Afgelopen dinsdag ging Skog4 op bezoek bij Boris Spassky Schilde. We hadden er een ontmoeting met de koploper van de reeks. De Schildenaren wonnen tot dusver al hun partijen. Ze hebben een overschot aan ELO. Tevens hebben ze veel meer bordervaring:  4364(!) partijen meer op de teller.
Om met Bob Peeters te spreken: “dan weet je dat het moeilijk wordt”.

Nog voor er een thuisspeler ter plaatse was arriveerden Bart, Mark, Freddy en Alexander in de cafetaria van Sporthal Vennebos; topscorer Patrick zat met zijn vragen in Rome. De Skoggers overlegden en kwamen een streven overeen: niet alle vier de partijen verliezen. In die opzet werd geslaagd.

Het werd vrij snel duidelijk dat dit op bord 1 niet ging lukken. Bart zijn tegenstander had alvast 450 ELO-punten meer. Hij prentte zich de in het Theatercafé veelgehoorde slogan “ELO is boerenbedrog” in het hoofd. De verhoudingen op het bord logen er echter niet om. Bart nam in de opening gretig een pion aan, maar bevond zich in een penibele stelling. Zijn tegenstander had alles wat Bart niet had: ontwikkelde stukken, open lijnen met zware stukken en een veilige koning. Bart gaf wel nog lang kranig verweer maar gaf zich uiteindelijk gewonnen.
Op bord 2 kwam Mark een Tjechische Pirc tegen. Het leverde hem een onaangename stelling met een dubbelpion op. Volgens de engine geen enkel probleem, maar aangezien Mark geen engine is kostte het hem pijn, moeite en veel bedenktijd om iets van de partij te maken. Uiteindelijk ging wit mat met een pionzet.
Op bord 3 kampte Freddy met zwart al snel met serieuze F7-problemen. Hij moest hieroor zijn troepen verdedigend inzetten om in leven te blijven. Het verweer van Freddy was echter kranig. Toen hij erin slaagde de dames af te ruilen, leek hij dan toch kans te maken om de partij naar zich toe te trekken. In het eindspel had wit meer ruimte, wat de doorslag gaf.
Het was dus aan bord 4 om de dagdoelstelling  van de ploeg te bewerkstelligen. Gelukkig schoof daar ons geheime wapen aan: Alexander. Hij is de zoon van Bart, maar in het schaken zijn het toch andere genen die de boventoon voeren. Bart staat bekend als een behoudende speler. Een solide stelling met een degelijke pionnenstructuur is zijn uitgangspositie. Aanvallen komt pas in hem op als de tegenstander een fout maakt. Alexander pakt zijn tegenstander het liefst al na zet 1 bij zijn strot. Zo ook in deze partij. Alexander richtte al vrij snel twee torens en een loper op de kort gerokeerde koning; zijn tegenstander zat dan ook nog eens met het probleem van een vastzittende loper. Alexander speelde de hele partij met een glimlach op zijn gezicht, terwijl zijn tegenstander vooral kreunde en steunde. Zwart wilde lang van geen opgeven weten, maar zag wanneer een witte pion promoveerde geen uitweg meer. En zo bezorgde Alexander namens Skog4 de eerste bordnederlaag aan Boris Spassky. Zowel de papa als zijn overige ploeggenoten waren trots op hem.
Het houdt de goede moed in de ploeg. We kijken dan ook reikhalzend uit naar de volgende ronde. Deze gaat volgende week al door, als Mol2 op bezoek komt.