Schaakdrama in Aalst. Ik speel tegen de 2e hoogste ranking van het tornooi, Koen Van De Velde (2203), dat is 370 punten elo verschil. De hele avond denkt hij zich suf, en vindt niets, geen gram, geen gremel voordeel. Dik na middernacht stelt hij, moe, remise voor op zet 44. Ik weiger, moedig toch wel, en terecht, omdat ik denk dat ik iets beter sta. Twee zetten later blunder ik. Weg partij. Weg droom.
Heel slecht en heel kort geslapen.

Ik kan bevestigen : Koen VDV had bruine kringen rond de ogen (waarvan de kleur niet meer te zien was) en hemd en marcelleken hingen te zwaaien rond de lende. Enkel pyjama en tandpasta ontbraken nog.

Ja, maar denk eraan dat mensen soms gewoon geen zin meer hebben in de stelling en zin hebben in een biertje, naar vrouwlief willen of gewoon andere partijen willen gadeslaan. Ik had in de eerste ronde ook een goede stelling tegen een dikke elo maar de stelling was zo afgevlakt dat het voor mij niet meer hoefde. Waarom zou ik mij pijnigen met iets dat me niet interesseert ? Zeker niet opdat op mijn grafschrift zou staan : ‘Had ooit 2000 elopunten’. Ik win even graag als iedereen maar ik ben vooral geïnteresseerd in het verhaal achter de partij. Soms zijn stellingen zo saai, en beginnen sommige spelers ze uit te melken voor dat grafschrift, dat gaan sudokuën aan de bar boeiender is. Ik gelukkig, zij gelukkig. Klink ik nu als de Dalai Lama ?

Ja Gert, jouw partij tegen Adrian was een zeer verdienstelijke poging tot het behoud van een gelijke stelling, maar geef toe dat dit uiteindelijk niet lukte, en er m.i. in feite ook nooit echt helemaal heeft ingezeten. Of schatte ik dit verkeerd in tijdens mijn sporadische bezoekjes aan je bord ? Heb jij hem onderweg remise aangeboden ? De essentie van mijn artikeltje was dat in een gelijke stelling omwille van het grote eloverschil geen van beide spelers remise wilde/durfde/kon aanbieden, en je zelfs remise moet weigeren als je voor jezelf overtuigd bent dat je iets beter staat. Het socio karakter van de bar en het kijken naar andere partijen kan je altijd nog genoeg praktizeren doorheen de overige ronden, waar je toch af en toe vlug gedaan hebt (vorige ronde gewonnen op zet 11 !)

Ik moet die partij nog analyseren met Fritz maar met een dubbele open torenlijn en een (okay tijdelijke) pluspion denk ik niet dat ik minder of ‘dood’ stond 🙂 Zo dachten enkele ’topspelers’ er ook over. Allen waren ze erover verbaasd dat ik het zelfs niet remise had kunnen halen. Anderzijds sta ik zeer sceptisch tegenover caféanalyses want vorig jaar beweerde een +2300 dat ik zeker remise had in een eindspel. Nagespeeld met bord en al met die man gedurende een uur maar ’s anderendaags maakte Fritz brandhout van mijn stelling …

Omdat het doodstil is op het forum, hierbij volgend verhaaltje inpikkend op het onderwerp van deze “reactie” : bij het betreden van de zaal vorige woensdagavond begroette Koen VdV mij, met de opsteker “proficiat, uw weigering om mijn remiseaanbod te aanvaarden was correct, je stond gewonnen”. Ik vermoedde het al, had mijn partij echter niet in F gestoken, simpelweg omdat ik dat al meer dan een jaar niet meer doe. Fijn om zo iets te vernemen van je tegenstander, daarmee kon dat hoofdstuk dan worden afgesloten. Als ik niet beter (“gewonnen”) had gestaan, maar gelijk, had ik remise gehad. Maar zoals gezegd en geschreven, vooral een winstpartij vind ik in die omstandigheden belangrijk, of beter gezegd, leuk.