steel toernooi die ook het wereldrecord simultaanschaken (tegen meer dan 600 schakers) op zijn naam heeft staan?’ Of: ‘Hoeveel dames kun je maximaal op een schaakbord plaatsen zonder dat ze elkaar kunnen pakken? En hoe zit dat met torens, lopers en paarden?’ En nog eentje: ‘Vorig jaar vierde DDT een jubileum, volgend jaar doet SKOG dat. Aan welk getal kom je, als je die jubileumjaren samentelt?’ Alle reizigers mochten alleen of per twee meedoen; Gert en Frank wonnen met vlag en wimpel.

Tata Steel dan, het vroegere Hoogoventoernooi. Het toernooi heeft een lange traditie en wordt al jaar en dag gesponsord door de staalindustrie. Het is ook het enige toernooi in onze contreien waar de wereldtop aan deelneemt. Geen Carlsen dit jaar, maar dat deerde niet, schoon volk genoeg! Tegelijk worden er neventoernooien georganiseerd voor zowat alle niveaus. Aan het Challengertoernooi, de categorie net onder de wereldtop, namen dit jaar ook twee Belgen deel: Daniël Dardha en Stefan Beukema. Ook het nog maar 17 jaar oude Nederlandse toptalent Eline Roebers mocht in die reeks aantreden. Verder was er (uiteraard) een boekenstalletje en werden partijen live becommentarieerd door het antwoord op de eerste quizvraag hierboven :-). In de locale basisschool en op het Julianaplein waren er bovendien nevenactiviteiten voor kindereren en hun ouders. Kortom, Tata Steel is een schaakhappening.

De belangstelling ter plaatse voor het toernooi is traditioneel groot, ook al kun je de partijen, met deskundige commentaar, al enkele jaren online volgen. Die belangstelling speelde helaas ook in ons nadeel. Het was zonder meer bijzonder druk in de toernooizaal en waarom de organisatoren de live commentaar organiseerden in een klein achterzaaltje van een café, is ons een raadsel, eigenlijk zelfs een smet op de organisatie. Het zal tijdens de week wel minder druk zijn, maar toch: er was gewoonweg niet binnen te komen. De meesten onder ons bleven daarom in de toernooizaal hangen, dicht bij de computerschermen waarop alle partijen te volgen waren. Dat hebben we ons echter niet beklaagd. We zagen een ijsberende Stefan Beukema helaas vrij snel verliezen en een heel zenuwachtige Daniël Dardha bijna winnen tegen, jawel, Hans Niemann, de veelbesproken Amerikaanse GM die het de voorbije jaren met Carlsen aan de stok had wegens vermeende fraude. Niemann had zwart en pakte na vroege dameruil in de opening uit met een totaal onverwacht stukoffer. Daniël zelf, die we na de partij tegen het lijf liepen aan de bushalte, zei dat hij het evenmin had zien aankomen. Niemann kreeg voor zijn stuk een pion maar vooral een stelling waarin de thema’s ‘penning’, ‘compensatie’, ‘stukkencoördinatie’ en ’tactische vallen’ op alle manieren centraal stonden. De partij werd een vlijmscherpe nagelbijter. Daniël wist nadien ook nog te zeggen dat hij erg zenuwachtig was en minstens vijf keer bijna blunderde maar net op tijd de goede zet vond. Op een bepaald moment gaf de computer hem een +2 voordeel, maar de stelling was allicht te complex om dat voordeel vast te houden. Je moet ook weten of je voordeel hebt, natuurlijk, en dat is niet altijd eenvoudig. En net toen de computer vond dat de stelling gelijk was, werd het remise. Een partij om na te spelen!

Intussen waren we erachter gekomen dat ook café ‘Het boegbeeld’ door een deel van onze groep ontdekt was. Helaas hebben we geen verslag van wat daar gebeurde, al vermoeden we dat het dichter bij de schaakactiviteiten van De Dorstige Toren staat dan bij die van SK Oude God… We hebben Daniël nog veel succes gewenst en trokken vervolgens naar brasserie ‘De Brakke Grond’, deel van het Vlaamse cultuurcentrum in Amsterdam. Daar vonden we ook de partners terug die waren meegereisd en er een aangename wandelnamiddag hadden opzitten in de binnenstad. Onnodig te zeggen dat het gezellige tafelen en nakaarten werd. Tijdens het eten pikten we ook de titel van dit stukje op. Ja, grootmeesterschaak, het heeft soms iets heel ongrijpbaars…

Geen quiz of andere activiteiten meer tijdens de terugrit, maar dat hoefde ook niet. Na zoveel schaakgeweld mocht het wat rustiger zijn. Tegen middernacht waren we terug op de P+R-zone in Kontich en we onthouden de vraag die we daar meermaals hoorden: ‘Volgend jaar opnieuw?’