Laat ik maar beginnen met een toeristisch hoogtepuntje, want achter het schaakbord heb ik er nog weinig beleefd. Boven het kleine stadje Hvar zijn twee forten. Het grootste en meest imposante is het ‘Spaanse fort’, dat met de stadsomwalling werd gebouwd door de Venetianen om hun handelspost en marinehaven te beschermen. Tussen 1278 en 1797 was Hvar, net als veel andere Dalmatische eilanden, deel van de republiek Venetië. Veel hoger gelegen op de heuvel is het ‘fort Napoleon’ dat dateert uit 1811 en door de Fransen werd gebouwd in de korte tijd dat zij het eiland bezetten. Het Franse fort is via een smal wandelpad bereikbaar en vandaar heb je een schitterend uitzicht over de Adriatische zee en de Pakleni eilanden.

Behalve wandelen zijn er tal van activiteiten te doen in Hvar. Je kunt fietsen huren, een boottocht maken, zwemmen of andere stadjes op het eiland bezoeken. Het hotel waar we verblijven is ook een prima plek om te ontspannen en als deelnemer van het schaaktoernooi verblijven we er voor een schappelijke prijs met ontbijt en diner inbegrepen. Wij zijn dan ook meer dan tevreden over de accommodatie en organisatie van het toernooi.

In de speelhal lopen vier arbiters rond die alles goed in de gaten houden en ervoor zorgen dat de partijen volgens de regels van de FIDE verlopen. Deze regels worden strikt opgevolgd, wat betekent dat telefoons moeten worden uitgezet en voor het begin van de partij op een tafel worden gelegd. Na het einde van een partij moeten beide spelers de uitslag op hun notitieblad schrijven en allebei ondertekenen, voordat het aan de arbiter mag worden overhandigd. Het gaat er wat strenger aan toe dan in het clubkampioenschap of in de interclub, maar wellicht is dat nodig vanwege de vele ambitieuze spelers die aan het toernooi deelnemen.

Op dinsdag stonden er twee partijen op het programma en om 9 uur ’s ochtends zat ik klaar voor de tweede ronde van het toernooi. Zo’n 10 minuten nadat ik de klok had ingedrukt, kwam mijn tegenstander binnenwandelen. Net als in de eerste ronde nam er een Kroatisch jeugdtalent tegenover mij plaats, maar dit keer een iets oudere jongen die de leeftijd om legaal alcohol te drinken reeds heeft bereikt. Hij zag er ook uit alsof hij dat de avond ervoor de spreekwoordelijke bloemetjes had buitengezet, want ik had sterk de indruk dat hij met een stevige kater zat te schaken. Zeer gunstig voor mij natuurlijk, want dat bood kansen om punten te scoren tegen iemand met een rating van 1975.

Het zag er lange tijd ook naar uit dat dit ging gebeuren, want ik speelde een vrij goede partij waarin ik na de opening veel beter stond. In het middenspel won ik een pion, ik kon druk zetten op de witte koning en had mijn stukken goed gepositioneerd. Mijn tegenstander gaf zich echter niet zomaar gewonnen en wist na enkele mindere zetten tegenspel te creëren. Uiteindelijk kwam er een gelijke stelling op het bord, met het verschil dat mijn tegenstander nog ruim 20 minuten tijd op overschot had en ik op increment speelde. In tijdsnood maakte ik een cruciale fout en verloor de partij. Derde keer goede keer zou je denken en de omstandigheden om punten te halen in ronde drie waren dan ook ideaal. Mijn tegenstander was een sympathieke 15-jarige jongen uit Zagreb met een rating van 1550. Elo-gewijs een haalbare kaart, ik speelde met wit en na mijn toch wel goede partij van eerder op de dag, was ik er zeker van dat er nu toch wel een puntje gehaald moest worden.

De partij liep echter uit op een fiasco. Het begon na enkele zetten al met een totale blunder in de opening, waarmee ik mijn jonge tegenstander gelijk een kwaliteit en een pion cadeau gaf. Om een elo-drama te voorkomen, besloot ik daarom om alle positionele overwegingen overboord te gooien en mijn stukken zo snel mogelijk naar de zwarte koning te manoeuvreren. Dat lukte nog heel goed, want ik won een stuk terug en had een sterke aanval opgezet tegen de zwarte koning. Na mijn blitzkrieg kwam de volgende stelling op het bord, waarin wit mat-in-vijf heeft en ook in zowat alle andere varianten de partij gemakkelijk kan winnen.

Had ik tijdens de middagpauze te lang in de zon gezeten? Was het de vermoeidheid na de lange partij van de voormiddag? Ik weet nog steeds niet hoe het precies is gebeurd, maar in deze compleet gewonnen stelling heb ik zo’n beetje alle juiste zetten gemist. Ik kwam alsnog in een winnend eindspel terecht met 2 paarden tegen een toren, maar ik blunderde weer, blunderde nog eens en heb om 7 uur ’s avonds de zaal hoofdschuddend verlaten. Mart vs Kroatische jeugd 0 – 3. In de stelling hierboven leiden vele wegen naar een overwinning voor wit, maar wat is de snelste manier om te winnen en wie vindt de mat-in-vijf?

Inmiddels weggezakt naar bordnummer 66, speelde ik in de vierde ronde tegen een 14-jarig meisje uit Slovenië (elo 1737). Er kwam een Nimzo-Indier op het bord waarin ik met zwart goed kwam te staan en een mooi aanvalsplan had bedacht via de lange witte diagonaal. Na 24 zetten kwam volgende stelling op het bord en ik offerde hier mijn toren met 24 …Txc3. 

Volgens de computer was het offer helemaal juist en zowaar de beste zet in deze stelling, maar na 25. Dxc3 Txd1 26. Dc4+ was 26 … Td5 de enige juiste zet om het voordeel te behouden en de aanval te kunnen voortzetten (bijv. 27. Td1 kan niet meer wegens 27 … De4!). Ik maakte echter een verkeerde keuze en ging opnieuw onderuit. Het vervolg was 26… Ld5?? 27. Dc8+ Kf7 28. Txd1 De4 29. Dd7+ Kg8 30. Txd5 …1-0.

Mijn vader doet het na 4 rondes niet veel beter en heeft twee partijen verloren tegen de meisjes van team Denemarken. In de derde ronde heeft hij nog wel een half puntje kunnen scoren en is daarmee van de nul af. Aan de andere kant van de ranglijst gaan voorlopig drie spelers aan de leiding met 4/4: de Kroatische grootmeester Rodić en twee Chinese jeugdspelers Wu en Gu. 
In ronde 5 staat de partij Van Amerongen – Van Amerongen op het programma, dus dat er tenminste door één van ons punten gehaald gaan worden dat is al zeker.